Προς όλες τις φίλες και φίλους μας

Λαμβάνω αρκετά μηνύματα τελευταία από φίλες και φίλους, ζευγάρια ή όχι ζευγάρια με παιδιά, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Μας ρωτούν αν είμασε καλά, αν μπορούμε να στείλουμε καμιά φωτογραφία της μικρής. Μας γράφουν ότι διαβάζουν τα νέα μας από το blog.

Με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς μέχρι να μπεί στο αυλάκι το νερό παίρνει ένα άλφα, έως και δέλτα χρονικό διάστημα. Ειδικά αυτός όμως ο Σεπτέμβρης είναι κομμάτι πιο δύσκολος.Η Μαρία επέστρεψε στη δουλειά, η μικρή έγινε αντάρτισσα, σκαρφαλώνει παντού και κόβει βόλτες με γκάζια στο σπίτι, παίζει μέχρι τελικής πτώσης. Δικής μας πτώσης, εννοείται.

Εμείς, που καιρό για e-mails και φωτογραφίες και άλλα ακριβά σπορ. Μόνο να μαζέψεις όλο το κουκλομάνι από το πάτωμα θέλεις ένα μεροκάματο. Βάλε πλυντήρια, σίδερο, προετοιμασία γευμάτων, πλύσιμο πιάτων, διάβασμα, web surfing, περιοδικά και βιβλία, διόρθωση εργασιών, παιχνίδι με τη μικρή, ιστορίες και παραμύθια, αλλαγή πάνας και κουκλοθέατρο. Τάισμα, ποδήλατο, κυνηγητό και σκαρφάλωμα στους καναπέδες. Όχι ράφτινγκ δεν έχει, αλλά σύντομα έτσι όπως έχει εξελιχθεί το μπάνιο της μικρής, μόνο με κανό θα τη βγάζουμε καθαρή εκεί μέσα.

Μετά τι; Ε, ξανά από την αρχή με όποια σειρά προκύψει.

Σύντομα θα μπούμε στο φθινοπωρινό ρυθμό και ελπίζω να τα προλάβουμε. Όχι όλα, αλλά ίσως τα περισσότερα.

Φιλιά και επιστρέφετε συχνά από αυτά τα μέρη. Θα γράφω όποτε προλαβαίνω.

"Σύλλογος ανδρικής και πατρικής αξιοπρέπειας". Ο ποιος;

Πήρα ένα e-mail το οποίο με ενημερώνει για το ""Σύλλογο ανδρικής και πατρικής αξιοπρέπειας". Ναι, υπάρχει κάτι τέτοιο με έδρα τη Θεσσαλονίκη και γραφεία στην Αθήνα. Στο http://www.sos-sygapa.eu θα μάθεις περισσότερα. Επίσης υπάρχει ένα forum στο http://groups.yahoo.com/group/goneas2005.

Παραθέτω το συνημμένο κείμενο με τις αρχές και επιδιώξεις της οργάνωσης για όσους και όσες ενδιαφέρονται να πάρουν μια ιδέα:

Τα τρομακτικά αποτελέσματα και συνέπειες των διαζυγίων στην χώρα μας έφεραν την πλήρη εξαθλίωση της οικογένειας, των θεσμών και των ατόμων. Η δυσκολία εφαρμογής των νόμων καθώς και η άνιση μεταχείριση ανδρών-γυναικών / πατεράδων-μητέρων από τα ελληνικά δικαστήρια έφερε πλήρη ανισορροπία και διαταραχή της ψυχολογίας πάρα πολλών παιδιών

Εν όψει των παραπάνω, ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να μεριμνήσει ώστε:

