"Όχι ενοχές στη μητέρα που δεν θηλάζει" - ένα comment

Αναγνώστρια του baby-blog θεωρεί με σχόλιό της ότι ίσως κάποιο κείμενό μου δημιουργεί ενοχές σε γυναίκες οι οποίες δεν θήλασαν για τον οποιοδήποτε λόγο. Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω ότι στο σχόλιο η κυρία ήταν πολύ ευγενική και συμφωνούσε και η ίδια για τη σημασία του θηλασμού.

Να γράψω απλά ότι όσα γράφω προκύπτουν από τη δική μας εμπειρία στο ζήτημα του θηλασμού. Δεν είμαστε ούτε παιδίατροι, ούτε σύμβουλοι θηλασμού. Όσες και όσοι έχουν υπομονή και χρόνο και διαβάσουν τα σχετικά κείμενα από την αρχή, θα διαπιστώσουν ότι τα λίγα που γνωρίζαμε για τα ευεργετήματα του θηλασμού ήταν όσα είχε διαβάσει η γυναίκα μου σε βιβλία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Μετά τη γέννα της, πεισματάρα καθώς είναι, θέλησε να θηλάσει. Κάτι όμως που όταν από το μαιευτήριο σαμποτάρουν με το να δίνουν γάλα από το μπουκάλι στο παιδί, φυσικό είναι να κλονίζεται η πίστη της μητέρας και να αμφιβάλλει για το αν έχει η γάλα. Βάλε και όλον τον οικογενειακό περίγυρο που μεγάλωσε με τη νοοτροπία του γάλακτος σε σκόνη, βάλε και έναν παιδίατρο που χωρίς να έχει ιδέα βγάζει από το βαλιτσάκι του τις σκόνες, ε, δεν θέλει πολύ για να λαλίσει μια καινούργια μαμά με τις ορμόνες να βαράνε κόκκινο!

Πάλι καλά που άρχισα αυτό το blog όταν η Μαρία ήταν ακόμη στο μαιευτήριο. Η Lili έδειξε έναν συγκινητικό ενθουσιασμό να μας βοηθήσει, χωρίς να μας επιβάλλει τίποτα, σχετικά με το θηλασμό. Το ίδιο έκαναν και δυο δικές μου φίλες από Σουηδία και Δανία. Με τη μια μάλιστα περάσαμε μαζί ένα 10ήμερο διακοπών. Θήλαζε το 18μηνο παιδί της με χαρά, χωρίς να έχει ποτέ την παραμικρή αμφιβολία για το αν κάνει σωστά ή όχι. Μάλιστα απορούσε γιατί "στην Ελλάδα δεν έχουν γάλα οι γυναίκες". Όποιος έχει μυαλό, ας συμπεράνει...

Πάντως σέβομαι την εργαζόμενη μητέρα, τη μητέρα με τα όποια προβλήματα υγείας, τη μητέρα που μπορεί να είναι αγχωμένη κλπ η οποία αναγκάζεται να δώσει άλλο γάλα στο παιδί της πέραν του μητρικού. Ίσως υπάρχουν πραγματικά ένα σωρό σοβαροί λόγοι για τους οποίους μπορεί μια μητέρα να μην θηλάσει.

Αλλά, ίσως πάλι και όχι... Γιατί εκεί που σκυλιάζω και που πραγματικά δαγκώνω είναι με αρκετές γυναίκες που το θεωρούν υποτιμητικό, ανώφελο. Που δεν στρώνουν τον κώλο τους κάτω για να μάθουν τι πρέπει να κάνουν, που δεν δείχνουν υπομονή και αφοσίωση στο θηλασμό και άρα στο παιδί τους. Ναι, θέλει κότσια, θέλει να κλειστεί η μάνα στο δωμάτιο ακόμη και για 40 μέρες και να μάθει στο παιδί να θηλάζει. Ναι, θέλει να ξεβουλώσει το ζευγάρι τα αυτιά του από τα φύκια και να ακούσει τη φύση, το ένστικτο της μάνας. Ναι, θέλει ο άντρας να μάθει και να ξεσκατώνει, και να αποστειρώνει, και να μαγειρεύει και να σερβίρει, και να τρέχει όποτε το ζητήσει η μάνα. Ναι, θέλει χάσεις την μπάλα, ναι θέλει να έχεις χιούμορ και να αγαπάς την καινούργια ζωή που κρατάς!

Ναι ρε γαμώτο, θέλει να μην απαιτείς να πας για καφέ και να αφήσεις στη γιαγιά το παιδί σου την πρώτη εβδομάδα ζωής του.

Στις παραπάνω μανάδες δεν έχω κανένα πρόβλημα να δημιουργήσω ενοχές. Απολύτως κανένα...

Χρόνια σου πολλά μελένια μας!

24 Ιουνίου 2005, 11 παρά 10. Tο επίθετο της Μαρίας αντηχούσε στο διάδρομο του μαιευτηρίου. Μια αδελφή με πράσινη φόρμα κρατούσε... κάτι τυλιγμένο σε ένα επίσης πράσινο πανί! Την ακολούθησα στις σκάλες. Έβλεπα μόνο μια μαύρη τούφα μαλλιών και άκουγα ένα επίμονα τσιριχτό κλάμα. Μετά από 10 λεπτά κρατούσα εκείνο το κάτι τυλιγμένο στο πράσινο πανί στα χέρια μου.

