baby-blog: Ο θηλασμός μειώνει το άγχος κατά την παιδική ηλικία

Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

Ο θηλασμός μειώνει το άγχος κατά την παιδική ηλικία

Επιστρέψαμε χαρούμενοι από τους φίλους μας. Το 15 ημερών κοριτσάκι τους είναι ένα κουκλί! Και, προσωπικά, αισθάνθηκα μια ιδιαίτερη συγκίνηση συνειδητποιώντας ότι αντίκρυζα το παιδί του καλύτερου μου φίλου από τα χρόνια του Γυμνασίου...

Το παιδί θηλάζει. Αποκλειστικά. Αυτή τη "διαβεβαίωση" μας έδωσε το ζευγάρι, γνωρίζοντας πόσο θα θέλαμε με τη Μαρία να ακούσουμε κάτι τέτοιο.

Σήμερα κιόλας διάβασα ότι ο θηλασμός μειώνει το άγχος κατά την παιδική ηλικία. Παρά το ότι οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη το γιατί, υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω της πολύ στενής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ μητέρας και παιδιού κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Breastfeeding Reduces Anxiety into Childhood

Ετικέτες θηλασμός

7 Comments:

At Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007 8:10:00 μ.μ., Ανώνυμος said…

Θοδωρή.
Διαβάζω σήμερα όλη μέρα το baby blog σου και ομολογώ ότι έχω μείνει κατάπληκτη.
Είμαι 9 μηνών έγγυος, σε λίγες μέρες θα γεννήσω. Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες, επιγραμματικά θα πω: χωρίς να έχω ιδέα για τον θηλασμό πίστευα ότι άκουγα δεξιά και αριστερά.
Μέσα από το διαδύκτιο βρέθηκα στις συναντήσεις του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος. Δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση.
Δεν σου κρύβω ότι ακόμα και τώρα είμαι λίγο μπερδεμένη και αγχωμένη για το αν θα τα καταφέρω τελικά.
Προσπαθώ να μην αγχώνομαι, να ενημερώνομαι και να είμαι ήρεμη.
Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω ακούσει όλο αυτό το διάστημα για τις καινούριες μου πεποιθήσεις από τον περίγυρο και ακόμα δεν έχω καν αρχίσει!
Ευτυχώς είμαι αισιόδοξη γιατί έχω βάλει στο κόλπο και τον καλό μου ο οποίος με στηρίζει απόλυτα.
Χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν τελικά ζευγάρια που τα καταφέρνουν με την ενημέρωση, τη θέληση και την επιμονή τους.
Ευχηθείτε μου καλή τύχη.
At Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007 2:42:00 μ.μ., Ανώνυμος said…

Καλησπέρα,
Με λένε Χριστίνα. Το μωρό μου είναι 4μιση μηνών. Θα σας πω την εμπειρία μου και θα σας θερμοπαρακαλέσω να μου στείλετε τα σχόλιά σας, νομίζω πως θα βοηθηθώ.

Η μαία που με βοήθησε στον τοκετό ήταν συνεργάτης του γιατρού μου, δηλαδή μου επεβλήθη, δεν την επέλεξα, δεν την γνώριζα παρά μόνο από τις επισκέψεις στο ιατρείο όπου απλά βοηθούσε τον γιατρό μου στον υπέρηχο κλπ. Να πω εκ των προτέρων ότι ο γιατρός ήταν άψογος, με γλίτωσε από καισαρική γιατί είχα δύσκολο τοκετό. Η μαία όταν ήμουν στο δωμάτιο των οδύνων είδε τις θηλές μου που είναι επίπεδες και μου είπε ότι δεν θα καταφέρω να θηλάσω. Εγώ πονούσα πολύ για να δώσω σημασία εκείνη τη στιγμή, επίσης δεν είχα ιδέα ποσο δύσκολος είναι αρχικά ο θηλασμός.