1. Να θεσμοθετηθούν οικογενειακά δικαστήρια που θα απαρτίζονται από
δικαστές με ειδικές γνώσεις και από ειδικό επιστημονικό προσωπικό. Να συμμετέχουν οι διάδικοι.
2. Να γίνουν τροποποιήσεις στο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας έτσι ώστε
στις δίκες οικογενειακού δικαίου να καταθέτουν υποχρεωτικά και οι διάδικοι γονείς, ώστε να συνεκτιμάται από το Δικαστήριο η προσωπικότητα τους και οι δυνατότητες τους να ασκήσουν γονικά καθήκοντα.
3. Να γίνει συνταγματική κατοχύρωση της πατρότητας, έτσι ώστε να
επέλθει ισότητα σε θεσμικό επίπεδο με τη μητρότητα. Ο πατέρας-δημιουργός να εκτιμάται μέσω των σχολικών και άλλων εγχειριδίων. Παραδοχή της ύπαρξης του πατρικού φίλτρου.
4. Να εξευρεθεί τρόπος από την Πολιτεία έτσι ώστε να μπορούν να
εκτελούνται οι δικαστικές αποφάσεις και να μην μένουν ανεκτέλεστες.
5. Να εκπαιδευτούν οι δικαστές έτσι ώστε να αποφασίζουν για τις
οικογενειακές υποθέσεις αμερόληπτα και όχι με βάση στερεότυπα και με βάση το φύλο.
6. Να θεσμοθετηθεί η από κοινού επιμέλεια των γονέων ως προς τα
ανήλικα παιδιά τους.
7. Να προβλεφθεί νομοθετικά ως ξεχωριστή περίπτωση η ελεύθερη
επικοινωνία του μη έχοντος την επιμέλεια γονέα με τα παιδία του και η εναλλασσόμενη κατοικία των παιδιών όπου αυτό είναι δυνατόν. Πλέον αυτών σε περίπτωση επικοινωνίας του ενός γονέα με το παιδί που βρίσκεται σε άλλη πόλη ή χώρα να προβλεφθεί νομοθετικά ειδική ρύθμιση για τα έξοδα του επικοινωνούντος.
8. Να θεσμοθετηθεί ώστε σε περίπτωση εξώγαμου τέκνου να αποκτάται η
γονική μέριμνα εκτός από την φυσική μητέρα και τον φυσικό πατέρα.
9. Να μη θεωρούνται τα παιδιά ως αντικείμενο ιδιοκτησίας της μητέρας
αλλά να τοποθετηθεί θεσμικά και ο πατέρας σε ισότιμο ρόλο και να θεωρηθεί νομικά η ψυχολογική βία κατά του άνδρα και των παιδιών εξ’ίσου σημαντική.
10. Η ανάδειξη της έννοιας του γονέα ως κυριαρχικό στοιχείο στην
ανάπτυξη των παιδιών χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο.
11. Να προβλεφθεί νομοθετικά ειδική ποινική διάταξη για την με πρόθεση
καθοιονδήποτε τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας του ενός γονέα από τον άλλον.
12. Για την επιδίκαση διατροφής να θεσπιστούν περισσότερα κριτήρια (φορολογική δήλωση, καθαρός μισθός, έξοδα διακοπών, επικοινωνίας, κτλ) που να λαμβάνουν υπ’ όψιν και τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και τις δυνατότητες των γονέων. Σε περίπτωση δε διατροφής συζύγου να θεσμοθετηθεί ως επιπλέον κριτήριο και η διάρκεια του γάμου.
13. Να έχει ίδια επιδοματική ή εργασιακή ισότητα και ο πατέρας και άνδρας (όρια συνταξιοδότησης, οικογενειακά επιδόματα, πολυτεκνική ιδιότητα, άδειες πατρότητας, κτλ).
14. Να προβλεφθεί ποινική δίωξη και δικηγόρων που αγνοώντας τους ηθικούς και νομικούς κανόνες συγγράφουν κείμενα (με εντολή των διαδίκων) και οι οποίες εκθέτουν παιδιά και γονείς αντί να τους προστατεύουν.
15. Να λειτουργήσουν οι υποστηρικτικοί κοινωνικοί φορείς με εξειδικευμένο προσωπικό ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδαγωγούς, παιδοψυχιάτρους, κτλ.
16. Να ερευνηθούν τα παραπάνω σε επίπεδο συντονισμένης και τεκμηριωμένης μελέτης και να εξαχθούν συμπεράσματα για την εξέλιξη των παιδιών από διαζύγιο, την Παιδεία και τον Πολιτισμό

Αγελαδινό γάλα: μπορεί να βλάψει σοβαρά το παιδί!

