baby-blog

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΧΑΡΕΣ, ΑΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ. ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ - ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ: ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

Από 0 έως 3.ORG

Ξέρεις πως πέφτεις πάνω σε κάτι διαμαντάκια στο Internet. Στο www.zerotothree.org θα περάσεις πολλές ώρες διαβάζοντας ένα σωρό χρήσιμα πράγματα για το παιδί από την αρχή της ζωής του έως τα 3.

Αξίζει η λίστα Parenting A - Z.

Ετικέτες ,

Τα μειονεκτήματα του να αφήσεις το παιδί να κλαίει

Άνοιξε μια κουβέντα σχετικά με τις συνήθειες του μωρού σου σε μια όχι και τόσο γνωστή παρέα με γονείς και θα διαπιστώσεις μια ανάγκη επιβεβαίωσης του ρόλου του "αποτελεσματικού" γονιού στις περισσότερες περιπτώσεις. Το παιδί των άλλων είναι πάντα αυτό που κοιμάται μόνο του και από μόνο του, χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς να ακουστεί το παραμικρό κλάμα.

Ίσως γιατί το "έστρωσαν" από μικρό. Τόσο μικρό, όσο να έχει συμπληρώσει λίγες μόνο εβδομάδες. Ο τρόπος είναι πάντα ένας και "αλάνθαστος": το αφήνεις να κλάψει μέχρι να εξαντληθεί και να αποκοιμηθεί.

Θυμάμαι μια τηλεφωνική συνομιλία με μια φίλη μου. Στο βάθος άκουγα τον σπαραγμό της 5μηνης κόρης της. Όταν ρώτησα αν είχε κτυπήσει, η απάντηση ήταν αποκαλυπτική για μένα που τότε αγνούσα πάρα πολλά περί παιδιών. Η μικρή "μάθαινε" να κοιμάται μόνη της και από μόνη της. Το κλάμα της ήταν διαπεραστικό, η φίλη ακουγόταν σχετικά ταραγμένη, αλλά αποφασισμένη. Θα την "έστρωνε".

Η κουβέντα μας συνεχίστηκε για πάνω από 15 λεπτά και εγώ είχα αρχίσει να τρώω τα νύχια μου, που λέει ο λόγος, από την αγωνία. Το παιδί σπάραζε και όσες φορές προέτρεψα την συνομιλήτριά μου να κλείσουμε για να πάει κοντά του, εκείνη αρνήθηκε. Τέλος, δήλωσα ότι δεν αισθάνομαι εγώ άνετα και κλείσαμε.

Όταν γεννήθηκε η μικρή μας η θεωρία "αφήστε το να κλάψει" έπεσε στο τραπέζι από φίλους με παιδιά και μεγαλύτερους με πείρα. Οι ανόητοι το δοκιμάσαμε μια φορά για 20 λεπτά, όσο το σκέφτομαι τρελαίνομαι, μόνο και μόνο για να καταλήξουμε ότι πρόκειται για μια διαδικασία την οποία εμείς θεωρούμε "απαράδεκτη". Αισθανόμασταν ότι το μωρό ζητά κάτι με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει να ζητά, το κλάμα, και εμείς το αγνοούσαμε επιδεικτικά!

Δεν δούλεψε και δεν το επαναλάβαμε ποτέ από τότε. Όχι με το δικό μας παιδί και όχι για τη δική μας ηρεμία και ψυχική ανάγκη να είμαστε δίπλα του όταν μας θέλει.

Η θεωρία του "'αφησέ το να κλάψει" διαβάζω σήμερα ότι αποτελεί μια κοινωνική ιδεολογία μασκαρεμένη ως επιστήμη.

Μωρά τα οποία εξαναγκάζονται να κοιμηθούν μόνα ή να κλαψουν μόνα επειδή δεν κοιμούνται, χάνουν τόσο τα απαραίτητα διατροφικά και αισθητηριακά ερεθίσματα, όπως το άγγιγμα, το οποίο είναι τόσο σημαντικό όσο η τροφή. Στα μεινεκτήματα αναφέρονται επίσης αυξημένο άγχος, έντονη προσκόλληση και θρυμματισμένη εμποστοσύνη των νηπίων.

