Συμπαράσταση στη μητέρα του παιδιού μας

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Η προσαρμογή με τη μικρή δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το να φιλοδοξείς να συντηρείς δυο blogs είναι ακόμη δυσκολότερο, όταν πρέπει να προσαρμόσεις τη ζωή σου με εκείνην ενός μωρού. Κάθε φορά που γλιστράω στο γραφείο για να γράψω ένα σημείωμα, ακούω τη Μαρία να ζητά και κάτι, καθώς θηλάζει τη μικρή. Ήδη αυτό το σημείωμα έχει διακοπεί 3 φορές. Οι κενώσεις της μικρής, βλεπετε…

Πάω στο PC για να γράψω κάτι, όταν η Μαρία πλησιάζει στο τέλος του θηλασμού. Στο μεσοδιάστημα απλά χαζεύω τη μοναδική τους σχέση να εξελίσσεται σε ένα είδος «πάρε ματιές, δώσε μου γάλα».



Περάσαμε ένα έντονο Σαββατοκύριακο. Με κρίση λοχείας από τη μεριά της Μαρίας, με κρίση συζυγικής εγκατάλειψης από πλευράς μου. Πώς είναι δυνατό μέσα σε λίγες μέρες να «εξαφανίζομαι» από το σπίτι; Απλά να μην υπάρχω παρά για να κουβαλάω πάνες, γαλακτοκομικά προϊόντα και μπύρες χωρίς οινόπνευμα;

Κράτησε περίπου τρία τέταρτα της ώρας. Η μικρή έκλαιγε ενώ είχε φάει, εγώ ήμουν ξενυχτισμένος από «μια ταινία που γ*μ*τ* δικαιούμαι να δω», η Μαρία ράκος από τη μεταμόρφωση του μωρού σε ένα πλάσμα που, όπως και να το κάνεις, δεν μοιάζει να βγάζει ήχους από τον παράδεισο.

Το ματς έληξε με ισοπαλία, αγκαλιές και χαμόγελα. Είναι δύσκολη η προσαρμογή.

Εμείς οι άντρες πρέπει να καταλάβουμε ότι οι πρώτες 40 μέρες ανήκουν κατά αποκλειστικότητα στο παιδί. Τελεία και παύλα. Ας συμπαρασταθούμε στη μάνα. Με όποιο τρόπο αυτή το ζητά. Δεν το δικαιούται μετά από 9 μήνες υπομονής;



Εξάλλου, η αλλαγή της πάνας, της μυρωδιάς συμπεριλαμβανομένης, και δεν είμαι κοπρολάγνος, είναι μια υπέροχη εμπειρία. Μπορούμε να προετοιμάσουμε το μπανάκι του, να αποστειρώσουμε τα μπιμπερόν του, να το χαϊδέψουμε και να του σιγοτραγουδήσουμε για να κοιμηθεί, ξεκουράζοντας τη γυναίκα που μπορεί να έχει ξενυχτήσει προσπαθώντας να του κρατήσει συντροφιά όταν πονάει από τους κολικούς.

Βρεφικό γάλα: μια πρώτη κόντρα

Αλήθεια πώς καταλαβαίνει κάποιος αν ένα νεογνό παίρνει την απαραίτητη ποσότητα γάλατος από τη μάνα του;

Αν δεν έχει χορτάσει θα αρχίσει να κλαίει μετά από λίγο διάστημα. Είναι μια πρώτη απάντηση που δίνουν γιατροί, βιβλία και οι έμπειρες μητέρες. Ύστερα έρχεται η παρακολούθηση του βάρους του.

Θέλοντας να μετρήσουμε την ποσότητα του μητρικού γάλακτος που παίρνει η μικρή, αγοράσαμε θήλαστρο και νοικιάσαμε βρεφοζυγό. Έτσι μπορούμε να έχουμε μια μέτρηση σε ml και να καταλάβουμε περίπου πόσο τρώει το μωρό. Και διαπιστώσαμε ότι ναι μεν παράγεται γάλα, αλλά όχι όσο είναι απαραίτητο. Άρα, και σύμφωνα με τον παιδίατρό μας, πρέπει να δοθεί συμπλήρωμα βρεφικού γάλακτος.