Το αγελαδινό γάλα ήταν καθημερινά στο πρωινό μας, οι γονείς μου φρόντιζαν να μην μας λείψει ποτέ. Για τις αρνητικές συνέπειες στη διατροφή του ανθρώπου διάβασα για πρώτη φορά πριν από περίπου 15 χρόνια στο βιβλίο χορτοφαγικών συνταγών "Το Πράσινο κουτάλι". Είχα κλονιστεί συθέμελα. Κάποιοι γκρέμζαν μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση. Αν όσα διάβαζα ήταν αλήθεια, πώς τόσος κόσμος είχε παραπλανηθεί;

Αντιγράφω από το παραπάνω βιβλίο:

"Το γάλα κάθε είδους ζώου έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το κάνουν κατάλληλο για την ανάπτυξη των δικών του μικρών. Η υψηλότερη περιεκτικότητα του αγελαδινού γάλακτος σε πρωτεΐνες και άλατα το κάνει καταλληλότερο για τους ρυθμούς ανάπτυξης και για τις ανάγκες του μοσχαριού, παρά για αυτές των παιδιών. Έτσι εξηγείται γιατί τα παιδιά που καταναλώνουν πολύ γάλα και γαλακτομικά είναι πιο "στρογγυλά", "μεγαλώνουν περισσότερο και γρηγορότερα". Δεν σας φέρνει λιγάκι αυτό στο νου την ανάπτυξη των μοσχαριών;"

Και πιο κάτω:

"Παρά τη φαινομενική ομοιότητα της σύστασης του μητρικού και αγελαδινού γάλακτος αυτά τα δυο διαφέρουν ουσιωδώς, ακόμη και ως προς το είδος των λιπών που περιέχουν. Στο μητρικό γάλα επικρατούν ξεκάθαρα τα ακόρεστα λιπαρά οξέα (ενώ στο αγελαδινό γάλα επικρατούν τα κορεσμένα λιπαρά οξέα) κάνοντας το μητρικό γάλα πιο εύπεπτο και πλεονεκτικότερο όσον αφορά την πρόληψη της αρτηριοσκλήρηνσης και της υπερχοληστεριναιμίας.

Η περιεκτικότητα του μητρικού γάλακτος σε μεταλλικά άλατα είναι πάρα πολύ μικρή ώστε να διαφυλάσσεται η ευαίσθητη και μη ανεπτυγμένη ακόμη λειτουργία των νεφρών του νεογέννητου. (...) Το μητρικό γάλα το οποίο θηλάζεται απευθείας από τη θηλή, δεν προσβάλλεται από το φως και το οξυγόνο ούτε και υφίσταται θερμικές κατεργασίες.(...)"

Πριν τη διάθεσή του στο εμπόριο το αγελαδινό γάλα θα πρέπει να υποστεί μαι σειρά από κύριες κατεργασίες: ομογενοποίηση, αποβουτύρωση, παστερίωση και αποστείρωση με συνέπειες την σημαντική αλλοίωση στη σύστασή του. Οι πρωτεΐνες του πήζουν, αλλοιώνονται και ηα φομοίωσή τους γίνεται δύσκολη, η λακτόζη καραμελοποιείται εν μέρει, ένζυμα και αντισώματα εξαφανίζονται.

"Εξαιτίας αυτών των έντονων αλλοιώσεων η χρήση του πρέπει να ααποφεύγεται οπωσδήποτε, κυρίως στη διατροφή των παιδιών (...) Το γάλα είναι σίγουρα μια πολύτιμη τροφή, όμως πολύ συχνά η κατανάλωσή του συνοδεύεται από δυσφορίες και πεπτικές ενοχλήσεις. Αυτό συμβαίνει στα μωρά εξαιτίας της αλλεργικής αντίδρασης που εκδηώνουν στις πρωτεΐνες του γάλακτος. Πιθανά σε αυτήν την περίπτωση το γάλα να έχει εισαχθεί πολύ νωρίς στη διατροφή τους.

Όμως και οι ενήλικες συχνά υποφέρουν από κοιλιακές ενοχλήσεις, πρήξιμο ή διάρροιες μετά από κατανάλωση γάλακτος. Σε αυτήν την περίπτωση υπεύθυνη είναι η έλλειψη ή η ανεπάρκεια της λακτάσης, ενζύμου που είναι απαραίτητο για την π'εψη της λακτόζης. Η λακτόζη που δεν χωνεύεται, εύκολα παθαίενι ζυμώσεις και προκαλεί τις ενοχλήσεις που προαναφέραμε.

Συνιστάται αντί για γάλα να καταναλώνεται ξυνόγαλα ή γιαούρτι, που πολύ δύσκολα μπορούν να προκαλέσουν φαινόμενα δυσανεξίας".