Ήταν τόσο τρομακτικά μικροσκοπική. Ή έτσι την έβλεπα εγώ. Ήταν ακόμη με τασημάδια από τη γέννα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αφήνεις το ζεστό σπίτι σου μετά από 38 σχεδόν ολόκληρες εβδομάδες! Εκείνη έκλαιγε σπαρακτικά, τα δικά μου αιμοφόρα αγγεία είχαν αδειάσει. Ήμουν κάτωχρος. Και χαρούμενος! Την ρωτούσα, λες και θα έπαιρνα απάντηση, "τι είναι καρδούλα μου; τι είναι;"... Μια από τις ελάχιστες στιγμές της ζωής μου που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ.

24 Ιουνίου 2006. Η μικρή δείχνει απύρετη και είναι ζωηρότατη. Τριγυρνά περπατώντας με τη βοήθεια μας στο σπίτι, αρπάζει ό,τι βρεθεί στο διάβα της, βγάζει κραυγές, δείχνει με το δείκτη και εκφράζει την άποψή της για τα πάντα. Επιλέγει μουσική, χορεύει.

Καθώς γράφω, αδειάζω το δεύτερο φλυτζάνι καφέ. Η προηγούμενη βραδιά ήταν δύσκολη. Αλλά, κατά ένα περίεργο τρόπο που όμως δεν μας εκπλήσσει πλέον, όλα τα δύσκολα έχουν ξεχαστεί.



Αν και το πάρτυ έχει αναβληθεί, σήμερα ή Κατερίνα μας θα σβήσει το κεράκι στην τούρτα. Θα είμαστε οι τρεις μας. Γελαστοί, χαρούμενοι. Ξέροντας καλά πλέον ότι τίποτα δεν τελειώνει με τη γέννηση ενός παιδιού. Το αντίθετο. Τότε είναι που όλα ξεκινούν. Για ένα δύσκολο, μακρύ αλλά και πολύ πολύ συναρπαστικό ταξίδι.

Χρόνια σου πολλά μελένια μας. Χρόνια σου πολλά...

Ματαίωση του πάρτυ γενεθλίων :(

Ο απογευματινός πυρετός στο 39.0 και το μεταμεσονύχττιο 39.8 οδηγεί στην ματαίωση του πάρτυ γενεθλίων. Εξάλλου όλοι είμαστε σχεδόν εξουθενωμένοι και από τη ζέστη και τα παρατράγουδα του πυρετού. Οπότε, όλα μεταφέρονται για κάποια άλλη ημέρα.

Το ότι θα πήξουμε στα καναπεδάκια και τα γλυκάκια τα οποία δεν διατηρούνται στην κατάψυξη είναι μια άλλη ιστορία...

Υ.Γ. Ευχαριστούμε για τα περαστικά όλων σας.

Πυρετώδεις προετοιμασίες για τα πρώτα γενέθλια

Ναι, το Σάββατο η Κατερίνα σβήνει το πρώτο της κεράκι. Και οι προετοιμασίες είναι κυριολεκτικά πυρετώδεις. Η Μαρία έχει τοποθετήσει πέντε - έξι σελιδοδείκτες στις συνταγές για παιδικά πάρτυ της κυρά Βέφας. Η κουζίνα βιώνει την κατοχή από κρέμες γάλακτος και κακάο, από σφολιάτες και παντεσπάνια για τούρτες. Εγώ κουβαλάω από τα σούπερ μάρκετ και... πλένω πιάτα, λαμαρίνες από ταψιά (το χειρότερό μου), καθαρίζω από τα γλάσα τις πηρούνες και τις κουτάλες.

Και η Κατερίνα; Χμ... είπε να συμμετέχει ενεργά στις πυρετώδεις προετοιμασίες. Ανεβάζοντας θερμοκρασία... 37.7! Γμτ!

Πως θα εξακριβώσετε αν είστε έτοιμοι για παιδιά...

TEΣΤ ΒΡΩΜΙΑΣ:
Αλείψτε τον καναπέ και τις κουρτίνες με μερέντα.
Τοποθετήστε ένα σουβλάκι πίσω από τον καναπέ και αφήστε το εκεί όλο το
καλοκαίρι.

ΤΕΣΤ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ:
Αγοράστε μία κούτα 150 λίτρων και γεμίστε τη με LEGO (εναλλακτικά χρησιμοποιήστε στυλό ή βίδες). Παρακαλέστε ένα φίλο ή φίλη να τα σκορπίσει σε όλο το σπίτι.
Κλείστε τώρα τα μάτια και προσπαθήστε να πάτε στο μπάνιο ή την κουζίνα χωρίς να βγάλετε άχνα. Στο κάτω-κάτω θα μπορούσατε να ξυπνήσετε το παιδί!

ΤΕΣΤ SUPER MARKET:
Πάρτε ένα ή δύο ζώα (κατά προτίμηση κατσίκες) και πάρτε τις μαζί στην επόμενη επίσκεψη στο Super Market. Προσέχετε τις όλη την ώρα και πληρώστε ότι φάνε ή καταστρέψουν.

ΤΕΣΤ ΝΤΥΣΙΜΑΤΟΣ:
Προμηθευτείτε ένα μεγάλο ζωντανό χταπόδι και προσπαθήστε να το βάλετε σε ένα δίχτυ από πατάτες. Σιγουρευτείτε ότι έχετε βάλει όλα τα πλοκάμια μέσα στο δίχτυ.

ΤΕΣΤ ΦΑΓΗΤΟΥ:
Προμηθευτείτε ένα μεγάλο πλαστικό φλιτζάνι και γεμίστε το μέχρι την μέση με νερό. Στηρίξτε το φλιτζάνι σε μία κούνια, κρεμάστε την κούνια από το ταβάνι και σπρώξτε την.

