Τι παιχνίδι να αγοράσουμε;

Η Κατερίνα συμπλήρωσε τους 27 της μήνες. Το καλοκαίρι με τα ξυπόλυτα πόδια, το τρεχαλητό στο μεγάλο κήπο, οι "βουτιές" στη θάλασσα και τα κουβαδάκια ανήκουν στο παρελθόν. Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα με τον αναπόφευκτο περιορισμό.

Ήδη η μικρή μας αρνείται πεισματικά να φορέσει οτιδήποτε άλλο πέρα από το βρακάκι της. Και όλα τα παιχνίδια της ανήκουν στην προ καλοκαιριού εποχή, τότε που ακόμη φορούσε πάνα...

Προβληματιστήκαμε σχετικά με την αγορά νέων παιχνιδιών τα οποία θα είναι κατάλληλα για την ηλικία της. Ούτως ή άλλως αποφεύγουμε τα πλαστικά και θορυβώδη παιχνίδια και προσανατολισζόμαστε στα ξύλινα τα οποία παράλληλα αναπτύσσουν διάφορες δεξιότητες.

Επισκέφτηκα μερικά καταστήματα. Και σε αυτήν την περίπτωση έχει δημιουργηθεί μια σχεδόν ελιτίστικη αγορά με όρους marketing. Παιχνίδια που αναγράφουν τις ηλικίες για τις οποίες απευθύνονται και που εγγυώνται την ποιότητα των υλικών και της κατασκευής με γνώμονα την ανάπτυξη του παιδιού. Παιχνίδια που απευθύνονται σε εύρωστα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, καθώς οι τιμές τους είναι σε απίθανα υψηλά επίπεδα.

Νομίζω ότι ούτως ή άλλως το παιδί μαθαίνει. Είτε χρησιμοποιεί ένα πανάκριβο παιχνίδι, είτε το κουτί από τα παπούτσια που βρίσκεται στη γωνία του δωματίου. Σημαντικότερη είναι η παρουσία του γονιού και η καθοδήγηση που μπορούμε να προσφέρουμε. Η παγίδα αγοράζω παιχνίδι - και μάλιστα πανάκριβο, άρα ξέμπλεξα, παραμονεύει.

Τα παιχνίδια αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ανάπτυξης του ανθρώπου και της κοινωνίας. Διαμορφώνουν τις κοινωνικές και οικογενειακές συνθήκες και ταυτόχρονα τις αντανακλούν.

Διαβάστε σχετικά άρθρα, έρευνες και μελέτες από τα:

• Stockholm International Toy Research Centre


• The International Toy Research Association (ITRA)


• Τhe Nursery Guide to Baby Toys


• The British Toy and Hobby Association

"Εναλλακτική" ή mainstream ανατροφή; (2)

Η απάντησή μου στο email της Μ.

Αγαπητή Μ.

Φυσικά και δεν ξέρω τα πάντα γύρω από το παιδί μου. Αλλά αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση. Τώρα έχει μπει στα terrible twos και διαμορφώνει μια συμπεριφορά διαφορετική, περισσότερο εγωκεντρική. Κάθε ηλικία έχει τις δικές της δυσκολίες. Θα ξεμπερδέψουμε ποτέ; :)

Δεν ακολουθούμε ό,τι πιο εναλλακτικό υπάρχει επειδή είναι εναλλακτικό και μόνο.
Γενικά ούτε εμείς προτιμάμε τις όποιες ταμπέλες. Μια κριτική στάση σε ό,τι σερβίρεται" όμως διαθέτουμε και προσπαθούμε να είμαστε κάθετοι στις όποιες επιλογές μας. Τουλάχιστον τώρα που έχουμε το περιθώριο. Ως γονείς οφείλουμε να θέσουμε τις σωστές βάσεις. Τα παιδιά θα παρεκτραπούν για να μάθουν την αξία της επιστροφής και της ανακάλυψης. Πολλά από όσα ακολουθούμε δεν τα διδαχτήκαμε από τους δικούς μας γονείς. Αξία έχει να διδάξεις την αναζήτηση της γνώσης και την κριτική σκέψη. Κάτι δύσκολο με τις ανάγκες που δημιουργούμε στη ζωή μας.

Πρόσωπα που ακολουθούν μια εναλλακτική προσέγγιση ζωής συνήθως υιοθετούν μια "επιθετικότερη" στάση για να αμυνθούν. Καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου απεναντί τους. Κι εγώ "κουμπώνομαι" σε ό,τι φαίνεται πολύ ξένο στις συνήθειές μου. Με ελκύει το διαφορετικό το οποίο όμως έχω το χρόνο να εξερευνήσω, να διαπιστώσω αν μου ταιριάζει και να το φέρω στα μέτρα μου. Γενικά, δεν αντέχω τις πιέσεις και τους δογματισμούς.

Δεν αφήσαμε τη μικρή να κλαίει στο δωμάτιό της στο κρεβάτι της. Νομίζω ότι δεν το αντέχουμε, κυρίως εγώ. Ακόμη αποκοιμιέται στο δικό μας κρεβάτι και την μεταφέρουμε στο δικό της. Και; Όλα είναι πιο ήρεμα για εμάς. Το τι θα κάνει το τάδε ζευγάρι αφορά το ίδιο και τη δική του ζωή, αρκεί να μην συμπεριφέρεται άσχημα στο παιδί του.