Ωστόσο, καταλήξαμε στο παραπάνω μετά από μια μικρή «κόντρα». Η γυναίκα δύσκολα εγκαταλείπει την ιδέα του θηλασμού. Και καλά κάνει. Υπάρχουν ομάδες γυναικών που οργανώνονται και υποστηρίζουν με νύχια και δόντια το θηλασμό. Επιχειρηματολογούν απέναντι στην επικρατούσα άποψη παιδιάτρων που με σχετική ευκολία προτείνουν το βρεφικό γάλα.

Και οι δυο θέσεις μου ακούγονται σωστές. Εκείνες που υποστηρίζουν το θηλασμό δέχονται μια μικρότερη αύξηση του βάρους του μωρού, από όσους υποστηρίζουν τη χρήση βρεφικού γάλακτος ως συμπλήρωμα.

Το δίλημμα τίθεται όταν το μωρό, λίγη ώρα μετά το θηλασμό, κλαίει γοερά και βάζει το χέρι του σφιγμένο σε μπουνίτσα στο στόμα του. Όταν του προτείνεις το μπιμπερόν με το βρεφικό γάλα, το αρπάζει και το πίνει, τότε μάλλον ο παιδίατρος έχει δίκιο.

Ποια είναι η δική σου εμπειρία και άποψη;

Η γέννηση του baby-blog

Κλαίει το μωρό σας γοερά; Δεν πίνει το μητρικό του γάλα; Ποιές είναι οι πρώτες του φωτογραφίες; Πότε σας χαμογέλασε πρώτη φορά; Κι ένα σωρό άλλες ιστορίες, απορίες, εξηγήσεις που μπορούν να βοηθήσουν όσους γίνονται για πρώτη, δεύτερη ή και πολλοστή φορά γονείς. Ή όσους σκέφτεστε να γίνετε γονείς, αλλά δεν τολμάτε μπροστά στο "βουνό" των ευθυνών!

Μητρότητα και πατρότητα είναι δυο έννοιες ανυπολόγιστης αξίας. Τα προβλήματα της υπογονιμότητας απασχολούν πολλούς. Θέλουμε να βοηθήσουμε όσο περισσότερο γίνεται τα νέα ζευγάρια. Να ανταλλάξουμε σκέψεις και να στείλουμε το χαμόγελο που τόσο χρειάζομαστε όλοι.

Tο baby-blog φιλοδοξούμε με τη Μαρία να αποκτήσει έναν αρκετά πολυπρόσωπο χαρακτήρα. Πέρα από αυτόν της καταγραφής των προσωπικών μας εμπειριών από τη γέννηση της κόρης μας, θέλουμε να στραφεί προς εσάς ως δίαυλος μιας αμφίδρομης επικοινωνίας.

Τα πρώτα σχετικά σημειώματα τα έγραψα στο goutas.gr κι έχουν τη δική τους αξία:
1) Ένα Παιδί Γεννιέται!
2) "ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΟΟΟΟΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ !"
3) Μεγάλη Τρίτη, ένα χρόνο μετά...
4) Το μεγάλο πρόβλημα της υπογονιμότητας
5) Γεννήθηκε η μικρή μας!
6) Μια πρώτη γνωριμία με το θηλασμό
7) Ο "λαχανόκηπος" της μικρής μας
8) Φωτογραφίες της μικρής μας

Όσοι και όσες έχετε να συστήσετε links, ιδέες, να γράψετε τον πόνο ή τη χαρά σας, παρακαλούμε περάστε στα ενδότερα και σχολιάστε!

Στη μεταβιομηχανική μας κοινωνία, πέρα τις εμπειρίες παπούδων και γιαγιάδων, έχουμε πολλά και εμείς να μοιραστούμε. Ας είναι το Web το μέσο. Και η αρχή.