"Εναλλακτική" ή mainstream ανατροφή; (2)
Η απάντησή μου στο email της Μ.
Αγαπητή Μ.
Φυσικά και δεν ξέρω τα πάντα γύρω από το παιδί μου. Αλλά αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση. Τώρα έχει μπει στα terrible twos και διαμορφώνει μια συμπεριφορά διαφορετική, περισσότερο εγωκεντρική. Κάθε ηλικία έχει τις δικές της δυσκολίες. Θα ξεμπερδέψουμε ποτέ; :)
Δεν ακολουθούμε ό,τι πιο εναλλακτικό υπάρχει επειδή είναι εναλλακτικό και μόνο.
Γενικά ούτε εμείς προτιμάμε τις όποιες ταμπέλες. Μια κριτική στάση σε ό,τι σερβίρεται" όμως διαθέτουμε και προσπαθούμε να είμαστε κάθετοι στις όποιες επιλογές μας. Τουλάχιστον τώρα που έχουμε το περιθώριο. Ως γονείς οφείλουμε να θέσουμε τις σωστές βάσεις. Τα παιδιά θα παρεκτραπούν για να μάθουν την αξία της επιστροφής και της ανακάλυψης. Πολλά από όσα ακολουθούμε δεν τα διδαχτήκαμε από τους δικούς μας γονείς. Αξία έχει να διδάξεις την αναζήτηση της γνώσης και την κριτική σκέψη. Κάτι δύσκολο με τις ανάγκες που δημιουργούμε στη ζωή μας.
Πρόσωπα που ακολουθούν μια εναλλακτική προσέγγιση ζωής συνήθως υιοθετούν μια "επιθετικότερη" στάση για να αμυνθούν. Καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου απεναντί τους. Κι εγώ "κουμπώνομαι" σε ό,τι φαίνεται πολύ ξένο στις συνήθειές μου. Με ελκύει το διαφορετικό το οποίο όμως έχω το χρόνο να εξερευνήσω, να διαπιστώσω αν μου ταιριάζει και να το φέρω στα μέτρα μου. Γενικά, δεν αντέχω τις πιέσεις και τους δογματισμούς.
Δεν αφήσαμε τη μικρή να κλαίει στο δωμάτιό της στο κρεβάτι της. Νομίζω ότι δεν το αντέχουμε, κυρίως εγώ. Ακόμη αποκοιμιέται στο δικό μας κρεβάτι και την μεταφέρουμε στο δικό της. Και; Όλα είναι πιο ήρεμα για εμάς. Το τι θα κάνει το τάδε ζευγάρι αφορά το ίδιο και τη δική του ζωή, αρκεί να μην συμπεριφέρεται άσχημα στο παιδί του.
Σκέφτομαι και το άλλο. Μέχρι πότε θα θέλει να της λέω παραμύθια; Μέχρι πότε θα με παρακαλάει για αγκαλιές; Κάποια στιγμή θα αναπολώ τη ζεστασιά της και δεν θα την έχω. Οπότε της χαρίζω όση στοργή θέλει τώρα που την έχει ανάγκη. Αργότερα θα έχει άλλες ανάγκες και θα έχει μάθει ότι θα είμαστε δίπλα της. Έτσι θα ανοίξει τα φτερά της στην ανεξαρτησία πολύ πιο σίγουρη.
Όλα μένουν να αποδειχθούν στην πράξη. Μπορεί τίποτα να μην επαληθευφθεί. Ωστόσο θα έχουμε φροντίσει να της δώσουμε ό,τι μπορούμε δίχως υπερβολές και υστερίες, δίχως να καταπιέζουμε τη δική μας ύπαρξη.
Ετικέτες γονείς, προβληματισμοί, attachment parenting
1 Comments:
At Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007 3:10:00 μ.μ.,
tdjm said…
αχ το πόσο συμφωνώ μαζί σας δεν λέγεται..
Ρωτήστε εμένα που το αμπελοφάσουλο μου έφτασε τα 9 και κοιτώ πίσω και λέω ...πώς, πότε ,γιατί?
Και αυτήν την αγκαλιά εύχομαι να την κρατήσω όσο μπορώ...
Τα βράδια χώνω το πρόσωπο μου στην αγκαλιά του και οι ρόλοι αντιστρέφονται ..Γίνεται αυτός ο γονιός και εγώ η κόρη.
Με εκτίμηση
Μια χαζομαμά όχι μόνο λόγω ιδιότητας αλλά και λόγω χρώματος μαλλιού.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home