Προσπαθήστε τώρα να γεμίσετε με ένα κουτάλι το φλιτζάνι με μουλιασμένα Corn Flakes παριστάνοντας παράλληλα το αεροπλάνο. Μετά χύστε το περιεχόμενο του φλιτζανιού στο πάτωμα και μείνετε ήρεμοι.

ΤΕΣΤ ΝΥΧΤΑΣ:
1. Προετοιμαστείτε ως εξής: Γεμίστε μια μαξιλαροθήκη με 3-4 κιλά υγρής άμμου.
2. Ξεκινήστε στις 6 μ.μ. να περπατάτε με την μαξιλαροθήκη στην αγκαλιά, κάνοντας παράλληλα την κίνηση του νανουρίσματος.
3. Κάντε το παραπάνω μέχρι τις 9 μ.μ. Τοποθετείστε την μαξιλαροθήκη τώρα στο κρεβάτι και βάλτε ξυπνητήρι στις 2 π.μ.
4. Σηκωθείτε στις 2 και ξαναμεταφέρετε την μαξιλαροθήκη για μία ώρα μέσα στο σπίτι
και αυτήν τη φορά τραγουδήστε όμως και τραγούδια νανουρίσματος.
5. Βάλτε ξυπνητήρι στις 5 και επαναλάβετε το σημείο
4. και προσπαθήστε αυτήν την φορά να θυμηθείτε και άλλα τραγούδια νανουρίσματος.
6. Βάλτε ξυπνητήρι στις 7 και ετοιμάστε πρωινό.
7. Επαναλάβετε τα παραπάνω κάθε νύχτα για τουλάχιστον 3 χρόνια.
8. Έχετε υπομονή!!

ΤΕΣΤ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ:
Πάρτε ένα κουτί αυγών και προσπαθήστε να το μετατρέψετε με ένα ψαλίδι και νερομπογιές σε κροκόδειλο.
Τώρα μετατρέψτε ένα χαρτόνι από χαρτί τουαλέτας σε ένα ελκυστικό κηροπήγιο. Μετά κατασκευάστε με σελοτέιπ και αλουμινόχαρτο ένα ακριβές αντίγραφο του πύργου του Άιφελ.

ΤΕΣΤ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ:
Πουλήστε το διθέσιο κάμπριο σας και αγοράστε ένα Renault Scenic. Τώρα πάρτε ένα παγωτό ξυλάκι σοκολάτα και τοποθετήστε το στο ντουλαπάκι. Αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 24 ώρες. Πάρτε ένα κέρμα του ενός ευρώ και βάλτε το στο κασετόφωνο.

Λιώστε μια σακούλα με μπισκότα βουτύρου και σκορπίστε τη στο πίσω κάθισμα. Χαράξτε τις πόρτες του αυτοκινήτου με μία τσουγκράνα.

ΤΕΣΤ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ (για γυναίκες):
Πάρτε ένα σακί με φασόλια και δέστε το γύρω από την μέση σας για 9 μήνες. Μετά αφαιρέστε τα φασόλια, αλλά αφήστε το σακί στη θέση του.

ΤΕΣΤ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ (για άντρες):
Πηγαίνετε στην τράπεζα και αναθέστε πάγια εντολή με τα λεφτά του μισθού σας
σε ίσα μέρη σε μαγαζιά παιχνιδιών,Σούπερ Μάρκετ και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Έλαβα το παραπάνω με email από φίλο και το βρήκα πολύ πετυχημένο!

Πρώτο μπάνιο στη θάλασσα!

Έχεις βάλει στο παιδί την αντιηλιακή κρέμα πριν τουλάχιστον μισή ώρα. Ο ήλιος έχει πέσει αρκετά για να μην του κάψει το ευαίσθητο δέρμα. Και του εξηγείς που πρόκειται να πάτε και τι θα κάνετε.



Είναι μια εμπειρία μοναδική. Να ξεκινάς από το μαγιό και τα παπουτσάκια. Να μιλάς σιγά στο αυτάκι του δίπλα. Και μετά, με ένα ωωωπ, να το σηκώνεις στα βότσαλα και να κάνει πλάι στο κύμα τα πρώτα του βηματάκια για να βραχεί από το νερό. Και σιγά σιγά... γλυστράτε μαζί στο νερό.



Έχω δει διάφορες αντιδράσεις. Ε, η δικιά μας κα-ρα-γού-στα-ρε! Ξεκαρδίστηκε στο γέλιο με όλο το νερό στο σώμα της, πλατσούρισε τα χέρια της, κούνησε και κλώτσησε δυνατά τα πόδια της.

Στην έξοδο είχαμε κλάμα. Ήθελε, φυσικά, κι άλλο. Όμως σύντομα "κατάλαβε" ότι έπρεπε να βγει γιατί είχε αρχίσει να κρυώνει.

Μείναμε για λίγο στην παραλία να κοιτάμε τον ήλιο να βουτάει στην αντίπερα βουνοκορφή. Κοίταξα μια τη Μαρία, μια την Κατερίνα. Τελευταία έστριψα το κεφάλι στον ήλιο. Η σκηνή που τόσο είχαμε κάποτε ονειρευτεί μόλις είχε γίνει πραγματικότητα.

18 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα

Η σημερινή ημέρα δεν έχει σχεδόν τίποτα διαφορετικό από την χθεσινή. Έχω άδεια από τη δουλειά γιατί η Μαρία πρέπει να διεκπεραιώσει δουλειές και εγώ θα κρατήσω το παιδί μας.