Δεν είναι απορίας άξιο γιατί δεν υπα΄ρχει μια ευρύτερη ενημέρωση του κόσμου πάνω στο ζήτημα. Η γαλακτοβιομηχανία προστατεύει τα δικά της συμφέροντα. Και στο χορό συμμετέχουν πολλοί. Από ΜΜΕ τα οποία διαφημίζουν το αγελαδινό γάλα, μέχρι επενδύσεις εκατομμυρίων με συνέπειες στην εθνική οικονομία. Βλέπεις και εδώ "είναι πολλά τα λεφτά, Άρη".

Έχει περίπου 18 μήνες που έχουμε πάψει να πίνουμε αγελαδινό γάλα. Πρόσφατα το αντικαταστήσαμε με γάλα αμυγδάλου και γάλα από κάστανο ή φουντούκι. Και δεν σκοπεύουμε να δώσουμε αγελαδινό γάλα στο παιδί μας. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να θέλεις να ενημερωθείς και να πειστείς ότι υπάρχει λόγος αλλαγής νοοτροπίας και πρακτικής στην καθημερινή σου ζωή.

Links:

Cow's Milk, Why it may be bad for you and what you can drink instead
Milk hazardous? από το A mother’s world
Milk Allergy Print-out, By Linda Mahan and Jeni Cruts

Ύπνος μωρού στο κρεβάτι των γονιών

Πόσες μητέρες σηκώνουν βραδιάτικα με κλάμα το μωρό τους από το κρεβάτι για να το βάλουν στο στήθος και να ηρεμήσει; Πόσα ζευγάρια μοιράζονται το κρεβάτι τους στα τρία; Πόση ασφάλεια αισθάνονται οι μικροί "εισβολείς" καθώς ακουμπάνε με τα άκρα τους τα σώματα των γονιών τους; Πόσα ζευγάρια παραδέχονται στις παρέες τους ότι αυτό συμβαίνει τη νύχτα; Και, τέλος, πόσοι τρίτοι δεν ασκούνε, έστω καλόβουλα, κριτική γιατί το παιδί "κακομαθαίνει";

Πρόκειται για ακόμη ένα θέμα ταμπού που τείνει σιγά σιγά να "απο-ενεχοποιηθεί". Στο Πανεπιστήμιο του Notre Dam υπάρχει το Mother-Baby Behavioral Sleep Lab στο οποίο διεξάγονται έρευνες σχετικές με την ασφάλεια των ανθρώπων οι οποίοι κοιμούνται σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Επίσης μελετώνται οι φυσιολογικές και ψυχολιγικές συνέπειες των διαφορετικών επιλογών των γονέων για τον ύπνο του παιδιού τους. Διευθυντής στο εργαστήριο είναι ο Δρ. James J. McKenna, ο οποίος ειδικεύεται, ανάμεσα σε άλλα, σε θέματα βρεφικού και νηπιακού ύπνου και θηλασμού.



Τα οφέλη είναι τόσο πρακτικά, όσο και ψυχολογικά. Ειδικά για τις μητέρες που θηλάζουν, το να μοιράζονται το κρεβάτι τους με το μωρό τους θεωρείται μια εκπληκτική ευκαιρία για ξεκούραση και περισσότερη παραγωγή μητρικού γάλακτος. Και οι δυο γονείς κοιμούνται περισσότερο. Το ίδιο το μωρό αισθάνεται περισσότερη ασφάλεια και ζεστασιά. Α, και φυσικά κλαίει πολύ πολύ λιγότερο! Για μια αναλυτικότερη παρουσίαση των πλεονεκτημάτων υπάρχουν πολλές παρουσιάσεις PowerPoint για κατέβασμα και διάβασμα.

Ενδιαφέρον έχει και η κοινωνιολογική ανάλυση του θέματος. Η μοιρασιά του κρεβατιού είναι μια φυσική και αρχαία συνήθεια που συναντάται σε πολλούς πολιτισμούς. Σταδιακά η οικονομική και θρησκευτική ιδεολογία της Δύσης η οποία επικράτησε σε πολλά μέρη του πλανήτη, η ιδεολογική επικράτηση της Καθολικής Εκκλησίας και του Προτεσταντισμού, οι αξίες του ατομικισμού, της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας, η μείωση της γονικής αυτοπεποίθησης επέφεραν την ενοχοποίηση της μοιρασιάς του κρεβατιού των γονιών με το παιδί.

