Twins and triplets speech development delayed

Twins and triplets speech development delayed: UQ study/b Both twins' and triplets' communication development is delayed compared to single-birth children, according to a University of Queensland study. - UQ News Online - The University of Queensland

www.multiplebirthsfamilies.com

Ένα ακόμη ενδιαφέρον web site για οικογένειες με παιδιά πολύδυμων κυήσεων. Η Linda P. Haddon είναι μητέρα τριών κοριτσιών, εκ των οποίων τα 2 είναι δίδυμα.

Στο www.multiplebirthsfamilies.com θα διαβάσεις στα αγγλικά ό,τι μπορεί να σε ανησυχεί ή ενδιαφέρει σχετικά με το πριν ή και το μετά τις πολύδυμες κυήσεις.

Απολαυστικό, απλά γραμμένο και με περισσή ανθρωπιά.

Απαραίτητο το παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου

Θέλω εδώ και πολύ καιρό να γράψω σχετικά με το πόσο απαίδευτοι είμαστε οι περισσότεροι από εμάς στο θέμα της ασφάλειας της μεταφοράς των παιδιών μας. Συνοδεύοντας σήμερα την Κατερίνα στο σχολείο, είδα μητέρα να αποβιβάζει το νήπιο παιδί της από την μπροστινή θέση του αυτοκινήτου της.

Έχω δει νεογέννητα να μεταφέρονται από το μαιευτήριο στο αυτοκίνητο και από εκεί στο σπίτι μέσα σε καλαθούνα την οποία κρατά η μαμά αγκαλιά στο πίσω κάθισμα. Εγκληματικό! Στη Μεγάλη Βρετανία ειδικό προσωπικό πρώτα βεβαιώνει ότι το βρεφικό κάθισμα είναι ασφαλώς τοποθετημένο, ότι το βρέφος έχει προσδεθεί και μετά δίνει άδεια στους γονείς για τη μεταφορά του με το αυτοκίνητο.

Έχω δει επίσης παιδικά καθίσματα να τοποθετούνται στο μπροστινό κάθισμα του συνοδηγού. Αναλογιστείτε τι θα συμβεί σε μια σύγκρουση όταν ενεργοποιηθεί ο μπροστινός αερόσακκος...

Οι περισσότεροι από εμάς μεταφέρουμε τα παιδιά μας έως και περίπου 2 χρόνων στα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου. Σημασία πρέπει να δίνουμε στην ορθή τοποθέτηση του παιδικού καθίσματος. Οφείλουμε να διαβάζουμε και να ακολουθούμε τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Αλλά ακόμη κι όταν το παιδί μας περάσει στη νηπιακή ηλικία, οφείλουμε να το μεταφέρουμε με ασφάλεια στο αντίστοιχο κάθισμα αυτοκινήτου. Προσωπικά έχω έρθει σε αντιπαράθεση με τους γονείς μου οι οποίοι ήθελαν να μεταφέρουν την Κατερίνα με το δικό τους αυτοκίνητο χωρίς κάθισμα. Δεν το επέτρεψα ποτέ. Κάθε φορά έβγαζα το κάθισμα από το δικό μας αυτοκίντηο και το τοποθετούσα σε εκείνο των γονιών μου.

Πρόσφατα αντικαταστήσαμε το κάθισμα της Κατερίνας, η οποία είναι σχεδόν 4 1/2 χρόνων, με ένα καινούργιο με το οποίο θα ταξιδεύει ως τα 12 της χρόνια. Και εννοείται ότι τα 3 μικρότερά μας παιδιά, 15 μηνών τώρα, ταξιδεύουν πάντα δεμένα στα καθίσματά τους. Είναι νόμος απαράβατος στην οικογένειά μας και στην Κατερίνα ήδη κάνει εντύπωση ότι μερικές φίλες της ταξιδεύουν χωρίς να κάθονται σε ειδικό κάθισμα.

Πριν ξεκινήσεις ακόμη και τη βόλτα στην πόλη με το παιδί στο αυτοκίνητο, σκέψου ότι:

Έχει υπολογιστεί ότι τα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου, όταν χρησιμοποιούνται σωστά, μειώνουν κατά 70% τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρού τραυματισμού σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Η χρήση ζώνης ασφαλείας μειώνει σημαντικά τον αριθμό των θανατηφόρων ατυχημάτων στα παιδιά. Ακόμη και σε σύγκρουση μέτριας βαρύτητας, αν το παιδί κρατιέται στην αγκαλιά, μπορεί:

• 
  να εκσφενδονιστεί μέσα ή έξω από το αυτοκίνητο,


• να λειτουργήσει σαν "αερόσακκος" για τον ενήλικα που το κρατάει, με αποτέλεσμα βαρύτατες σωματικές κακώσεις.