Αφού γέννησα το μπεμπάκι μου, η μαία μου δεν ήρθε να μου δείξει πώς να θηλάσω. Οι μαίες/νοσοκόμες του μαιευτηρίου μου έφεραν το μωρό κι ένα μικρό μπιμπεράκι με γάλα κι έφυγαν. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, πίστευα ότι θα έρθει η μαία να μου πει. Της τηλεφώνησα και μου είπε βάλε το παιδί για 5 λεπτά στο κάθε στήθος και μετά δωστου το μπιμπεράκι. Το μωρό δεν μπορούσε να θηλάσει. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν λόγω των θηλών, μετά έμαθα ότι όλες οι μαμάδες δυσκολεύονται στην αρχή γιατί ούτε αυτές ούτε και τα μωρά ξέρουν τον τρόπο. Με τα πολλά, ο μπέμπης την δεύτερη μέρα έπιασε μόνο τη μία θηλή, την άλλη όχι (τελικά ανακάλυψα 3-4 μέρες αργότερα ότι την άλλη θηλή δεν την έπιανε γιατί είχε κάταγμα κλείδας από εκείνη τη μεριά και γι΄αυτό έκλαιγε γιατί πονούσε το μωρό μου έτσι όπως το κρατούσα και του έδινα το στήθος -δεν είχαν οι γιατροί του μαιευτηρίου την ευαισθησία να με ενημερώσουν και το έμαθα από τον δικό μου παιδίατρο.

Το μωρό ανέβασε ίκτερο και δεν μου το ξαναέφεραν να το θηλάσω τις υπόλοιπες μέρες. Η μαία υποστήριζε ότι αν δεν έβγαινε καθόλου από τη λάμπα, θα φεύγαμε και οι δύο στην ώρα μας. Στο μεταξύ, η μαία της διπλανής κυρίας με είδε να κλαίω κι ενδιαφέρθηκε, της είπα τι μου συμβαίνει (ήδη είχα αρχίσει να υποψιάζομαι ότι η μαία μου απλώς προωθούσε τα γάλατα των εταιρειών) και με συμβούλευσε να βάζω λιγάκι το ηλεκτρικό θήλαστρο για να αποφύγω τον κίνδυνο να μην μου κατεβεί το γάλα. Μία συγγενής του άντρα μου, μαία κι αυτή, μου είπε το ίδιο. Η δική μου μαία ήταν κατηγορηματική, το θήλαστρο κάνει κακό. Ο γιατρός μου επίσης. Εγώ παρόλ’ αυτά το έβαλα. Έβγαζα το γάλα μου και παρακαλούσα τις μαίες του ορόφου να το δώσουν στο μωρό. Μου είπαν ότι δεν έχουν τέτοια εντολή από την μαία μου. Δεν ήξερα τι να κάνω, ποιο ήταν το σωστό, ποιον να ακούσω. Ζητούσα το μωρό για 10 λεπτά και μου το έφερναν χορτάτο, η γλωσσίτσα του είχε γάλα. Και φυσικά δεν έτρωγε από μένα.

Πέρασα φρικτά για 3 ημέρες, κλαίγοντας σαν χαμένη. Και δεν είμαι από εκείνες που αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους, είχα διαβάσει, περίμενα το μωράκι μου πώς και πώς αλλά με μπέρδεψαν όλοι τόσο πολύ, δεν ήξερα πραγματικά ποιον να πιστέψω. Τελικά, πήρα βαθιά ανάσα και είπα ότι θα πάρω την κατάσταση στα χέρια μου όταν με το καλό πάμε στο σπίτι μας. Εκεί λοιπόν πήρα θηλές σιλικόνης για να το βοηθήσω να πιάσει γιατί οι δικές μου οι θηλές πραγματικά δεν βοηθούσαν. Κάτι κατάφερα αλλά με μεγάλη δυσκολία. Η μαία μου μου είχε πει να του συμπληρώνω με ξένο γάλα για να είμαι σίγουρη ότι θα χορταίνει και ότι θα παίρνει βάρος. Κι εγώ σαν μαμά που θέλει να ταΐσει το μωρό της για να μην κλαίει, έχοντας και τις τύψεις για τις επίπεδες θηλές, του έδινα λίγο στήθος, λίγο ξένο και χόρταινε. Στο μεταξύ, στο στήθος μου είχε γίνει ένα χάλι από την πίεση να καταφέρω να του το βάλω στο στόμα αφού δεν εξείχε. Πληγές και ραγάδες, πόνος απίστευτος. Αλλά ευτυχώς είχα γάλα, έσταζε άνετα.