Η μικρή Κατερίνα ξύπνησε χαρούμενη και κεφάτη για παιχνίδια. Μετά την αλλαγή της πάνας, την άφησα να παίξει για όση ώρα ετοίμαζα το πιάτο με τα φρούτα μας. Την έντυσα με το ειδικό, σχεδόν ολόσωμο φορμάκι για να μην λερώνει τα ρούχα της και ξεκίνησε το πρωινό της: αλεσμένο μήλο, αχλάδι, μπανάνα και κομμάτια αβοκάντο μαζί με ρυζογκοφρέτες χωρίς αλάτι.

Το πρωινό τρώγεται με ένα ολόκληρο τελετουργικό μισής ώρας πάνω κάτω στο μπαλκόνι. Ποτίζοντας τα λουλούδια με ένα άδειο από νερό ποτιστήρι, χαιρετώντας τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τα διερχόμενα μηχανάκια. Απαντώντας ξανά και ξανά στην ερώτηση "Πώς κάνουν τα σκυλάκια;", για να εισπράξω χαμόγελα και μια σειρά από "γα, γα, γα".

18η Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα. Και σκέφτομαι καθώς πλησιάζουν τα πρώτα γενέθλια της Κατερίνας μας, το πόσο διαφορτικά είναι τα πράγματα στις μέρες μας σχετικά με την ανατροφή ενός παιδιού. Γεννήθηκα το 1970 και για τους γονείς μου το ερώτημα που είχε τεθεί ήταν αν η μητέρα μου θα έπρεπε να παραιτηθεί από τη δουλειά της ή όχι για να μεγαλώσει εμένα και τον μικρότερο αδερφό μου. Παραιτήθηκε, αλλά προκείμένου να τα καταφέρουμε μετέφερε τη δουλειά της στο σπίτι. Ποτέ δεν είχε τεθεί θέμα να μείνει σπίτι ο πατέρας μου για να μας μεγαλώσει.



Καθώς η Κατερίνα λικνίζεται στην κούνια του πάρκου της γειτονιάς, ακόμη ένας νεαρός άνδρας πλησιάζει με το καρότσι και το παιδί του. Είναι γραφίστας και δουλεύει από το σπίτι τα απογεύματα. Τα πρωινά κρατά αυτός το παιδί. Η γυναίκα του δουλεύει επίσης. Και δεν έχουν διάθεση να μεγαλώσει το παιδί τους κάποιος τρίτος.

Μας βλέπει εμάς τους άνδρες διαφορετικά ο κόσμος καθώς γυρίζουμε φορτωμένοι στο καρότσι με ζαρζαβατικά από το μανάβικο; Αισθανόμαστε κάπως περίεργα καθώς κρατάμε αγκαλιά τα παιδιά μας μαζί με ένα ταπεράκι φαγητού; Τι σκέφτεται ο απέναντι τύπος που κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα της καφετερίας; Και πόσο άντρας μπορείς να αισθάνεσαι όταν σε καρφώνουν έκπληκτα τα μάτια της απέναντι μαμάς καθώς εσύ μυρίζεις τον ποπό του παιδιού για να εξακριβώσεις αν θέλει αλλαγή πάνας;

Ούτε ο Πέτρος, ούτε κι εγώ νοιαζόμαστε για τα παραπάνω. Μερικές φορές αισθάνομαστε κάποια περίεργα βλέμματα πάνω μας, αλλά υπάρχει μια καινούργια πραγματικότητα μπροστά στα μάτια όλων μας. Καθώς δουλεύουμε όλο και περισσότερο, καθώς οι δουλειές όλο και σπανίζουν, η απόφαση να αφήσει τη δουλειά του ένας από τους δυο γονείς λαμβάνεται όλο και πιο δύσκολα. Οι περισσότεροι αφήνουν τα παιδιά στη γιαγιά και τον παππού, ή σε κάποια κυρία για να τα φροντίζει. Όμως υπάρχουν και αρκετοί που αποφασίζουν να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους για να μεγαλώσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.

Το αντάλλαγμα είναι μια περισσότερο προσωπική και αμφίδρομη σχέση με το παιδί. Καθώς αντιλαμβάνομαι τη ματαιότητα όλων των υλικών αγαθών που με περιτριγυρίζουν, τόσο περισσότερο θέλω να επενδύσω στο παιδί μας και τους ανθρώπους που αγαπώ.

Αποχαιρετώ τον Πέτρο και το μικρό του. Ανανεώνουμε μια επόμενη συνάντηση στο πάρκο και καθώς φορτώνουμε τα παιδιά στο καρότσι τον ρωτώ τι είδους επίδραση μπορεί να έχει στην κοινωνία μας αυτή η επιλογή μας στην επόμενη γενιά. Καθώς αναμένουμε το χάσμα μεταξύ της δικής μας γενιάς και αυτής των παιδιών μας να αυξηθεί, αφήνουμε αναπάντητο το ερώτημα για την Ημέρα του Πατέρα που ορίζουμε το επόμενό μας ραντεβού.

Λιγότερη αλλά ποιοτικότερη τροφή για το παιδί

Πρόκεται για το "αγαπημένο" θέμα των νέων σε εμπειρίες γονιών. Το πόσο αρνούνται τα βλαστάρια μας να φάνε. Πόσο μας ταλαιπωρούνε με εκείνο το ατέλειωτο πήγαινε - έλα με το κουτάλι στο χέρι και το πασαλειμένο με φρούτο παντελόνι.