Ο δυτικός τρόπος ζωής μας θεωρεί ότι ένα μωρόο λίγο μόνον εβδομάδων καταφέρνει να κοιμηθεί από μόνο του για ολόκληρη τη νύχτα. Στην πραγματικότητα οι κύκλοι ύπνου των μωρών είναι πολύ μικρότεροι από εκείνους των μεγαλύτερνω παιδιών ή των ενηλίκων. Οι μικρότεροι κύκλοι έχουν ως αποτέλεσμα την συχνότερη εμφάνιση του ύπνου σε φάση REM, ο οποίος θεωρείται πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Μπορείς να διαβάσεις τα σχετικά άρθρα στα αγγλικά με τίτλους:
1) The Con of Controlled Crying, by Pinky McKay, και
2) Position Paper 1: Controlled Crying.

Αν στο μεταξύ ακούσεις κλάμα από το παιδικό, παράτα τα όλα και τρέχα για αγκαλιές.

Links:

Ετικέτες ,

Δευτέρα, Ιανουαρίου 15, 2007

"Πάντα ψηλά σαν κοιτάζεις..." επί 145

Ώρα 5.30 το πρωί και η Κατερίνα μας είχε τα μάτια ανοικτά και ήταν πανέτοιμη για παιχνίδια. Όλες οι προσπάθειες να την πείσουμε ότι είναι ακόμη πρωί και ότι έπρεπε να κοιμηθεί έπεφταν στο κενό. Επιστρατεύτηκε από το δωμάτιό της ο Σκουληκάρας με τα μηχανικά νανουρίσματά του και το πορτοκαλί φως να φωτίζει το πρόσωπό του. Μάταια.

Μετά από 1 ώρα και αφού η Μαρία έπρεπε να ετοιμαστεί για τη δουλειά της, ξαπλώσαμε με την Κατερίνα στο μεγάλο κρεβάτι. Άρχισα να τραγουδώ και να της χαϊδεύω την πλάτη. Ακούμπησα το χέρι της στην παλάμη μου. Τραγουδούσα και κοιταζόμασταν στα μάτια.

"Μπαμπά, μπαμπά... Πάλι..."

Κι εγώ ξανά να τραγουδώ ένα σκοπό που λέγαμε ως πρόσκοποι γύρω από τη φωτιά...

Πάντα ψηλά σαν κοιτάζεις,
μες το σκοτάδι θα βρεις,
ένα μικρό αστεράκι,
για να οδηγηθείς.

Θε να σου δείχνει το δρόμο,
σε νότο και σε βορρά,
κι άμα το δεις μη φοβάσαι,
όλα θα πάνε καλά.

Θάρρος Κατερίνα,
σφίξε την καρδιά,
πάρε ευθύς το δρόμο,
δίχως αφοβιά...

Κι όταν το σκοτάδι,
γύρω σου απλωθεί,
η ζωή μπροστά σου,
θα λάμπει χαρωπή...



Τη στιγμή που έκλεισε τα μάτια της πρόλαβα να ρίξω μια τελευταία ματιά στα μπουκλάκια της. Είχε περάσει μισή ώρα νανουρίσματος... Ο ύπνος τύλιξε κι εμένα και καθώς κοιμόμαστε πλάι πλάι ανέπνεα την ανάσα της.

Καλημέρα...

Ετικέτες

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

Προς αγχωμένες για το θηλασμό μέλλουσες μητέρες

Η amelada πρόκειται σε λίγο καιρό να φέρει στον κόσμο το μωρό της. Η ίδια δηλώνει αγχωμένη στα comments προηγούμενου post σχετικά με το θέμα του θηλασμού. Και σίγουρα δεν είναι η μόνη.

Η amelada ενημερώνεται, παραμένει ψύχραιμη και αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση θηλασμού του μωρού δεν αφορά αποκλειστικά την ίδια. Το ζευγάρι από κοινού δίνει τη μάχη. Θα κερδίσει τον "πόλεμο";

Τα παραπάνω είναι η καλύτερη αρχή. Έχω ξαναγράψει ότι, όπως και εμείς, έτσι και οι περισσότεροι μέλλοντες γονείς στην Ελλάδα βαδίζουν στα τυφλά. Οι συμβουλές των μανάδων μας σχετικά με το θηλασμό επαναλαμβάνουν το "δεν θα έχεις αρκετό γάλα, δώστου έτοιμο". Μια νοοτροπία που σφήνωσε το σύστημα τη δεκαετία του 60 και 70 στον εγκέφαλό τους. Άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες, άλλα ήθη... Να μην μπούμε σε κοινωνιολγικές αναλύσεις τώρα...

Από δική μας εμπειρία βλέπουμε ότι:

α) η φύση προνοεί. Το σώμα της μητέρας επικοινωνεί με το μωρό και παράγει τις απαιτούμενες ποσότητες γάλακτος. Στην αρχή το μωρό θα ζητάει συχνά γάλα.