Άσχετα από το πόσο έτοιμη ή έτοιμος είσαι να δεχτείς τα παραπάνω, αξίζει σίγουρα να τα μελετήσεις. Φυσικά υπαρχει και αντίλογος και θα ήθελα να διαβάσω τις όποιες προσωπικές σας εμπειρίες. Προσωπικά, όποτε η μικρή είναι ανάμεσά μας, και είναι συχνά πυκνά, κάνουμε τους καλύτερους ύπνους!

Βουρ λοιπόν στα:

Μother-Baby Behavioral Sleep Lab, University of Notre Dame

Parent-Infant Sleep Lab, University of Durham, Dr. Helen Ball

Τα παιδιά δεν είναι αξεσουάρ που μιλάνε

Ακούω τη φίλη μας που πρόκειται να φέρει σε λίγους μήνες στον κόσμο το πρώτο της παιδί. Είναι αποφασισμένη, ανάμεσα σε άλλα, να το βγάλει από την κρεβατοκάμαρά της μετά τις πρώτες 40 ημέρες. Αυτό, σύμφωνα με την ίδια, θα οδηγήσει στην "ωρίμανση" του παιδιού και στην ησυχία του ζευγαριού.

Οι δηλώσεις συνεχίζονται. Στις πρώτες καλοκαιρινές διακοπές που θα ζει το μωρό της, περίπου 6 μηνών θα είναι τότε, πρόκειται να το αφήσει για μια εβδομάδα στη μητέρα της για να πάει η ίδια με τον άντρα της διακοπές σε ένα νησί.

Όλα εκστομίζονται όχι υπερφίαλα, αλλά με τη σιγουριά μιας γυναίκας που μοιάζει να μιλάει για κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Ας πούμε τα έγγραφα που διαχειρίζεται καθημερινά στο γραφείο της.

Αλήθεια, πώς μπορεί μια μέλλουσα μητέρα να είναι τόσο σίγουρη για το πως θα συμπεριφερθεί απέναντι σε μια ζωή την οποία δεν έχει ακόμη δει, κρατήσει στα χέρια της και αισθανθεί την ανάσα της; Πώς μπορεί να σχεδιάζει, να κόβει και να ράβει προκαταβολικά δίχως να έχει την παραμικρή ιδέα για το χαρακτήρα του παιδιού που θα έρθει στο σπίτι; Τι είδους σχολειά και τι κοινωνία έχουμε φτιάξει που δεν μας μαθαίνουν να σεβόμαστε και περιβάλλουμε με στοργή τις νέες ζωές;

Ξέρω, πολλοί άλλα λένε πριν και άλλα πράττουν στη συνέχεια. Γνωρίζω ότι όταν έρθει η ανάγκη όλοι προσαρμοζόμαστε στα πραγματικά δεδομένα, παρά τις όποιες δηλώσεις μας.

Απλά καταγράφω την εντύπωση που μου προκαλεί η "άνεση" μερικών γυναικών να θεωρούν τα αγέννητα παιδιά τους ως ένα αξεσουάρ που μιλά και που χέζεται και, δυστυχώς, θέλει καθάρισμα.

Dr. Thomas W. Hale: θηλασμός και φάρμακα

Έπεσα στο όνομα του - και μετά θυμήθηκα ότι κάτι σχετικό μου είχε αναφέρει και η Lili, καθώς έψαχνα να βρω πληροφορίες σχετικά με το κατά πόσο μπορούν να επηρρεάσουν τα διάφορα πρωτόκολλα IVF το θηλασμό ενός παιδιού.



Ο Δρ. Thomas W. Hale είναι ειδικός φαρμακολόγος, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τέξας. Έχει γράψει το βιβλίο Medications and Mothers' Milk το οποίο χρησιμοποιούν και οι σύμβουλοι θηλασμού της La Leche League.

Ο Δρ. Thomas W. Hale έχει στήσει και το σχετικό forum με πληθώρα από κείμενα σχετικά με την επίδραση των φαρμάκων. Καλή ανάγνωση!

Πως παράγεται το μητρικό γάλα

Στις Η.Π.Α. υπάρχει επίσημη εκστρατεία του Υπουργείου Υγείας η οποία προωθεί το θηλασμό. Στη σχετική ιστοσελίδα με τίτλο Breastfeeding — Best For Baby. Best For Mom. θα διαβάσεις και το πολύ κατατοπιστικό άρθρο με τίτλο BREASTFEEDING KNOW HOW. Οι περιγραφές ξεκινούν από την ανατομία του μαστού της γυναίκας και το ρόλο των ορμονών, και φτάνουν μέχρι τεχνικές θηλασμού και θέσεις τοποθέτησης του μωρού στο στήθος.