Το βάρος του παιδιού σε μια σύγκρουση με μέτρια ταχύτητα γίνεται 30 φορές μεγαλύτερο, δηλαδή ένα παιδί 3 χρόνων αποκτά βάρος σύγκρουσης περίπου 500 κιλά! Έχει βρεθεί ότι ο οδηγός αντιδρά καλύτερα σε μια δύσκολη στιγμή, εάν ξέρει ότι οι συνεπιβάτες του είναι δεμένοι με ασφάλεια.

Διάβασε σχετικά:
Παιδικά Καθίσματα Ασφαλείας

Νικώντας την δυσλεξία

«Υπάρχει λαίλαπα δυσλεξίας ή είναι ιδέα μου;» ρωτούσε προσφάτως μητέρα σε σχολική συνάντηση. Βλέπετε, κάθε χρόνο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένας σημαντικός αριθμός γονέων καλείται να διαχειριστεί μια πληροφορία που ακούγεται εξαιρετικά δυσοίωνη: «Το παιδί σας είναι δυσλεξικό»! Πλήθος τα ερωτήματα που γεννώνται έπειτα από αυτό: Τι σημαίνει «είναι δυσλεξικό»; Πρόκειται για ασθένεια ή όχι; Τι πρέπει να κάνω; Υπάρχει ελπίδα; Η ειδικευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, διευθύντρια της Μονάδας Δυσλεξίας και Διαταραχών του Λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κυρία Μαρία Σαββάκη η οποία έχει απαντήσει πολλές φορές σε τέτοια ερωτήματα, δίνει κατευθυντήριες γραμμές.

(...)Εχει βρεθεί ότι η τηλεθέαση μπορεί να καθηλώσει γλωσσικά τα παιδιά και ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος: για να εξαγάγει ο εγκέφαλος ένα έλλογο μήνυμα από μια εικόνα απαιτούνται 15 δευτερόλεπτα,ενώ στην τελεόραση οι εικόνες αλλάζουν ανά τρία δευτερόλεπτα.Με δεδομένο ότι η τηλεόραση αποτελεί μια πολιτιστική παράμετρο την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, η κοινή λογική υπαγορεύει να γνωρίζουμε ποιο παιδί παρακολουθείπόσηκαι τι είδους τηλεόραση.

"Νικώντας την δυσλεξία". από το yourbaby.gr

Σηκώστε το χέρι σας κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών!

Το video της εκστρατείας "Σηκώστε το χέρι σας κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών!" είναι από τα πλέον όμορφα και δυνατά που έχω παρακολουθήσει. Υπενθυμίζει ότι τα "τα χέρια είναι για να φροντίζουν και όχι για να τιμωρούν".

Προς όλους εμάς, γονείς και δασκάλους...

Δημιουργίες με πλαστελίνες - πυλό

Προχθές αγόρασα 6 διαφορετικά χρώματα πλαστελίνες για την Κατερίνα. Μετά την κατασκευή του ομοιώματος, μπορεί κάποιος να το ψήσει στο φούρνο και το παιδί μπορεί να το έχει στο δωμάτιό του ή να το χαρίσει σε αγαπημένα του πρόσωπα.

-Τι θέλεις να φτιάξουμε Κατερίνα;
-Μια πεταλούδα!
-ΟΚ, μια πεταλούδα...

Μπήκαμε στο youtube.com και ψάξαμε για "How to Make Clay Animals With Children". Πήραμε ένα σωρό αποτελέσματα και παρακουλουθώντας το video φτιάξαμε μια όμορφη κόκκινη πεταλούδα με πολύχρωμα φτερά. Με τη Μαρία έφτιαξαν μια κατακόκκινη πασχαλίτσα πάνω σε ένα πράσινο φύλλο! Τα παραψήσαμε είναι η αλήθεια, αλλά τώρα φιγουράρουν στο δωμάτιό της.



Ψάχνοντας βρήκα μερικά καταπληκτικά βίντεο για το πως μπορεί κάποιος να φτιάξει νεογέννητα μωρά από πλαστελίνη ή πυλό! Απίθανα!

Μάνα είναι... και οι δύο

"Οι νέοι πατέρες γκρεμίζουν το στερεότυπο του «αδιάφορου» για τη φροντίδα των παιδιών", σήμερα στην εφημερίδα "Τα Νέα" και από το ρεπορτάζ της Καρολίνα Παπακώστα.