Γιαγιάδες στα πάρκα πασχίζουν να ξαναμεγαλώσουν ένα ακόμη παιδί, εκείνο του δικού τους παιδιού. Και δώστου ξεφυσάνε μπουκώνοντας το μωρό με φαγητό το οποίο καταλήγει στο έδαφος.

Έχω αυτές τις μέρες ακούσει απίθανες ιστορίες "απεργίας πείνας" και σκεφτόμουν πόσο τυχεροί είμαστε. Ε, δεν άργησε η επαναστάτριά μας να δηλώσει αντιρρησίας φαγητού και αρχίσανε οι ανησυχίες. Οι εδώ παιδίατροι, τουλάχιστον οι περισσότεροι από όσους γονείς έχουμε ακούσει, επιμένουν στο τροπάρι "να τρώει τόσο" καθορίζοντας ώρες και ποσότητες. Μου θυμίζει έναν παιδίατρο που είχαμε επισκεφτεί στην αρχή, για μια και μοναδική φορά, και που μας είπε ποιες ώρες έπρεπε να κάνει τι το παιδί, λες και η μικρή επρόκειτο να μεγαλώσει ως ρομπότ κι όχι ως άνθρωπος.

Σκέφτηκα να μην ακούσω τις μανάδες μας. Αυτές μεγαλώσανε με τα μυαλά της παιδιατρικής των δεκαετιών 60-70, τότε που τα βαζάκια και τα γάλατα σκόνες έκαναν θραύση. Προτίμησα τις γιαγιάδες μας. Αυτές με τη σοφία του χρόνου, την άφθαρτη από διαφημίσεις και γνήσια καρδιά μας πρότειναν να αφήσουμε το παιδί να βρει το δρόμο του με το φαγητό. Αυτό ήξερε.

Αποφάσισα να ξανατρέξω στο δίκτυο και έμεινα άφωνος:

A rough guide is that the minimum a baby should be eating is one tablespoon per meal for each year the baby is. As your baby is not yet one year old, a few teaspoons of food at each meal is fine.

Η σοφία της γιαγιάς με τη σύγχρονη παιδιατρική συμφωνούνε. Είναι απίστευτο πόσο λίγο σε ποσότητα φαγητό χρειάζεται ένα παιδί 12 μηνών. Γιατί ξαφνικά οι ρυθμοί ανάπτυξης επιβραδύνονται. Όταν μάθεις τις ποσότητες οι οποίες του είναι αρκετές θα αποβάλλεις όλο σου το άγχος για το αν μεγαλώνει σωστά και αν είσαι καλός γονιός. Επίσης θα γλυτώσεις πολλά νεύρα και θα σταματήσεις να δημιουργείς απέχθεια για το φαγητό στο παιδί σου. Και είναι σημαντικότερο να θυμάσαι ότι πρέπει να του δώσεις την κατάλληλη ποιότητα σε συστατικά και ποικιλία τροφής.

Ένα παιδί το οποίο έχει μόλις εισάγει στις διατροφικές του συνήθειες τις στερεές τροφές δεν θα θέλει απαραίτητα να καθήσει στο τραπέζι μαζί σου για φαγητό, δεν θα θέλει να φάει από το δικό του κουτάλι το οποίο κρατά το δικό σου χέρι. Θα θέλει να πειραματιστεί με τα δικά του χέρια, θα θέλει να κρατήσει το δικό σου κουτάλι ή πηρούνι, θα θέλει να σε ταΐσει. Είναι μια πράξη που με γοητεύει κάθε φορά που η μικρή μας μού προτείνει να δοκιμάσω από το μικροσκοπικό της χέρι...

Φυσικά το τίμημα είναι ένα πάτωμα Σεράγεβο από λαχανικά και μπουκίτσες ζυμαρικών, αλλά ας είναι καλά η σκούπα! Α, και μην σκας! Όλοι και όλες έτσι μεγαλώσαμε.

Χρήσιμα:

http://www.wholesomebabyfood.com/Toddlers.htm
http://www.geobaby.com/
http://www.kidshealth.org/parent/nutrition_fit/nutrition/feed12yr.html

USDA's Searchable Nutrient Database - Enter in any food and find it's nutrient content

Your Child's Growth - Dr. Sears

Feeding Infants and Toddlers by William Sears, MD

Nutritional guidelines for toddlers by Sue Gilbert, Consulting Nutritionist - Parent's Place

RDA for toddlers? by Sue Gilbert, Consulting Nutritionist - Parent's Place

Nutrient Information from the the American Society for Nutritional Sciences

Ας μην συγκρίνουμε τα παιδιά μας

Δεν είναι αυτοκίνητα, δεν είναι σπίτια, δεν είναι @@@@@@ για να τις βάλουμε κάτω και να πούμε "εγώ το έχω πιο βαρύ κλπ". Κάθε παιδί έχει το δικό του σωματότυπο, τη δική του προσωπικότητα, το δικό του τρόπο να επικοινωνεί. Τα παιδιά μεγαλώνουν διαφορετικά: άλλα περπατάνε νωρίτερα, άλλα μιλάνε αργότερα, άλλα μιμούνται καλύτερα. Άλλα ζυγίζουν περισσότερο και άλλα είναι λίγο πιο κοντά. Άλλοι γονείς θε΄λουν να βαφτίσουν, άλλοι γελάνε με την όλη φάση, άλλοι πάνε διακοπές με το 15 ημερών παιδί τους, άλλοι έχουν γιαγιάδες και παππούδες μέσα στα πόδια τους νυχθημερόν.