Τέλος, παρέχεται πληθώρα links και βιβλιογραφίας με ηλεκτρονικά άρθρα τα οποία μπορείς να κατεβάσεις, να τα εκτυπώσεις και να τα διαβάσεις με την ησυχία σου.

Είναι κρίμα που δεν υπάρχει καμμία ανάλογη προσπάθεια ενημέρωσης της γυναίκας από την πλευρά του ελληνικού υπουργείου Υγείας ή κάποιου άλλου επίσημου κρατικού φορέα. Αν γνωρίζετε κάτι στείλτε το.

Έρχεται η γιαγιά!

Τέλος της άδειας ανατροφής και η συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και καιρό να αφορά το ποιος θα αναλάβει το παιδί τα πρωινά που θα λείπουμε. Το καλό είναι όταν τα ζευγάρια πράγματι κάθονται και βάζουν κάτω τα δεδομένα. Ποια είναι όμως αυτά που οφείλουμε να δώσουμε την περισσότερη βαρύτητα; Το οικονομικό βάρος; Η δική μας εξυπηρέτηση; Ή το καλό του ίδιου του παιδιού;

Η επιλογή της γιαγιάς ως ο άνθρωπος ο οποίος φροντίζει το παιδί του ζευγαριού, τείνει να είναι μια "φυσική επιλογή" για τα περισσότερα ζευγάρια στην Ελλάδα. Είναι η οικονομικότερη λύση, παρέχει την ασφάλεια και τη στοργή που επιδιώκουν οι γονείς να έχουν τα παιδιά τους. Ούτως ή άλλως η γιαγιά είναι ένα πρόσωπο με βαθιές ρίζες στο υποσυνείδητό μας. Είναι αυτή η οποία έπλεξε τα παραμύθια που μεγαλώσαμε, είναι το δικό της άσπρο μαλλί το οποίο πρωτοαντικρύσαμε. Άσχετα αν τα σημερινά δεδομένα είναι διαφορετικά, αφού γιαγιάδες στα 60 βάφουν τα μαλλιά τους, πηγαίνουν στο γυμναστήριο, οργανώνουν ταξίδια και ψώνια. Ή κάτι από όλα αυτά.



Θεωρώ ότι η επιλογή της γιαγιάς θα πρέπει να βρίσκει σύμφωνους και τους δυο γονείς και φυσικά... την ίδια τη γιαγιά! Ας μην ξεχνάμε ότι ως άνθρωπος έχει τις δικές της προτεραιότητες και προτιμήσεις για το πως θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής της.

Αν και οι περισσότερες θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους και επιδιώκουν τη συντροφιά του εγγονιού τους, ωστόσο νομίζω ότι το "παν μέτρον άριστον" πρέπει να εφαρμόζεται και εδώ. Για το καλό και της γιαγιάς και του παιδιού και του ζευγαριού. Είναι πολύ δυσκολότερο για ένα ζευγάρι να θέσει τα όρια στο τι πρέπει να ΜΗΝ κάνει η γιαγιά για το παιδί, να ΜΗΝ δίνει η γιαγιά στο παιδί. Εξάλλου μια γιαγιά υπήρξε μάνα, άρα "αυτή ξέρει καλύτερα". Κι άντε να βγάλεις από το μυαλό της μάνας σου ή της πεθεράς σου ότι εσείς έχετε άλλες συνήθειες, άλλα πρότυπα, άλλες αρχές.

Γνωρίζω περίπτωση ζευγαριού με παιδί δυσανεκτικό στο γάλα. Οι γονείς είχαν τονίσει στη γιαγιά να μην δίνει γάλα στο παιδί. Εκείνη όμως θεωρούσε ότι το παιδί "έπρεπε να πιεί γάλα" και έδινε στο παιδί όταν οι γονείς απουσιάζαν. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθεί μια αλλεργία στο παιδί. Σπάνιο θα μου πείτε, αλλά συνέβη.

Ξέρω, ο καθένας και η καθεμιά έχουμε και από μια ιστορία να διηγηθούμε για τις γιαγιάδες μας. Είτε καλή, είτε κακή. Συνήθως πολλές καλές.