Ο πρόεδρος Ομπάμα για το ρόλο του πατέρα

Και πάλι από τις Η.Π.Α. και με αφορμή την ημέρα του Πατέρα, ο αμερικανός πρόεδρος των Η.Π.Α. απευθύνεται στους άνδρες επισημαίνοντας τη σημασία του ρόλου του πατέρα.

(...) We all know the difference that a responsible, committed father like those five gentlemen can make in the life of a child. Fathers are our first teachers and coaches. They’re our mentors and they're our role models. They set an example of success and they push us to succeed; encourage us when we’re struggling; and they love us even when we disappoint them, and they stand by us when nobody else will.

And when fathers are absent -- when they abandon their responsibilities to their children -- we know the damage that that does to our families. Some of you know the statistics: Children who grow up without fathers are more likely to drop out of school and wind up in prison. They’re more likely to have substance abuse problems, run away from home, and become teenage parents themselves.

Από το κείμενο ξεχωρίζω μερικά σημεία, ένα από αυτά είναι η απάντηση του Ομπάμα στην ερώτηση για το πως αισθάνθηκε την πρώτη φορά που έγινε πατέρας. Θα μπορούσε να είναι η απάντηση που θα δίναμε πολλοί από εμάς τους πατεράδες όταν αντικρύσαμε για πρώτη φορά το πρώτο μας παιδί:

Mr. President, I was wondering how you felt when you first became a father.

THE PRESIDENT: Well, let me tell you the story of me -- first of all, Malia was born on the Fourth of July. And every first father has this memory of you're waiting and you're waiting, and then suddenly Michelle woke me up at around 3:00- 4:00 a.m., and I was sleepy, and she says, "Hey, buster, I think this may be happening." And you jump out -- it was like a movie. I was jumping out of my bed and looking for my shoes and the bag.

And things went fairly smoothly. But the first time you see that child, and bringing her home, driving really slow -- (laughter) -- in that little car seat -- and then that night, knowing that there was this new life inside your house in a little bassinet, and remembering to check on them every five minutes to make sure they're still breathing -- (laughter) -- and then feeling them lying on your chest when you've fed them and they're falling asleep -- and you knew at that moment something had -- if you're not a father yet, people say and you don't believe, which is, at that moment, you realize you will do anything for that child. There's nothing you wouldn't do for them -- in a heartbeat.

The Daddy Shift: Jeremy Adam Smith

Πρόκεται για ένα βιβλίο το οποίο περιγράφει τις προκλήσεις που προκύπτουν όταν ένας πατέρας αποφασίζει να έχει τον κύριο ρόλο στην ανατροφή ενός παιδιού. Ο Jeremy Adam Smith άφησε τη δουλειά του για να αναθρέψει την κόρη του. Το μήνυμα και το συμπέρασμα είναι ότι και οι άντρες μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί σε μια κοινωνία που έχει μετασχηματιστεί.



Δεν θεωρώ ότι οι Η.Π.Α. είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από το δικό μας. Επομένως τα όποια μηνύματα μπορούν και πρέπει να μας αφορούν κι εμάς εδώ, στην Ελλάδα.

Να ζήσεις Κατερίνα και χρόνια πολλά...

Σήμερα συμπληρώνει 4 χρόνια ζωής η Κατερίνα. 4 χρόνια... "Ο καιρός περνά και χάνεται...", έτσι δεν έλεγε εκείνο το τραγούδι;

4 χρόνια ζωής ενός αξιαγάπητου παιδιού, μιας μέλισσας που δεν παύει να πετά από την πρώτη στιγμή που θα ανοίξει τα μάτια της το πρωί, ως τη στιγμή που αποκαμωμένη το βράδυ θα παραδώσει το σώμα της στο κρεβάτι.

Οι προκλήσεις παραμένουν, αν και διαφορετικές. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αλλάζει συμπεριφορά, διαμορφώνει προσωπικότητα, απαιτεί και διεκδικεί περισσότερη αυτονομία, μα ταυτόχρονα επιζητά διαφορετική καθοδήγηση. Ειδικά τώρα που στην οικογένεια υπάρχουν άλλα 3 μωρά 10 μηνών, οι ισορροπίες είναι εύθραυστες.

Φέτος επιλέξαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της σε ένα παιδότοπο, αν και προτιμάμε να μαζεύουμε κόσμο και παιδάκια στο σπίτι, να κερνάμε σπιτικά εδέσματα και τούρτα που φτιάχνει η Μαρία. Όμως με άλλα τρία μωρά τα οποία γύρω στις 5 το απόγευμα τρώνε κρέμα και αρχίζουν να "τρελαίνονται" για βόλτα και στις 8.30 το αργότερο κάνουν μπάνιο και κοιμούνται, το πάρτυ στο σπίτι μοιάζει ανέφικτο.

