Εμπειρίες θηλασμού
Ανά διαστήματα λαμβάνω μηνύματα - σχόλια από γυναίκες μητέρες ή μέλλουσες μητέρες σχετικά με τις εμπειρίες του στο θέμα του θηλασμού. Διαβάζουμε με πολύ ενδιαφέρον όσα γράφετε.
Ωστόσο οφείλουμε μια υπενθύμιση: δεν είμαστε ούτε γιατροί, ούτε σύμβουλοι θηλασμού, ούτε ομοιοπαθητικοί πρακτικοί. Είμαστε γονείς που ξεπέρασαν τα δικά τους προβλήματα, που χάρηκαν με τη γέννηση του παιδιού τους, που βρέθηκαν μπροστά σε καινούργια διλήμματα. Αυτά περιγράφουμε και μοιραζόμαστε μαζί μέσα από το baby-blog. Και όσα έχουμε αποκομίσει είναι ανεκτίμητα.
Ωστόσο οφείλουμε μια υπενθύμιση: δεν είμαστε ούτε γιατροί, ούτε σύμβουλοι θηλασμού, ούτε ομοιοπαθητικοί πρακτικοί. Είμαστε γονείς που ξεπέρασαν τα δικά τους προβλήματα, που χάρηκαν με τη γέννηση του παιδιού τους, που βρέθηκαν μπροστά σε καινούργια διλήμματα. Αυτά περιγράφουμε και μοιραζόμαστε μαζί μέσα από το baby-blog. Και όσα έχουμε αποκομίσει είναι ανεκτίμητα.
Ετικέτες θηλασμός, προβληματισμοί
posted by θοδωρής @ 9:06 π.μ.
1 Comments:
At Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 2:15:00 μ.μ.,
Ανώνυμος said…
Αγαπητε Θοδωρή,
Ήθελα να σου στείλω καλύτερα μειλ, άλλα δεν βρήκα τη διελυθυνση, γι’ αυτό και θα αφήσω εδώ ένα ολόκληρο σεντόνι...
Βρηκα το μπλογκ σου πριν μερικους μηνες, ψάχνοντας σελιδες στα ελληνικά σχετικά με την εγκυμοσυνη και το θηλασμο.
Είμαι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού κι έχω ένα αγοράκι 2 μηνών. Το γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο της Μαδρίτης, όπου είχα και βοηθεια στο θέμα του θηλασμού, από την πρώτη στιγμή. Έτσι, μου φαίνεται κάπως σουρρεαλιστικό να υπάρχει η ανάγκη να υπερασπιστεί κανείς το δικαίωμα του να θηλάσει, όταν το μόνο που ζητάει επί της ουσίας είναι να ακολουθήσει τη φυσική διαδικασία.
Ντροπή σε όσους γιατρούς, μαίες, συγγενείς και φιλους υπονομεύουν αυτή τη διαδικασία στη δύσκολη αρχή της.
Το ότι το μητρικό γάλα είναι το ιδανικό για το νεογέννητο δεν το αμφισβητώ σε καμία περίπτωση. Είναι και η αποκλειστική τροφή του δικού μου γιου. Ο θηλασμός ως διαδικασία ωστόσο, είναι κάτι που δεν απολαμβάνω. Ωστόσο, είμαι αποφασισμένη να τον συνεχίσω όσο μπορώ, γιατι τον θεωρώ την πιο στέρεη βάση της υγείας του μωρού και μόνο γι’αυτό. Κατά τα άλλα δεν τον θεωρώ κίνηση αγάπης για το νεογέννητο. Κίνηση αγάπης θεωρώ την διατήρηση της ηρεμίας στην οικογένεια, παρά το αγχος και την αλλαγή ρυθμού που επιβάλλει το νέο μέλος.
Θέλω δηλαδή να πω, πως εγώ, που όλα μου πήγαν καλα με το θηλασμο και ευχαρίστως θα τον σταματούσα αν υπήρχε κάποια εξίσου ευργετικη εναλλακτική, πόσο μάλλον μια γυναίκα, στη δική μου κατάσταση, μακριά από τους φιλους, την οικογένεια κλπ και με ένα καινουργιο μωρό, όλο ανάγκες και απαιτήσεις, που δεν έχει γάλα, έχει επιπεδες ή πληγωμενες θηλές, αντμετωπίζει μόνη ένα σωρό προβλήματα με το νεογέννητο και πρέπει και άγρυπνη να αφιερώνει 8 και πλέον επίπονες ώρες για να το θηλάζει... Ε, όχι, νομίζω πως το πρωταρχικό είανι η ψυχική υγεία της μάνας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, το παιδί θα γίνει προβληματικό, όσα χρόνια κι αν θηλάσει, κι αυτό το λέω και λίγο για τη Λίλη που πιστεύω πως κάνει πολύ κακό στο παιδί της με τον τρόπο που το μεγαλώνει.
