7 μηνών στα χιόνια!

Σήμερα η Κατερίνα συμπλήρωσε 7 μήνες ζωής. Δεν μπορούσαμε παρά να το γιορτάσουμε με μια βόλτα στο χιόνι. Χωρίς χρονοτριβή φορέσαμε ό,τι πιο ζεστό και άνετο για περπάτημα. Τοποθετήσαμε την προστατευτική νάιλον κουκούλα στο καροτσάκι της Κατερίνας. Ασφαλίσαμε τις μπροστινές ρόδες ώστε να μη περιστρέφονται ελεύθερα και ξεκινήσμε.



Αποδείχτηκε μια ωραία εμπειρία και για τους τρεις μας. Και κάναμε πράξη τα όσα αρχίζουμε να πιστεύουμε για την ανατροφή του παιδιού μας. Ότι δηλαδή πρέπει να γεύεται όσα συμβαίνουν στη ζωή. Σήμερα είναι το χιόνι, αύριο ένα μεγάλο ταξίδι με το αυτοκίνητο, μια άλλη φορά συνέχεια στο σπίτι. Θέλουμε το παιδί να είναι συμμέτοχος, συν-διαμορφωτής και όχι μια «κούκλα» που περιφέρουμε, αλλά ούτε και ένας «δυνάστης» ο οποίος μας περιορίζει μέχρι τελικής πτώσης.



Παν μέτρον άριστον, όπως σε κάθε περίπτωση;

Μάλλον όχι. Στους 7 αυτούς μήνες ουδέποτε περίσσεψαν αγκαλιές και χάδια. Ουδέποτε τα λυπηθήκαμε, ουδέποτε της τα στερήσαμε. Δεν την αφήσαμε να μουλιάσει στο κλάμα για να «μην κακομάθει». Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι οφείλουμε να είμαστε δίπλα της ανά πάσα στιγμή χτίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αυτοπεποίθησή της και την εμπιστοσύνη της σε εμάς.

Και φαίνεται ότι λειτουργεί. Ήδη κοιμάται στο δωμάτιό της εδώ και ένα μήνα. Ήδη παίζει μόνη της για αρκετή ώρα στο παρκοκρέβατό της. Τρώει με πειρσσή όρεξη τον πουρέ λαχανικών, τα αλεσμένα φρούτα, το ρυζάλευρό της. Συνεχίζει να απολαμβάνει το μητρικό γάλα. Και ήδη αισθανόμαστε να εισπράττουμε αγάπη και εμπιστοσύνη από τη μεριά της.

Είναι μια εύκολη υπόθεση; Αν έχεις παιδί ξέρεις από πρώτο χέρι ότι δεν είναι.

Θαυμάζω ώρες ώρες την υπομονή της Μαρίας. Άλλοτε εκείνη θαυμάζει την δική μου επιμονή. Η ανατροφή ενός παιδιού είναι μια δύσκολη υπόθεση και απαιτεί θυσίες. Πολλές θυσίες. Στην αρχή θέλει να βάζεις κάθε δευτερόλεπτο τον εαυτό σου δεύτερο. Θέλει να πάψεις να λες «εγώ». Να λες «εσύ» κοιτώντας το μωρό σου στα μάτια.

Θέλει γερή μέση. Θέλει επινοητικότητα, χιούμορ, τρέλα. Θέλει να συνθλίβεσαι από την επανάληψη των κινήσεών σου στις 5.30 το πρωί για να το κοιμήσεις και να πρέπει να σηκωθείς στις 7.00. Θέλει να διαβάζεις τα ίδια και τα ίδια παραμύθια με άπειρες δικές σου παραλλαγές. Θέλει να τραγουδάς ξανά και ξανά, τα ίδια και τα ίδια τραγούδια. Θέλει να δείχνεις ψηλά με το δάχτυλο, να ρίχνεις στο πάτωμα την κάλτσα και να την μαζεύεις με επιφωνήματα. Θέλει να συνηθίσεις τα αυτιά σου στο κλάμα και την τσιρίδα. Ειδικά τώρα που τα πρώτα δοντάκια αρχίζουν να σκάνε μύτη στα ούλα και ΠΟΝΑΝΕ!

Θέλει όσα δεν έχεις φανταστεί κι ακόμη περισσότερα.

Για αυτό και είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι.

Θάνος το κολοκυθάκι!

Όταν η παιδίατρος μάς πρότεινε να ξεκινήσουμε τον πουρέ λαχανικών με πατάτα, καρότο, σέληνο και κολοκυθάκι, σκεφτήκαμε ότι το τελευταίο είναι εκτός εποχής και δεν το προσθέσαμε στον πουρέ της Κατερίνας. Αυτό, ίσως, σε συνδυασμό με το ρυζάλυερο που ξεκίνησε και της αλλαγής της διατροφής προκάλεσαν το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας. Κάτι όμως που παρατηρείται στα μωρά όταν αλλάζουν τη διατροφή τους.

Μετά το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας προσθέταμε το κολοκυθάκ. Δώσαμε ολόκληρη παράσταση στα μάτια της με την "παρέα των 7" που βγήκε από τη χάρτινη σακούλα. Αρχηγός, κλασικά, ο Θάνος το κολοκυθάκι!

Γιατί όχι μόνο κολοκυθάκι; Ε, μάλλον δεν το σκεφτήκαμε. Και, φαντάζομαι ότι ο συνδυασμός με τα παραπάνω δένει γευστικά καλύτερα. Θα το δοκιμάσουμε πάντως, lili.