Σκέφτομαι και το άλλο. Μέχρι πότε θα θέλει να της λέω παραμύθια; Μέχρι πότε θα με παρακαλάει για αγκαλιές; Κάποια στιγμή θα αναπολώ τη ζεστασιά της και δεν θα την έχω. Οπότε της χαρίζω όση στοργή θέλει τώρα που την έχει ανάγκη. Αργότερα θα έχει άλλες ανάγκες και θα έχει μάθει ότι θα είμαστε δίπλα της. Έτσι θα ανοίξει τα φτερά της στην ανεξαρτησία πολύ πιο σίγουρη.

Όλα μένουν να αποδειχθούν στην πράξη. Μπορεί τίποτα να μην επαληθευφθεί. Ωστόσο θα έχουμε φροντίσει να της δώσουμε ό,τι μπορούμε δίχως υπερβολές και υστερίες, δίχως να καταπιέζουμε τη δική μας ύπαρξη.

"Εναλλακτική" ή mainstream ανατροφή; (1)

Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από κάποια emails που ανταλλάξαμε με μια φίλη από τα παλιά. Η Μ. βρήκε το baby-blog και μου έγραψε. Είναι πολύ όμορφο να επικοινωνώ με το κορίτσι που θυμάμαι να πηγαίνω μαζί στην τάξη των Γερμανικών μετά από 20 χρόνια... Ως γονείς έχουμε πολλά να μοιραστούμε.

Ακολουθεί το κείμενο που έστειλε η φίλη:

(...) Έχω καταλάβει ότι οι αρχές με τις οποίες μεγαλώνεις το παιδί σου είναι πολύ παρόμοιες με τις δικές μου, να τις χαρακτηρίσω γενικότερα εναλλακτικές? (αν και αυτή η λέξη έχει αρχίσει να χάνει τη σημασία της νομίζω). Εμείς που το ψάχνουμε πολύ έχουμε ξοδέψει άπειρες ώρες στο internet και τα βιβλία για να μάθουμε το κάτι διαφορετικό, το πιο σωστό, το πιο φυσικό, το λιγότερο μοντέρνο, το λιγότερο βλαβερό, το πιο διδακτικό και πολλά άλλα...

Με προβληματίζει όμως η στάση που ακολουθείται πάρα πολλές φορές από την εναλλακτική αντιμετώπιση πραγμάτων. Και τότε αντιδρώ και κλονίζομαι. Και τότε δεν ξέρω τι να πιστέψω. Πολλά τα παραδείγματα. Από τον θηλασμό και τη διατροφή μέχρι το attachment parenting και το παιχνίδι. Πιο καλό παράδειγμα νομιζω ότι είναι για το θηλασμό. Μένω Αθήνα και πήγα στην Ευτοκία για μαθήματα, 3 μήνες. Πόσα μας είπαν για το θηλασμό, πόσο καλός είναι, όλα τα θετικά και ευεργετικά του.

Τίποτα όμως, λέξη για τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσεις. Κι εγώ είχα
πολλά. Κόπιασα απίστευτα τις πρώτες 50 μέρες, απίστευτα, και πίστεψε με δεν έκανα κάτι λάθος, μίλησα με πολλούς ειδικούς, διάβασα πολύ κλπ. Και σκεφτόμουν πραγματικά να πάω σε ένα μάθημα και να πω δυο λογάκια και στις μαίες εκεί και στις μέλλουσες μαμάδες. Γιατί με έκαναν να νιώθω ότι είμαι άχρηστη που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως αυτές το περιέγραφαν. Παρόλαυτά το παιδί μου το θήλασα 9 ολόκληρους μήνες, και τους 9 πετυχημένα, μέχρι που αυτή δεν ήθελε άλλο.

Άλλο παράδειγμα? το να μην αφήσεις το παιδί να κλάψει. Δεν το έχω κάνει σχεδόν ποτέ και γενικά συμφωνώ. Το έκανα όμως μια φορά, 3 συνεχόμενες νύχτες και δεν το μετανιώνω. Η δικιά μου ξυπνούσε ανά 30 λεπτα ξεκινόντας από τις 3 τη νύχτα. Δεν κοιμήθηκα ποτέ παραπάνω από 4 ώρες για 7 μήνες. Και μια νύχτα είπα θα ακολουθήσω τη συμβουλή των ξαδέλφων μου και την άφησα να κλάψει τη μια φορά 15' την άλλη 25' και την τρίτη 40' (και μετά πήγαινα να την ηρεμήσω). Αυτό ήταν, το παιδί δεν ξαναξύπνησε από τότε, δηλαδή ξυπνάει περιστασιακά αλλά για άλλους λόγους.΄Όμως εγώ μπορεί να χαρακτηριστώ άσπλαχνη, σκληρή ή ότι άλλο. Και αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί ακολουθώ με το ΕΝΣΤΙΚΤΟ μου φυσικά τους "κανόνες" του attachment parenting και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Και δεν ιδρώνει το αυτί μου όταν ο άλλος θα μου πει "μη της κρατάς το χεράκι για να κοιμηθεί, θα συνηθίσει.." και άλλα τέτοια.

Άλλο: για το αγελαδινό γάλα. Έχω αναρωτηθεί κι εγώ πολύ για τη σημαντικότητα του. Αλλά το γεγονός ότι οι πολέμιοι του γάλατος έιναι τόσο μα τόσο φανατισμένοι εναντίον του με κάνει και έχω αμφιβολίες. Κατάλαβες τι εννοώ? Δεν γουστάρω το φανατισμό και δε γουστάρω ελλειπή πληροφόρηση από κανέναν είτε αυτός είναι εναλλακτικός είτε main stream. (...)

Ακολουθεί η απάντησή μου. Ωστόσο ενδιαφέρον έχει και η δική σας θέση.