Τι κι αν θέλουμε να χουζουρέψουμε το πρωί; Στις 8.00 alive and kicking η Κατερίνα κουτρουβαλά στο κρεβάτι μας δείχνοντας με το δάκτυλο τα λουλουδάκια στα σεντόνια (αυτά με τα διακριτικά λουλουδάκια, τα άλλα με τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ούτε να τα δω δεν θέλω, τα έχουμε για να τυλίγουμε τα χαλιά). Μετά δοκιμάζει με επιτυχία να σηκώνεται στα δυο της πόδια και να πέφτει στο μαλακό στρώμα ή στα σώματά μας, ανεξάρτητα της ανατομίας μας :) Οι προσπάθειές μας να κοιμηθεί ξανά, και φυσικά να χουζουρέψουμε όλοι μαζί, πέφτουνε στο κενό.
Την παίρνω αγκαλιά και πάμε κοντά στο στερεοφωνικό. Αντί να νανουρίζεται με τη μουσική, όπως λίγους μήνες πριν, τώρα ξεσηκώνεται, κουνάει ρυθμικά το σώμα της και θέλει να την κατεβάσω στο πάτωμα για να λικνιστεί. Αποφασίζω να ξεχάσω τον ύπνο και γίνομαι ο παρτενέρ της. Γελάει και μαζί της γελάω κι εγώ.
Σύντομα αρχίζει να νυστάζει. Την πάω στη Μαρία που είναι ακόμη ξαπλωμένη στο κρεβάτι και παλεύει να την ξαναπάρει ο ύπνος. Μετά από λίγες τζούρες γάλα, ξαναρχίζει τις ερωτήσεις
"Τοοοοοοοοο;;;;;;" δείχνοντας ό,τι μπορεί να εντοπίσει: από τον πίνακα με τις γοργόνες του Κλιμτ πάνω από το κεφαλάρι, μέχρι το κουτί με τα επιθέματα στο κομοδίνο της Μαρίας... Λαμβάνει τις απαντήσεις της, ικανοποιείται και συνεχίζει με τις κουτρουβάλες.
Την ξαναπαίρνω αγκαλιά και μαζί βγάζουμε τα φρούτα της από το ψυγείο: βερύκοκο, πεπόνι, ροδάκινο, αχλάδι, πορτοκάλι και μήλο. Πρέπει να περιμένουν λίγο για να ξεπαγώσουν.
Στο μεταξύ, "ετοιμάζουμε" πρωινό για τη μαμά και το μπαμπά: γιαούρτι με φρούτα, πράσινο τσάι.
Σε λίγο ο φρεσκοστυμένος της χυμός πορτοκάλι είναι έτοιμος και τον πίνει από το γυάλινο ποτήρι με τη βοήθεια της Μαρίας. Στο ένα πιατάκι της υπάρχουν λίγα αλεσμένα φρούτα και κομμάτια φρούτων. Τρώει μια από το ένα, μια από το άλλο. Έχει ήδη μάθει να αρπάζει με το χεράκι της τα κομμάτια και να τα μασά.
Ετοιμάζω τον καφέ μου και πάω στον υπολογιστή για τα καθιερωμένα. Έλεγχος αλληλογραφίας, διάβασμα εφημερίδων και blogs. Σύντομα ακούω τα γόνατά της στο πάτωμα και τη φωνή της: "μπααααα"... Σηκώνεται στα πόδια και απλώνει τα χέρια για να την πάρω αγκαλιά. Ξέρει ότι από αυτήν την οθόνη βγαίνει ο
Elmo και ο
Mickey. Και καραγουστάρει.
Η ώρα περνά και θέλω να τελειώνω με τα χαλιά που πρέπει να καθαρίσω και να στείλω πακέτο στο σπίτι της μάνας μου. Το πρώην δωμάτιό μου έχει μετατραπεί σε είδος αποθήκης. Βάζω ηλεκτρική σκούπα, το αγαπημένο της.
"Γγγγγγγουιννν, γγγγγγγουιννν", φωνάζει εκστασιασμένη. Αδύνατο να σκουπίσουμε σε αυτό το σπίτι, κυριολεκτικά. Πρέπει να είναι παρούσα και να πιάνει το σωλήνα της σκούπας καθώς παρακολουθεί την άκρη της να χώνεται ανάμεσα στα έπιπλα και κάτω από το τραπέζι. Ό,τι κινείται και έχει ρόδες, από σκούπα μέχρι μηχανάκι στο δρόμο έχει όνομα: "Γγγγγγγουιννν"!
Η ώρα περνά... Αποφασίζω να τους στείλω για ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Είναι η μόνη ευκαιρία για να καθαρίσω έστω ένα χαλί.
Και να γράψω στο baby-blog! Καλημέρες...
Ετικέτες ύπνος