Η αλήθεια είναι ότι στην τελευτάια μας επίσκεψη μας συμβούλεψε να αρχίσουμε και την κρεατόσουπα. Κάτι που συμφωνήσμε με τη Μαρία να αποφύγουμε για λίγο καιρό ακόμη...

Και για όσες και όσους παρακολουθούν αυτό το blog, ναι, η μικρή Κατερίνα συνεχίζει να θηλάζει. Να απολαμβάνει τη ζεστασιά της αγκαλιάς της Μαρίας, να παίρνει όλα όσα της χρειάζονται από το μητρικό γάλα.

Το κολοκυθάκι λύνει το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας

Της πήρε κάτι λιγότερο από δυο εικοσιτετράωρα για την "ηρωική" αποκατάσταση του προβλήματος της δυσκοιλιότητας. Από μαγαζί με βιολογικά προϊόντα και λαχανικά αγοράσαμε κολοκυθάκια. Τα βράσαμε και τα τρίψαμε μέσα στον πουρέ της πατάτας, του καρότου και του (λιγοστού) σέλινου.

Με λίγες πειπλέον ασκήσεις στα ποδαράκια της Κατερίνας, είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στάθηκε πραγματικά πολύ δυνατή, σπρώχνοντας με όλη της τη δύναμη για να αδειάσει το εντεράκι της. Ίδρωσε, έκλαψε, χτυπήθηκε. Στο τέλος ανακουφίστηκε...

Είδες τι σου κάνει το κολοκυθάκι; :)

Α, και αν μένεις στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, κατά μεριά Μαρτίου, υπάρχει ο "Ψίθυρος", το παντοπωλείο με τα βιολογικά που λέγαμε. Θα βρεις από φρέσκα λαχανικά και φρούτα βιολογικής καλλιέργειας, μέχρι όσπρια Πρεσπών, φάβα πράσινη, κρασί και ζυμαρικά εξαιρετικής ποιότητας, κατσικίσιο τυρί και γάλα. Μπορείς να παραγγείλεις κότα και κρέας. Επίσης διαθέτει βιολογικά προϊόντα για μωρά.

Η Πένη (ή Πέννυ;), ιδιοκτήτρια του "ΨΥίθυρου", είναι πολύ φιλική. Θα χαρείς να συζητήσεις μαζί της και σίγουρα αξίζει μια περασιά από το μαγαζί.

Πρόβλημα δυσκοιλιότητας

Οι πιο στερεές τροφές, λιωμένο μήλο, μπανάνα κι αχλάδι, ρυζάλευρο και χορτόσουπα, προκάλεσαν στη μικρή Κατερίνα δυσκοιλιότητα. Κι αυτό φέρνει εκνευρισμό και κλάμα στο μωρό.

Προσπαθήσαμε με λίγο λαδάκι να μαλακώσουμε την περιοχή και με ασκήσεις στα ποδαράκια να προκαλέσουμε τις απαραίτητες συσπάσεις εντέρου για να ενεργηθεί. Οι κινήσεις γίνονται απαλά με το δείκτη και παράμεσο ξεκινώντας από το ύψος του αφαλού και κατεβαίνοντας σε σπείρες στο δεξιό ισχύο. Επίσης λυγίσαμε μπρος πίσω πολλές φορές τα ποδαράκια της στο ύψος της κοιλιάς.

Δίχως αποτέλεσμα και το κλάμα ήταν ηχηρό.

Αργά το απόγευμα η μικρή Κατερίνα αφέθηκε στο ζεστό μπάνιο της και μετά με λίγο ακόμη μασάζ κατάφερε σπρώχνοντας και κλαίγοντας να ενεργηθεί. Αποφασίσαμε να της διακόψουμε τη μπανάνα και να αυξήσει η Μαρία τα γεύματα με το θηλασμό. Επίσης της δώσαμε χαμομήλι.

Αξέχαστες αγκαλιές

Απλά, γιατί είναι οι πιο γλυκιές...

Και παρκοκρέβατο και χορτόσουπα!

Μαζί με όλη την Κίνα, στο σπίτι έφτασε και ένα παρκοκρέβατο. Για τους μη γονείς, αυτό είναι ένα κλουβί μέσα στο οποίο το θεριό μερώνει ή, αν δεν μερώνει, τουλάχιστον περιορίζεται. Το "πάρκο" μετατρέπεται και σε "κρεβάτι". Άρα, "παρκοκρέβατο". Είδες βρε πόσα έχεις να μάθεις;



Λοιπόν η μικρή δεν μάσησε. Ξάπλωσε κι άρχισε τις κουτρουβάλες και τις τσιρίδες. Άψογη...

Σήμερα δοκίμασε για πρώτη φορά πουρέ πατάτας, καρότο και σέληνο στον ατμό. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκε. Κατέβασε μερικές κουταλίτσες, σουφρώνοντας υπέροχα το μουτράκι της.

Επίσης, μετακόμισε για το βραδυνό της ύπνο στο δωμάτιό της. Μάλιστα μια φορά την αποκοίμησα μόνο με ένα διαρκές νανούρισμα, χωρίς να την κρατάω αγκαλιά, παρά μόνο χαμογελώντας της.

Στους 6 μήνες και μια βδομάδα οι αλλαγές είναι πλέον ραγδαίες. Αποδείχτηκε κοινωνικότατη σε όλες τις εξόδους μας. Δεν παραπονέθηκε ουδέποτε και αποδείχτηκε ανθεκτική στις φωνές των μεγάλων. Όλοι ασχολούνταν μαζί της και το καταευχαριστήθηκε.