Η μαία όταν έπαιρνα εξιτήριο μου είπε να της τηλεφωνήσω 5 μέρες μετά για να την ενημερώσω αν θέλω να κόψω το γάλα (γιατί επέμενε ότι δεν θα κατάφερνα να θηλάσω με τέτοιο στήθος) για να μου υποδείξει τον τρόπο. Λοιπόν, πέντε μέρες μετά έπεσα στο κρεβάτι με 41 πυρετό, με το στήθος πρησμένο, να καίει και εγώ να βογγάω από τους πόνους όταν το άγγιζα. Ο γιατρός διέγνωσε μαστίτιδα και μου έδωσε πολύ γερή αντιβίωση, αντιπυρετικό και χάπια να κόψω το γάλα. Ήμουν σχεδόν σε κώμα και δεν κατάφερα να ρωτήσω τι ήταν η μαστίτιδα, γιατί την έπαθα και αν ήταν υποχρεωτικό να κόψω το γάλα. Με ρώτησε βέβαια αν μπορούσα να θηλάσω αλλά δεν μπορούσα, ούτε καν να ακουμπήσω το στήθος μου, όχι και να το πιέσω. Επομένως, μου είπε, θα πάρεις τα χάπια να κόψεις το γάλα, δεν μπορεί να μείνει μέσα σου.

Από τότε έχω κλάψει ποτάμια κι ακόμα δεν ξέρω τι μου συνέβη, γιατί μου συνέβει, ποιος φταίει που δεν θήλασα το μωράκι μου, εγώ, η μαία, ποιος; Φανταστείτε ότι δεν πήγα για τον μεταγεννητικό έλεγχο στον γιατρό επειδή ήθελα να έχω ηρεμήσει, να μην πάω εκεί και δεν καταφέρω να κάνω μια ψύχραιμη συζήτηση, χωρίς να με πάρουν τα κλάματα. Σε λίγες μέρες θα πάω για ΠΑΠ και θέλω να συζητήσω το συμβάν, ελπίζοντας να μου φύγει αυτό το βάρος το αβάσταχτο που δεν μπόρεσα να ταΐσω το μωρό μου παρά μόνο δέκα μέρες κι αυτές χωρίς τρομερή επιτυχία.

Τέλος, να σημειώσω ότι το μωρό μου τρώει πολύ, είναι ήδη οκτώ κιλά, δεν είχα πρόβλημα στο τάισμα με το μπιμπερό και μόνο αυτό μου δίνει κουράγιο.

Ό,τι σχόλια έχετε είναι ευπρόσδεκτα. Τουλάχιστον να καταφέρω να θηλάσω το δεύτερο αν και όταν με το καλό θα έρθει. Ή να ξέρω ότι δεν γίνεται να το θηλάσω με τέτοιο στήθος και να το πάρω εξ αρχής απόφαση. Συγνώμη για το μακροσκελές γράμμα, είναι που με βασανίζουν όλα αυτά και θέλω να τα βγάλω.

Χριστίνα.
xristina.t@gmail.com
At Κυριακή, Μαΐου 20, 2007 2:25:00 π.μ., Ανώνυμος said…

Θοδωρή είναι πολύ ευχάριστο να ακούω μητέρες ευτυχισμένες που θηλάζουν τα παιδιά τους.