Με δυο κουβέντες, το σημαντικότερο ειναι οι γονείς να είναι υπομονετικοί και ήρεμοι με το μωρό, να το αγαπουν και οι δύο, να του αφιερώνουν χρόνο, να το γνωρίσουν, να είναι διπλα του, αλλά να είναι και ενωμένοι (άκομη κι αν είναι διαζευγμενοι) και να συνεχιζουν τη ζωή τους ως ξεχωριστές προσωπικότητες, άλλα και ως ζευγάρι ξεχωριστά από το μωρό. Οι δομές άτομο, ζευγάρι, οικογένεια, πρέπει να συνεχιζουν να υφίστανται πάντα, για να μεγαλώνει ένα βρέφος με σιγουριά κι ασφάλεια και να χτίζει την προσωπικοτητά του, ως ανεξάρτητο άτομο. Αυτά τα θεωρώ πολύ, πολύ σημαντικοτερα κι αν θηλασμός θέτει την ηρεμία της μητέρας σε κίνδυνο, για μένα περνάει σε δεύτερη,Τρίτη, τέταρτη μοίρα.
Σε ό,τι αφορά το αγελαδινό γάλα τωρα, έγω επιστημονικά δεδομένα δεν ξέρω και είναι αληθεια πως ενδεχομένως πίσω από τις γαλακτοβιομηχανίες κρύβονται μεγάλα συμφέροντα, άλλα δε νομίζω πως βλάπτει και την υγεία. Ίσως να υπάρχει, πρωτίστως για να τρέφει μοσχαράκια, αλλά ακομα και στη φύση απαντώνται περιπτώσεις ζώων που «υιοθετήθηκαν» και μεγάλωσαν με γάλα άλλου είδους. Ο άνθρωπος έχει εξημερώσει κάποια ζώα έδω και χιλιάδες χρόνια και καταναλώνει προϊόντα που προέρχονται από αυτά. Όπως μπορεί κανείς να έχει δυσανεξία στη λακτόζη, μπορεί και να είναι αλλεργικός στα φουντουκια, έτσι δεν είναι; Εξάλλου, αυτές οι εναλλακτικές τροφές (φουντουκια, σουσαμι...) είναι κάπως «βαριές» για να αντικαταστήσουν το γάλα. Προσωπικά, το γάλα και όλα του τα παράγωγα, αποτελούν τη βάση της διατροφής μου από πάντα και ποτέ δεν εχω αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα από δαύτα, ίσα, ίσα. Δεν καταλαβαίνω γιατί να δαιμονοποιούνται ξαφνικά και με επιχειρήματα σαθρά του τύπου « Έτσι εξηγείται γιατί τα παιδιά που καταναλώνουν πολύ γάλα και γαλακτομικά είναι πιο "στρογγυλά", "μεγαλώνουν περισσότερο και γρηγορότερα". Δεν σας φέρνει λιγάκι αυτό στο νου την ανάπτυξη των μοσχαριών;".»
Ομοίως, νομίζω πως τα παιδιά πρέπει να εντάσσονται στην κοινωνία που ζουν κι όχι στην κοινωνία που θα άρεσε στους γονείς να ζουν. Έτσι μου φαίνεται λίγο κουφό ένα παιδάκι 3, 5 ετών ή και μεγαλύτερο να κοιμάται, από σύστημα με τους γονείς. Μπορεί στις Φιλιππίνες και στην Αφρική να συνηθίζεται, έδω όμως όχι. Τι είδους ερωτική ζωή έχει ένα ζευγάρι που μοιραζεται το κρεβάτι του με το παιδί του;
Τέλος, τα όσα γράφω βασίζονται κυρίως στο ένστικτό μου και στη λογική κι ελπίζω να μην τα λαμβάνεις ως επίθεση απέναντι σου. Πρόκειται μόνο για προβληματισμούς που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας σε.
Και πάλι συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα.
Ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Με πολλή εκτίμηση
Γεωργία
Δημοσίευση σχολίου
<< Home