Κανείς δεν μας βγάζει από εργοστάσιο, δεν είμαστε τυποποιημένα προϊόντα. Μπορεί να θέλουν να μας κάνουν όλους να έχουμε τα ίδια πρότυπα, από τηλεόραση μέχρι περιοδικά, αλλά πρέπει να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να σκεφτεί τι ταιριάζει σε εμάς, το/τη σύντροφό μας και το παιδί μας. Μετά έρχονται όλοι οι άλλοι, εφόσον εμείς το επιλέγουμε κι έχοντας επίγνωση ότι οι όποιες επιλογές μας έχουν κάποιες συνέπειες.

Συγκρίσεις και σχόλια μόνο τη ματαιδοξία μας υπογραμμίζουν, μας κάνουν να ακουγόμαστε ως ανασφαλείς και υπάρχει πιθανότητα να πληγώσουμε άλλους γονείς. Χρειάζεται προσοχή στο τι λέμε, και με τι πνεύμα κουβεντιάζουμε όσα κουβεντιάζουμε. Δεν την πέφτουμε σε κανένα γονιό για τον τρόπο που μεγαλώνει το παιδί του, δεν θίγουμε συμπεριφορές διαφορετικές από τις δικές μας. Αντίθετα, δείχνουμε πνεύμα κατανόησης του "άλλου" και διάθεση να ανοίξουμε τα σταβά μας μπας και μάθουμε κάτι. Εκεί που πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο, υπερασπιζόμαστε με ευγένεια και τακτ τις θέσεις μας. Αν δεν πείσουμε, κοιτάμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε καλύτερα επιχειρήματα. Αν και πάλι αποτύχουμε, τότε ή δεν αξίζει να προσπαθήσουμε γιατί έχουμε πέσει σε ξεροκέφαλους ή δεν κάνουμε για οδηγοί, οπότε κλείνουμε το ρημάδι.

«H Nάσια περίμενε 4 χρόνια μία μαμά και έναν μπαμπά»

Είναι ο τίτλος των "Άλλων πρωταγωνιστών" του Σταύρου Θεοδωράκη από το φύλλο των ΝΕΩΝ του Σαββάτου. Ο δημοσιογράφος έχει ξαναερευνήσει το θέμα της υιοθεσίας, προκαλώντας συζητήσεις και την ευαισθητοποίηση του αναγνωστικού κοινού.

Ξεχωρίζω δυο τρεις αράδες από τους θετούς γονείς της μικρής Νάσιας που φανερώνουν τα υψηλά γράδα ψυχής και ανθρωπιάς τους:

Ρωτά ο δημοσιογράφος:

Ποιος ήθελε περισσότερο ένα παιδί; Εσείς ή η γυναίκα σας;

και η απάντηση του Γιάννη Στουραΐτη:

Εγώ είχα ήδη δύο παιδιά από τον πρώτο μου γάμο. Τη Χριστίνα που ήταν τότε 14 και τον Κωνσταντίνο που ήταν 5. H Φένη δεν είχε παιδιά από τον πρώτο της γάμο. H ανάγκη της λοιπόν να νιώσει τη μητρότητα, έγινε και δική μου ανάγκη.

και πιο κάτω:

Πώς ήταν η πρώτη συνάντησή σας με τη Νάσια;

Είχαμε ένα απίστευτο άγχος. Και σήμερα που το θυμάμαι ιδρώνω! Τι του λες του παιδιού, «γεια σου, με λένε Γιάννη και από σήμερα θα είμαι ο μπαμπάς σου;». Πάμε λοιπόν στο 6ο περίπτερο του «Μητέρα» και μας λέει η βρεφοκόμος «περιμένετε να σας φέρω τη μικρή από τον παιδικό σταθμό». Εκείνα τα 5 λεπτά μάς φάνηκαν 5 χρόνια! Κάποτε ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται η βρεφοκόμος με ένα κοριτσάκι, που μόλις μας βλέπει πατάει μια τρεχάλα προς το μέρος μας, φωνάζοντας «Γεια σου μαμά!». Και σαλτάρει στην αγκαλιά της Φένης. Αυτό ήταν! Χώθηκε στην αγκαλιά μας και μας εξαφάνισε όλα τα άγχη και τις αγωνίες μας. Τόσο απλά. Στο λέω και βουρκώνω... Ήμασταν επιτέλους ο μπαμπάς της και η μαμά της!

«H Nάσια περίμενε 4 χρόνια μία μαμά και έναν μπαμπά»

Βιβλία για τον θηλασμό

Σύντομα γονείς; Μητέρα με άδεια μητρότητας ή και ανατροφής; Πατέρας με αγάπη για τη ζωή; Παιδίατρος που δεν σνομπάρει το θηλασμό και δεν αρνείται να μάθει; Μια εκπληκτική λίστα από βιβλία από τον Dr. Jay Gordon.

Εισαγωγή στερεών τροφών: το απόλυτο μπάχαλο!

Πότε εισάγονται οι στερεές τροφές στη διατροφή ενός μωρού; Διαβάζω κι ακούω διάφορα αυτόν τον καιρό. Τόσο διαφορετικά που καταλήω ότι ο κάθε παιδίατρος έχει το δικό του σκεπτικό, τη δική του νοοτροπία την οποία και περνάει στους γονείς.

Διαβάζοντας το forum στα oneira συμπεραίνω ότι επικρατεί ένα απίστευτο μπάχαλο! Οι μητέρες είναι καταμπερδεμένες, αφού δεν τηρείται μια κοινή γραμμή από τους παιδίατρους. Βάλτε τώρα στο παιχνίδι πεθερές, μανάδες και θείες και το παιδί σίγουρα θα καταλήξει ένα πειραματόζωο.