Δυστυχώς όμως είναι πολύ πιο συχνό να συναντούμε μητέρες σαν τη Χριστίνα που η τεράστια παραπληροφόρηση τους δημιουργεί πολλά προβλήματα στο θηλασμό και τελικά δεν καταφέρνουν να θηλάσουν τα παιδιά τους.

Η μαία της Χριστίνας την υπονόμευσε και δεν τη βοήθησε... Το μωράκι της δεν έπιανε σωστά τη θηλή και τη θηλαία άλω με αποτέλεσμα τόσο να την πονάει και να την πληγώνει όσο και να μην μπορεί να πιει όσο γάλα χρειαζόνταν. Η μαστίτιδα που ακολούθησε είναι κάτι συχνό σε τέτοιες καταστάσεις αλλά δεν αποτελεί αντένδειξη για το θηλασμό...

Τα χάπια διακοπής γαλουχίας έχουν σοβαρές παρενέργεις και εδώ και χρόνια υπάρχει οδηγία να μη δίνονται για διακοπή γαλουχίας (χρησιμοποιούνται και για άλλους λόγους)...

Το ηλεκτρικό νοσοκομειακό θήλαστρο είναι μια εξαιρετική συσκευή που βοηθάει ποικιλοτρόπως πολλές νέες μητέρες...

Με εκτίμηση
Αγλαΐα Παπαδήμα
Σύμβουλος Μητρικού Θηλασμού και Γαλουχίας (IBCLC)
International Board Certified Lactation Consultant
At Τρίτη, Μαΐου 22, 2007 1:00:00 μ.μ., θοδωρής said…

Χαίρομαι και με τιμά που μια Σύμβουλος Μητρικού Θηλασμού και Γαλουχίας, όπως εσείς κυρία Παπαδήμα, απαντάτε σχετικά και υπεύθυνα στο σχόλιο της Χριστίνας.
At Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007 7:24:00 μ.μ., Ανώνυμος said…

Θα καταθέσω κι εγώ συνοπτικά την εμπειρία μου: είμαι μητέρα μιας μικρής 2,5 μηνών, που γεννήθηκε πρόωρα με έκτακτη καισαρική τομή. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα αποφασίσει να προχωρήσω σε αποκλειστικό θηλασμό, για έξι μήνες τουλάχιστον. Θεωρούσα πως είναι εφικτό και πως όποια μητέρα έχει θέληση και υπομονή μπορεί να τα καταφέρει.
Στην κλινική δυστυχώς δεν είχα καμία βοήθεια από τις μαίες. Καθημερινά καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί ζητούσα επίμονα να με βοηθήσουν να θηλάσω (το μωρό μου ήταν στη θερμοκοιτίδα και δεν μου το έφερναν στο δωμάτιο) αλλά η απάντηση ήταν μονίμως η ίδια: "δεν έχεις γάλα ακόμη, το στήθος σου είναι άδειο" κ.ο.κ. Εγώ βέβαια το αισθανόμουν πρησμένο αλλά κανείς δεν έδινε σημασία...Στο μεταξύ το μωρό έτρωγε από το μπιμπερό, όπως γίνεται συνήθως στα περισσότερα μαιευτήρια.
Ευτυχώς με το που γυρίσαμε στο σπίτι είχαμε προμηθευτεί θήλαστρο και έτσι με μεγάλη και επίμονη προσπάθεια κατάφερα να εγκαταστήσω τη γαλουχία. Το μωρό μου αυτή τη στιγμή τρέφεται αποκλειστικά με μητρικό γάλα αλλά δυστυχώς δεν το λαμβάνει από το στήθος, για πολλούς και διάφορους λόγους (τραυματισμένες θηλές στο παρελθόν, αδυναμία του να αδειάσει το στήθος με αποτέλεσμα να πρήζεται κτλ)
Σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με το θηλασμό, αλλά είμαι τουλάχιστον ικανοποιημένη επειδή η μικρή μου τρέφεται σωστά αυτούς τους κρίσιμους πρώτους μήνες της ζωής της.
Προτρέπω λοιπόν όλες τις μητέρες που για διάφορους λόγους αντιμετωπίζουν προβλήματα με το θηλασμό, να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Το θήλαστρο βοηθάει πολύ και πρέπει να βρίσκεται στο σπίτι κάθε οικογένειας.
Εύχομαι ό,τι καλύτερο στη δεύτερη εγκυμοσύνη σας και πιστεύω ότι με υπομονή και συντονισμένες προσπάθειες θα τα καταφέρετε.
At Σάββατο, Ιανουαρίου 26, 2008 12:38:00 π.μ., Ανώνυμος said…