Πρέπει να φύγω για τη δουλειά και στην εξώπορτα ακούω τα βήματα της μάνας μου. "Έρχεται η γιαγιά", λέω στη μικρή. Κι εκείνη αρχίζει τα δικά της: "Νταντιά! Νταντιά!", φανερά χαρούμενη. Πίνω την τελευταία γουλιά καφέ, πετάω ένα σβουρηχτό φιλί στη μάνα μου και την κάνω για το γραφείο.

Formula May Have Won The First Round, But I Won The War

Έλλειψη πληροφόρησης, λανθασμένες συμβουλές, σκόπιμη παραπληροφόρηση. Κι όλα σχετικά με το θηλασμό. Το κακό δεν απαντάται μόνο στην Ελλάδα. Τα ερωτήματα που θέτει στο σημείωμά της η Dee Negron, μητέρα δυο παιδιών, είναι κρίσιμα και αφορούν ολόκληρη τη σύγχρονη κοινωνία και τον ιστό που πλέκει γύρω από τη μητρότητα.

Why had I been given such horrible advice? Why didn't the nurses at the hospital where my daughter was born know that newborns should never be put on a schedule? Why didn't they know that sore nipples weren't caused by nursing too much, but rather by a bad latch on? Why didn't the lactation consultant tell me about the different nursing holds and that the cradle hold is one of the most difficult when you're learning? Why didn't her first pediatrician know that it's normal for breastfed babies to lose up to 15% of their birth weight and not really start to gain it back until a mother's milk comes in? Why didn't he know that babies aren't allergic to breastmilk, but can be allergic to things Mom eats that are passed on in breastmilk? Why didn't he know about nipple confusion? Why on Earth would he tell me formula was just as good as breastmilk? Why didn't anyone tell me what to do about my cracked and bleeding nipples? There were so many why's and only one answer. Most medical professionals are grossly uninformed about breastfeeding.

Formula May Have Won The First Round, But I Won The War

Ωχ, και τώρα ο απο-θηλασμός! Βοήθεια!

Εντάξει, ένα νήπιο θηλάζει αποκλειστικά για 14 μήνες. Στο τραπέζι η παρέα, ή καλύτερα όσοι, ή ακόμη καλύτερα, όσες ενδιαφέρονται, χαμηλόφωνα λένε "μπράβο" που μια γυναίκα, έστω η Α, συνεχίζει το θηλασμό. Είμαι πλέον βέβαιος ότι παρά τις χλιαρές επιδοκιμασίες την βλέπουν σαν ούφο. Όσο για τον άντρα της, έστω Β, που μιλάει σχετικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι "ξερόλας".

Κι ενώ στην μια άκρη του τραπεζιού αναλύονται τα τρίποντα και τα σκρινς των παικτών της εθνικής, στην άλλη πλευρά σερβίρεται ένα πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο: η "εκδίκηση". Ναι, μπορεί η Χ να μην θήλασε το παιδί της παρά μόνο 1 μήνα, αλλά "να βρε, είχε το καλύτερο γάλα σε σκόνη, και το παιδί πήρε το μπουκάλι, και να, τίποτα δεν έπαθε. Τώρα να δούμε πως θα ξε-μάθει το μωρό της Α το βυζί!"

Λίγο χοντρά τα γράφω, αλλά κάπως έτσι παίζεται συχνά πυκνά το παιχνίδι με τον απογαλακτισμό ή αποθηλασμό. Και προκειμένου να χλιμιντράει η Χ και ο Β με την Α να αισθάνονται στο καναβάτσο χωρίς λόγο, έψαξα και βρήκα. Κι έχουμε και λέμε...

Αν για την ανάγκη αποκλειστικού θηλασμού τα ζευγάρια στην Ελλάδα βρίσκονται στο ημίφως, τότε για τη διαδικασία του απο-θηλασμού το δωμάτιο είναι θεοσκότεινο. Οι περισσότερες μητέρες ακόμη κι αν κατάφεραν να θηλάσουν τα βρέφη τους το ελάχιστο των 2 ή και 3 μηνών, προκειμένου να επιστρέψουν στη δουλειά τους, απογαλακτίζουν τα βρέφη τους ξαφνικά και βίαια.