Επιλέξαμε έναν παιδότοπο με παιχνίδια playmobil, επιτραπέζια κ.λ.π. κι όχι έναν κλασικό με φουσκωτά και υστερικά δυνατή μουσική. Στο συγκεκριμένο παιδότοπο η Κατερίνα με τις φίλες και φίλους της παίξανε καλά μια προηγούμενη φορά.

Κατερίνα μας χρόνια σου πολλά. Η μαμά κι ο μπαμπάς σου εύχονται ο δρόμος που θα βρεις να είναι φωτεινός.

Σκέψεις με αφορμή τη βάπτιση των τριδύμων...

Οι αντοχές του ανθρώπου είναι πολύ μεγάλες, απεριόριστες. Τόσες που πριν ξεκινήσει να επιχειρεί, δεν μπορεί να φανταστεί τις δυνάμεις που μπορεί να κρύβει, δεν διανοείται τα όριά του.

Φτάσαμε στην ημερομηνία της βάπτισης των τριδύμων μετά από μια δύσκολη περίοδο με ιώσεις και συνεπώς ξενύχτια, ανορεξία, πυρετό, εκνευρισμούς, περιορισμό στο σπίτι. Σε κάποια στιγμή πίστεψα ότι η βάπτιση θα γινόταν χωρίς κάποιο από τα τρία παιδιά και χωρίς κάποιον από τους δυο μας, τη Μαρία κι εμένα.

Είναι τόσο δύσκολο να διατηρείς την ψυχραιμία σου όταν στριφογυρίζουν σαν κουτάβια στα πόδια σου τρία μωρά και ένα μεγαλύτερο παιδί να σου τριβελίζει το κεφάλι για παιχνίδι...

Όταν πρέπει να φροντίσεις το ψυγείο και τα ράφια να είναι γεμάτα με τρόφιμα, να πληρώνονται οι λογαριασμοί και η δόση του δανείου, να είσαι συνεπής στη δουλειά σου, να παραμένεις ένας τρυφερός σύζυγος, να μην πληγώνεις τους τριγύρω σου, να κρατάς ένα καθαρό σπίτι, να χαμογελάς ακόμη κι όταν το μόνο που θέλεις είναι να βρεθείς στην κορυφή του Έβερεστ, εσύ και ο ευατός σου και το μόνο που να ακούγεται να είναι η ανάσα σου.

Η βάπτιση των παιδιών αποτελούσε ένα χρονικό ορόσημο στο οποίο φτάσαμε. Και χαρήκαμε πολύ και το μυστήριο και το τραπέζι που ακολούθησε, και τον κόσμο που μας τίμησε με την παρουσία του. Για μας είναι μια σφραγίδα, ένα πιστοποιητικό ότι πάμε καλά, ότι αντέχουμε. Και πάνω από όλα ότι τα τέσσερά μας παιδιά είναι γερά και δυνατά. Γιατί τίποτα δεν θα χαιρόμασταν, τίποτα δεν θα καταφέρναμε αν δεν είχαμε το μέγιστο δώρο της υγείας.

Στις βόλτες μας ο κόσμος που αντικρύζει ένα ζευγάρι με τρία μωρά στο καρότσι και στο μάρσιππο και ένα νήπιο να στριφογυρίζει σαν σβούρα δίπλα τους, μας αποκαλεί "ήρωες". Κάθε μέρα που ανοίγω τα μάτια κι αντικρύζω τέσσερα γερά παιδιά, αναλογίζομαι τη χαρά και την τύχη μας, παρά την κούραση της προηγούμενης μέρας. Ήρωες πραγματικοί είναι οι γονείς που παλεύουν για την υγεία των παιδιών τους, ήρωες ακόμη πιο μεγάλοι είναι εκείνα τα παιδιά που βλέπουν τον κόσμο από θέσεις που εμείς οι υγιείς δεν διανοούμαστε ότι υπάρχουν.

Υ.Γ. Την επομένη της βάπτισης κι αφού επέστρεψα από τη δουλειά, κατέρρευσα. Ανέβασα πυρετό και δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Ο γιατρός διέγνωσε υπερκόπωση. Πέρασα σχεδόν ένα 24ωρο στο κρεβάτι, σχεδόν σε λήθαργο. Την επομένη ήμουν καλά...