ΓΕΙΑ ΣΑΣ,
με λένε ειρήνη και είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί μου και είμαι 25 χρόνων.το πρόβλημα μου είναι ότι πάσχω εδώ και ένα χρόνο από ινοκυστικη μαστοπαθεια καθώς και εχω και ενα ινοαδενωμα στο δεξί μαστό, ο γιατρός μου είπε οτι οταν γεννήσω(σε 6 μήνες) δεν θα μπορώ να θηλάσω γιατί αυτό θα όξυνε το πρόβλημα που έχω ιδιωσ με το ινοαδενωμα το οποίο μπορεί, όπως είπε,να μεγαλώσει επικίνδυνα και μετά να χρειαστεί επέμβαση κτλ.πείτε μου αν γνωρίζετε κάτι για το θέμα διοτι εγώ έχω την αίσθηση ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να θηλασω το μωρο,ευχαριστω.
At Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2008 4:25:00 μ.μ., pilarin said…

Χριστίνα οφείλω να σου πω ότι σοκαρίστηκα όταν διάβασα την περιπέτειά σου.

Είμαι μητέρα ενός αγοριού 6 μηνών και πιστεύω πως αν μου συνέβαιναν κι εμένα όλα αυτά θα είχα πάθει νευρικό κλονισμό από την πρώτη εβδομάδα.

Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί πιστεύεις πως το γεγονός ότι "γλίτωσες" την καισαρική κάνει τον γιατρό σου άψογο. Και εσύ και το μωράκι σου ταλαιπωρηθήκατε πολύ και τελικά εκείνο κατέληξε με ένα κάταγμα κλείδας (το οποίο υποθέτω δεν έπαθε μέσα στην κοιλιά σου). Η συνέχεια - και η ταλαιπωρία που τραβήξατε και οι δύο- καταγράφεται μέσα από τις περιγραφές σου.

Κι εγώ μετά από 8 1/2 ώρες με πόνους γέννησα τελικά με καισαρική και σε πληροφορώ ότι κανένας από τους δυο μας δεν έπαθε τίποτα.

Στη συνέχεια, θα έπρεπε να καταγγείλεις αυτή την "μαία" η οποία προφανώς βαριόταν να κάνει τη δουλειά της (να υποθέσω ότι η γέννηση του παιδιού σου έγινε σε δημόσιο μαιευτήριο;) και σε οδήγησε σε επικίνδυνα για την υγεία σου.
μονοπάτια

Και από που κι ως που θα πρέπει να υπάρχει ειδική έγκριση για να δώσει μία ΥΓΙΗΣ μητέρα το γάλα της στο παιδί της;

Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τη μανία αυτής της "μαίας" ντε και καλά να κόψεις το γάλα σου.

Στη θέση σου θα έκανα ότι μπορούσα για να τους ξεμπρόστιαζα όλους για να μάθουν επιτέλους να σέβονται τις γυναίκες οι οποίες με χίλιες ταλαιπωρίες πάνε να φέρουν μία ανθρώπινη ψυχή στον κόσμο

Ζητώ συγνώμη αν ο τόνος μου είναι λίγο ανεβασμένος αλλά είμαι πραγματικά εξοργισμένη από αυτά που διάβασα.