Αλήθεια, υπάρχει κατάλληλη ηλικία απο-θηλασμού; Υπάρχει κάποιο ένστικτο απο-θηλασμού στα βρέφη; Πώς μπορεί μια μητέρα να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα του απο-θηλασμού του μωρού της; Και ποια είναι η κατάλληλη ψυχική προετοιμασία των δυο τους;

Έσκαψα στο Internet για να βρω σχετικές απαντήσεις. Και έμεινα έκπληκτος με τη σοφία της φύσης η οποία και σε αυτό το στάδιο "ψιθυρίζει", δεν φωνάζει, δεν επιβάλλει, δεν βιάζει τις καταστάσεις. Ο απο-γαλακτισμός ή απο-θηλασμός οφείλει να μην είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία. Δεν ξυπνάς μια ωραία πρωία και λες, τέρμα το μητρικό γάλα γλυκό μου, πάρε τη σκόνη σου ή το αγελαδινό γάλα και όλα καλά. Πρέπει και σε αυτήν την περίπτωση να ακούσεις το παιδί σου. Είναι έτοιμο να αφήσει τη ζεστή αγκαλιά και το στήθος της μάνας του; Είναι έτοιμη η μητέρα να στερηθεί αυτήν τη μοναδική επικοινωνία που προσφέρει ο θηλασμός με το παιδί της; Είναι έτοιμο το νήπιο από διατροφική άποψη να διακόψει το μητρικό γάλα;

Κάποιες και κάποιοι θα προβάλλετε ως επιχείρημα υπέρ του γρήγορου απο-θηλασμού τους κοινωνικούς παράγοντες που επιβάλλουν τη μητέρα να επιστρέψει στην εργασία της πολύ σύντομα. Στις σκανδιναβικές χώρες η άδεια ανατροφής δίνεται και στους δυο γονείς και για διάστημα 18 μηνών. Έτσι θα έπρεπε να ισχύει σε κάθε πολιτισμένη χώρα που σέβεται το δικαίωμα στη ζωή και δεν πνίγει την ελπίδα. Χωρίς αυτό να είναι άσχετο, ωστόσο αντιλαμβάνομαι ότι οι κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα είναι διαφορετικές και ότι θα πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι με αυτούς τους όρους.

Και πάλι όμως οφείλει να υπάρχει πιστεύω η θέληση της μητέρας, του ζευγαριού καλύτερα, να δώσει το καλύτερο στο βρέφος τους. Και αυτό κάποτε πρέπει να μάθουμε ότι δεν είναι το μεγαλύτερο ξύλινο αλογάκι στο πολυκατάστημα. Είναι το ίδιο το δώρο της φύσης που υπάρχει μέσα στη γυναίκα.

Υπάρχει ένα κομμάτι χρυσής γνώσης για το θέμα του απο-θηλασμού το οποίο δεν γνώριζα και ανακάλυψα. Δεν χορταίνω να διαβάζω και να ανοίγω το στόμα μου από τα όσα μαθαίνω σχετικά. Α, και να αντιλαμβάνομαι ότι ακόμη κι αν εν μέρει οι εταιρίες χάνουν μια μάχη με το θηλασμό τους πρώτους μήνες, ο πόλεμος είναι δικός τους με τη σύγχυση που επικρατεί σχετικά με τον απο-θηλασμό.

Ορίστε λοιπόν μερικά από τα links τα οποία βρήκα άκρως ενδιαφέροντα:

Dr Jay's Link Library - Breastfeeding :: Weaning
Kellymom: Weaning
http://www.lalecheleague.org/

Νομίζω ότι μετά από τόσο διάβασμα θα μπορείτε να σταθείτε σε μια συζήτηση
σχετικά με τον απο-θηλασμό. Και να ακυρώσετε το επιφώνημα "Ωχ", όταν σας πούνε
οι γιαγιάδες, θείες, φίλες κλπ ότι πρέπει να κόψετε το θηλασμό του παιδιού σας.

Υ.Γ.1: Και πάλι όσα γράφω δεν σκοπεύουν να βάλουν στη γωνία τη γυναίκα που από πραγματική ανάγκη αποφάσισε να απογαλακτίσει το παιδί της. Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι σοβαροί που ο απο-θηλασμός μπορεί να είναι αναγκαίος. Προσπαθώ να γκρεμίσω κάποια τείχη προκαταλήψεων, άγνοιας και αδιαφορίας, να δείξω ότι αν το ζευγάρι είναι δεμένο και θέλει να δώσει το καλύτερο στο παιδί του αρκεί να έχει την υπομονή να το "ακούσει". Αρκεί η ίδια η γυναίκα να αφουγκραστεί το σώμα και την ψυχή της, να δείξει εμπιστοσύνη στον ευατό της και το σύντροφό της.

Ναι;