Μην τσιγγουνεύεστε να προσφέρετε το στήθος στο παιδί. Κρατήστε το αγκαλίτσα, πάρτε ένα περιοδικό, χαλαρώστε, χαϊδέψτε το, μιλήστε του για το ταξίδι που έκανε 9 μήνες, για όσα έχει να μάθει. Ακούστε μαζί μουσική. Το γάλα θα αρχίσει να ρέει, το μωράκι θα ρουφάει. Ανά διαστήματα θα ξυπνάει κλαίγοντας, συχνά και μέσα στα βράδια. Ακολουθήστε το ένστικτό σας. Βάλτε το δίπλα σας στο κρεβάτι σας και δώστε του το γάλα σας. Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω τη θέρμη την οποία ένιωθα ως πατέρας βλέποντας τη γυναίκα μου και την κόρη μας να μοιράζονται αυτές τις στιγμές.

β) Οι γυναίκες που θέλουν τελικά τα καταφέρνουν. Πώς μεγάλωναν οι άνθρωποι δηλαδή πριν επινοηθούν τα γάλατα σε σκόνη; Μην ενδώσετε στις σειρήνες της μαμάς και της πεθεράς. Κάθε φορά που στην αρχή έκλαιγε η μικρή μας, ακούγαμε την ερώτηση: "Μήπως δεν της φτάνει το γάλα της μαμάς της;" Ναι, ανησυχούν για το εγγόνι τους, αλλά μην μπείτε στον πειρασμό να αποστειρώσετε μπιμπερό και να παρασκευάσετε γάλα. Διαβάστε πως καταρρίπτονται ένας προς έναν όλοι οι μύθοι που αθελά τους μάλλον παπαγαλίζουν όσοι δεν έχουν ιδέα...

Ακούσαμε και μας είπανε για περιπτώσεις που γυναίκες πέρασαν μέρες και νύχτες με το μωρό στο στήθος μέχρι να εδραιωθεί η διαδικασία αποκλειστικού θηλασμού. Το ίδιο έκανε και η Μαρία με εμένα να "υπηρετώ" τυφλά και να αναλαμβάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού.

Ναι, είναι δύσκολο, αλλά τα οφέλη που θα προκύψουν είναι τε-ρά-στια. Κύρια για την υγεία, σωματική και ψυχική του παιδιού, αλλά και της μητέρας. Τα εισπράττουμε σήμερα έχοντας ένα νήπιο το οποίο είναι άτρωτο στις ιώσεις, είναι ευτυχισμένο, πανέξυπνο, δραστήριο, χαρούμενο και με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ο θηλασμός αποτελεί ασπίδα κατά του καρκίνου του μαστού για τη γυναίκα. Η φύση είναι γενναιόδωρη, δεν είπαμε;

Ο θηλασμός είναι πολύ βολικός. Το γάλα είναι αποθηκευμένο στο καλύτερο μέρος, στο σώμα της μητέρας και ανά πάσα στιγμή είναι διαθέσιμο για το μωρό χωρίς να χρειάζεται παρέμβαση ανθρώπου, χωρίς βραστήρες και αποστειρώσεις, χωρίς να έρχεται σε επαφή με τον αέρα. Τo μωρό σας θα χουχουλιάσει στην αγκαλιά σας, θα κλείσει τα ματάκια του και θα σφίγγει με την παλάμη του το μικρό σας δάκτυλο. Στο μεταξύ εσείς μπορείτε να συνεχίσετε να απολαμβάνετε την κουβέντα με τους δικούς σας ανθρώπους ή να ξαποστάσετε στο παγκάκι του πάρκου. Υπάρχουν όμορφα και ορθά μελετημένα ρούχα που σας επιτρέπουν να θηλάσετε παντού, αρκεί να καταλάβετε ότι αυτός είναι ο φυσικός τρόπος ανατροφής του παιδιού. Οι κομπλεξικοί μπορούν να βράσουν στο ζουμί τους. Δεν είναι έτσι;

Αρκετοί παιδίατροι, και ειδικά άντρες, θα αρχίσουν και αυτοί να επαναλαμβάνουν τα θετικά του θηλασμού. Όμως θα σας προτείνουν και το τάδε γάλα σε σκόνη για να "μην μείνει πεινασμένο το μωρό". Μην έρθετε σε κόντρα μαζί τους. Θα χάσετε τα λόγια σας. Σκεφτείτε μέχρι και να αλλάξετε παιδίατρο. Το "συμπλήρωμα" που σας ζητά να δώσετε θα υποσκάψει την φυσική παραγωγή μητρικού γάλακτος και σταδιακά θα πάψετε να έχετε γάλα. Και ξαφνικά οι θεωρίες των μαμάδων σας θα "επαληθευθούν"!