Εμπιστεύομαι περισσότερο όσους και όσες εξηγούν το τι και το πώς. Το κακό είναι ότι είναι λίγοι!

Μου άρεσε ένα σχόλιο της Αγλαΐας Παπαδήμα, Σύμβουλου Μητρικού Θηλασμού & Γαλουχίας σχετικά με την εισαγωγή στερεών τροφών πριν τον 4ο μήνα:

"Η κίνηση ξεκίνησε από την Αμερική όπου οι αγχωμένοι και πάντα βιαστικοί Αμερικανοί ήθελαν να δούνε τα μωρά τους γρήγορα με συνήθεις ενηλίκων. Οι τροφές προστίθενταν στο τέλος του 3ου μήνα ή λίγο νωρίτερα.

Γρήγορα τα μωρά που τρώγανε σύμφωνα με αυτές τις οδηγίες εμφανίσανε σωρεία αλλεργιών. Το πρόβλημα ήταν τόσο έντονο που δημιουργήθηκε οικονομικό πρόβλημα για τα νοσήλεια που απαιτούνταν γι αυτά τα παιδιά και αργότερα ενήλικες.

Φυσικά και έψαξαν τι έφταιγε για να μειώσουν το κόστος νοσηλείας και γρήγορα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρόωρη έκθεση σε κάποιες τροφές αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα για εμφάνιση αλλεργιών.

Οι οδηγίες άλλαξαν.

Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Ακαδημία λέει αποκλειστικό θηλασμό για 6 μήνες και για μερικά μωρά για 8 μήνες. Οι στερεές τροφές δεν προστίθενται ποτέ πριν το τέλος του 4ου μήνα και μετά από αυτό μόνο αν υπάρχει λόγος.

Οι περισσότεροι παιδίατροι έχουν μείνει σε αυτά που έμαθαν όταν έκαναν ειδικότητα..."

Διατροφική επανάσταση από τον Dr. Jay Gordon!

Ψάχνοντας και διαβάζοντας πολλά από τα άρθρα του Dr. Jay Gordon στο www.drjaygordon.com διαπιστώνω πόσο έχουν αλλάξει οι διατροφικές προτάσεις για τα παιδιά μας.

Για παράδειγμα στην ενότητα " The Top 10 Feeding Questions Parents Ask" διαβάζω όσα κατά καιρούς μας έχει πει στο τηλέφωνο και η πολύ καλή μας φίλη lili σχετικά με την επικινδυνότητα του αγελαδινού γάλακτος στην διατροφή του ανθρώπου και του μωρού ειδικότερα. Μάλιστα ο Dr. Jay Gordon δεν διστάζει να αναφερθεί στα συμφέροντα των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος τα οποία τελικά επέβαλαν το γάλα και τα παράγωγά του ως βασικά στη διατροφή μας.

Κι από πού θα πάρουν τα παιδιά μας κι εμείς το ασβέστιο; Η απάντηση βρίσκεται στο μπρόκολο και στο τυρί σόγιας. Ο Dr. Jay Gordon δεν διστάζει να πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ το κρέας, αφού προκρίνει φρούτα, λαχανικά, σπόρους και όσπρια ως τα φαγητά της νέας χιλιετίας.

Αντιγράφω με θέρμη τα τελευταία του λόγια στο σημείωμά του. Αν και αναφέρεται σε Αμερικανούς, πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι και στην Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, τα διατροφικά προβλήματα, όπως αυτό της παχυσαρκίας είναι παρόντα:

We have enough new nutritional books, and medical journals to fill a warehouse, yet we continue to feed our children based on the small thimbleful of myths and misinformation that was out of date decades ago.

I encourage you to break free from the old misconceptions. Tear up the old food groups poster. It's just paid advertising for special interest groups. In its place, put up the new food groups. You'll be giving your family a gift for a lifetime.

Αντέχεις; Αντέχω...

-"Αντέχεις;"
-"Δεν ξέρω, έτσι νομίζω... Εσύ;"
-"Ξέρω κι εγώ; Αντέχω..."

Ο διάλογος στο αυτοκίνητο για το Magic Park με τη μικρή να μας έχει "βγάλει το λάδι" στο πήγαινε-έλα καθώς εδώ και καιρό περπατά με τη βοήθειά μας. Και φυσικά είναι ό,τι πιο συναρπαστικό της έχει συμβεί έως τώρα. Με αποτέλεσμα να μην έχει μυαλό ούτε για φαγητό! Οπότε αρχίσαμε το κυνήγι... Όσοι τα έχετε περάσει μάλλον θα χαμογελάτε. Όσοι δεν τα γνωρίζετε, δεν ξέρετε τι χάνετε!

Κάθε φορά αισθανόμαστε ότι αυτό είναι το τελικό όριο αντοχής μας. Ότι μέχρι έδώ ήταν, πέφτουμε κάτω. Όμως γίνεται ένα καταραμένο κλικ στο μέσα σου, ένα ααόρατο χέρι σε σπρώχνει και συνεχίζεις.

Μετά θαρρείς θέλει να σε αποτελειώσει και εκεί που παίζετε έρχεται μπουσουλώντας, απλώνει τα χεράκια του, σε αγκαλιάζει και σου σκάει ένα φιλάκι στο λαιμό! Καθώς γελά τα 6 δοντάκια φιγουράρουν κάτασπρα ναυτάκια και όλα τα έχει πάρει μια θάλασσα, όλα έχουν γίνει αφρός που έσκασε στο βράχο.