Τα γάλατα σε σκόνη όπως και το αγελαδινό γάλα από το οποίο προέρχονται, είναι υπεύθυνα σε αρκετές περιπτώσεις για αλλεργίες και προβλήματα δυσπεψίας. Είναι δύσκολο να χωνευτούν και προκαλούν ενοχλήσεις. Λόγω του ότι είναι πιο βαριά στο στομάχι, τα μωρά ξεραίνονται το βράδυ στον ύπνο. Αυτό μπορεί να σας φαίνεται καλό, αφού θα κοιμάστε περισσότερο εσείς, όμως σκεφτείτε πόσα στερείται το μωρό σας και πόσα χάνετε εσείς που δεν το κρατάτε στην αγκαλιά σας.

Κλείνω γράφοντας και επαναλαμβάνοντας ότι δεν είμαι γιατρός, ούτε σύμβουλος θηλασμού. Διάβασα πολλά σχετικά και διαστάυρωσα πηγές πριν και μετά που γεννήθηκε η μικρή μας. Μαζί με τη Μαρία ταλαντευτήκαμε αρκετά πάνω στο θέμα. Η Lili και η Jeanne μας βοήθησαν πολύ με την εμπειρία τους. Ως ζευγάρι σταθμίσαμε τους παράγοντες, είδαμε τι βολεύει τους τρεις μας, θέσαμε προτεραιτότητες. Όταν πετούσα στον κάδο των σκουπιδιών το γάλα σκόνη αισθάνθηκα υπερήφανος και τυχερός.

Για ό,τι θελήσετε σε επίπεδο επικοινωνίας γονιού προς γονιό είμαστε πρόθυμοι να συνομιλήσουμε. Το δίκτυο αποτελεί μια εκπληκτική ευκαιρία για να μάθουμε περισσότερα και να επικοινωνήσουμε. Εξάλλου έτσι έγινε και με εμάς, καιρός να το ανταποδώσουμε!

Καλό κουράγιο και με το καλό να έρθει το μωράκι σας στη ζωή.

Περισσότερο διάβασμα:

Ετικέτες

Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

Ο θηλασμός μειώνει το άγχος κατά την παιδική ηλικία

Επιστρέψαμε χαρούμενοι από τους φίλους μας. Το 15 ημερών κοριτσάκι τους είναι ένα κουκλί! Και, προσωπικά, αισθάνθηκα μια ιδιαίτερη συγκίνηση συνειδητποιώντας ότι αντίκρυζα το παιδί του καλύτερου μου φίλου από τα χρόνια του Γυμνασίου...

Το παιδί θηλάζει. Αποκλειστικά. Αυτή τη "διαβεβαίωση" μας έδωσε το ζευγάρι, γνωρίζοντας πόσο θα θέλαμε με τη Μαρία να ακούσουμε κάτι τέτοιο.

Σήμερα κιόλας διάβασα ότι ο θηλασμός μειώνει το άγχος κατά την παιδική ηλικία. Παρά το ότι οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη το γιατί, υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω της πολύ στενής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ μητέρας και παιδιού κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Breastfeeding Reduces Anxiety into Childhood

Ετικέτες

Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007

Άγιε μου Βασίλη



Τον ερωτεύτηκε από τότε που τον είδε κρεμασμένο σε μπαλκόνια. Από τότε που άκουσε για πρώτη φορά ότι θα την επισκεφτεί σύντομα, ότι θα έρθει από ψηλά. Ότι έχει τάρανδους που σέρνουν το έλκηθρό του και σάκο με δώρα, ότι ένα, λέμε τώρα, θα είναι για εκείνη.

Τον φώναζε επαναληπτικά "Βα" κοιτάζοντας ψηλά, τον αγκάλιαζε όπου τον έβρισκε, χόρευε μαζί του, του άδειαζε τη μπότα και το σάκο του.

Ο γεματούλης "Βα" ήρθε, έδωσε, πήρε τα φιλιά του κι έφυγε...

Θα 'ρθει όμως και του χρόνου! Πρώτα να είμαστε καλά. Κι εμείς, κι όλος ο κόσμος με τα παιδιά του γερά και χαμογελαστά.

Ναι; Θα κοιμηθούμε τώρα;

Ή ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε; Σσσσσ...

Ετικέτες