Μητέρα και παιδί νικητές στην υπόθεση του θηλασμού

Κάθε φορά που επιστρέφουμε από την παιδίατρο αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει αυτή η μονοδιάστατη αντιμετώπιση της ανάπτυξης ενός μωρού. Το βάρος του. Θαρρείς τίποτα άλλο δεν παίζει τον ίδιο σημαντικό ρόλο.

Εντάξει, θα ακούσουμε τις τυπικές ερωτήσεις "χτυπά παλαμάκια;", "κάνει βηματάκια;" κλπ, αλλά όταν τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν και πρέπει να εξηγήσουμε τα ανεβοκατεβάσματα σε καμπύλες βάρους, τότε απορούμε γιατί δεν γίνεται κανένας συσχετισμός του δικού μας σωματότυπου με το βάρος του παιδιού και καμία νύξη για τον ισχυρισμό μας ότι το παιδί είναι υπερδραστήριο.

Ευτυχώς η παιδίατρος είναι εμπράκτως υπέρ του αποκλειστικού θηλασμού. Οι τρεις προηγούμενοι παιδίατροι μας έχασαν από πελάτες για διάφορους λόγους αλλά και για το ότι σαλιάριζαν με το ζήτημα του θηλασμού. Ναι μεν έλεγαν ότι ο θηλασμός είναι ό,τι καλύτερο, αλλά συνιστούσαν και συμπλήρωμα από μπουκάλι.

Μετά από όσα έχουμε διαβάσει αυτούς τους 11 μήνες,στα αυτιά μας το παρσπάνω ακουγόταν ως εξής: "Σε αγαπώ πολύ γλυκιά μου, αλλά επειδή δεν μπορώ να καταλάβω αν μου φτάνεις θα πάω και με την κυρία απέναντι", ή κάτι παρόμοιο.

Φυσικά δεν την ψωνίσαμε θεωρώντας ότι μπορούμε να υποκαταστήσουμε έναν παιδίατρο. Όμως μπορούμε πλέον να μιλάμε για ορισμένα θέματα στα ίσα μαζί του/της και να έχουμε άποψη. Να καταλαβαίνουμε πότε μας οδηγεί σε σημεία που εμείς δεν θέλουμε να πάμε. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανατροφή του παιδιού μας είναι μια προσωπική ευθύνη και άρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε αποκλειστικά τα χέρια ενός ή μιας γιατρού.

Ψάχνοντας στο forum του kellymom.com βρήκα μια σειρά από ενδιαφέροντα links.

Γράφοντας για το βάρος και τη σχέση του με το θηλασμό: Mother and Baby Both Winners at the Weight Loss Game.

θηλασμός και καρκίνος του μαστού.

Κι ακόμη ένα πολύ σημαντικό σχετικά με τη δυσανεξία στη γλουτένη κα το θηλασμό:
Breastfeeding may protect against gluten intolerance.

Θα θέλαμε πολύ οι καλοί μας, κατά τα άλλα, φίλοι να είχαν διαβάσει ή και ακούσει περισσότερα σχετικά με το θηλασμό και να επιβράβευαν το ότι η μικρή θηλάζει ακόμη στους 11 μήνες. Αντί αυτού συνήθως ειπράττουμε σχόλια με καλοπροάιρετη διάθεση πάντα, ωστόσο κάπως ειρωνικά. Μάθαμε να τα προσπερνάμε γνωρίζοντας ότι το μητρικο γάλα είναι ό,τι πολυτιμότερο για το παιδί.

Εξωσωματική γονιμοποίηση: ηλεκτρονικό forum

Το link για το www.ivfforum.gr μου έστειλε αναγνώστης του baby-blog. Μπήκα, εγγράφηκα και συμπληρώνω τόσα στις γνώσεις μου διαβάζοντάς το! Αποτελεί ένα από τα πιο καλά οργανωμένα forums πάνω στο θέμα και μου έχει κάνει εντύπωση η ευθύτητα και η αλληλεγγύη των μελών του.

Η συμμετοχή των ανδρών είναι μεγάλη. Η υπογονιμότητα αγγίζει σε πολύ υψηλά ποσοστά το ανδρικό φύλο και οι νέοι άνθρωποι σπεύδουν να ενημερωθούν, να ανταλλάξουν μηνύματα και συμβουλές χωρίς ταμπού.

Η θεματολογία ξεκινά "Λίγο πριν...το θαύμα!!" και συνεχίζεται με "Ενδομητρίωση, Πολυκυστικές Ωοθήκες, Ανοσολογικά προβλήματα, Πρόωρη εμμηνόπαυση, Ανεξήγητη Υπογονιμότητα, Υδροσάλπιγγες, Αντρική υπογονιμότητα, Υπογονιμότητα λόγω καρκίνου, Υπογονιμότητα και Θυρεοειδής, Επεμβάσεις - Σαλπιγγογραφίες, Εξετάσεις - Αποτελέσματα". Προχωράει σε "Κλασσική εξωσωματική-IVF", "Μικρογονιμοποίηση-ICSI", θίγονται ζητήματα "Παρένθετης μητρότητας" και "Υιοθεσίας".

Πολύ συγκινητικά είναι τα μηνύματα όσων ζευγαριών καταφέρνουν να αποκτήσουν παιδάκι ή παιδάκια καθώς και η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ των μελών του forum.

Μια πάρα πολύ αξιόλογη δουλειά που αξίζει πολλά πολλά συγχαρητήρια στο http://www.ivfforum.gr.