baby-blog

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΧΑΡΕΣ, ΑΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ. ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ - ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ: ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008

Ένας και μισός μήνας με τα τρίδυμα

Τα τρίδυμα μόλις έφαγαν και κοιμούνται. Η Κατερίνα, 3,5 σχεδόν χρόνων τώρα, παρακολουθεί ανέμελη τα "101 σκυλιά της Δαλματίας" σε DVD. Πλάι της η Μαρία. Eγώ βρήκα την ευκαιρία να γράψω ένα σημείωμα στο blog.



Ελεύθερος χρόνος δεν υφίσταται ούτε για αστείο. Κάθε μέρα επαναλαμβάνονται τα ίδια ακριβώς: τάισμα, αποστείρωση, άλλαγμα πάνας, μπάνιο, νανούρισμα και ξανά από την αρχή. Δόξα τω Θεώ, τα τρίδυμα μεγαλώνουν πολύ καλά! Εμείς με τη Μαρία πάσχουμε από αϋπνία και μερικές φορές αυτό δημιουργεί μεταξύ μας εντάσεις.



Ωστόσο το μεγαλύτερο θέμα είναι η Κατερίνα, η οποία ορισμένες φορές στην προσπάθειά της να προσελκύσει την προσοχή μας, συμπεριφέρεται τόσο παράξενα... Μπορεί να πέσει στο πάτωμα για να διεκδικήσει ό,τι παράλογο της έρθει στο κεφάλι. Αρνείται να φάει ορισμένα φαγητά που πριν έτρωγε, ζητάει να αλλάζει διαρκώς ρούχα. Τελευταία ξυπνάει στον ύπνο της με κλάματα και μας παίρνει πολλή ώρα μέχρι να ξανακοιμηθεί.

Τώρα βρίσκω την ευκαιρία να ψάξω στο Internet σχετικά με το θέμα της σειράς γέννησης των παιδιών και πως αυτή είναι δυνατό να επηρρεάζει τη συμπεριφορά και εξέλιξή τους. Όπως επίσης αναζητώ τρόπους να χειριστούμε την ψυχολογία της Κατερίνας.

Όποιες συμπβουλές και προτάσεις, εμπειρίες και παρατηρήσεις είναι δεκτές.

Χρήσιμα links μέχρι τώρα:

Forum and Debate on Birth Order

Triplets Plus One = Four Times The Fun

Ετικέτες , ,

7 Comments:

  • At Σάββατο, Νοεμβρίου 01, 2008 12:59:00 π.μ., Blogger mama.. said…

    Γεια σου Θοδωρή,
    έπαθα πλάκα! Τρίδυμα!!! Πάντα με έπιανε δέος με τις πολύδιμες κυήσεις αλλά δεν περίμενα να γνωρίζω κιόλας κάποιον που να το έχει ζήσει!! Να τα χαίρεστε! Έχετε ιστορικό στην οικογένεια? Για την μεγάλη σου ήθελα να σου πω κάτι που διάβασα τις προάλλες. Τα παιδιά βγάζουν το χειρότερο τους εαυτό στα μισά τους χρόνια δηλαδή, 1 1/2, 2 1/2, 3 1/2... και τον καλύτερο στα ολόκληρα. Εγώ που το σκέφτηκα πράγματι έτσι ήταν για μας. Τώρα που πλησιάζει τα 3 1/2 χρόνια της θα είναι έτσι η Κατερίνα, δύσκολη, και θα ήταν έτσι και χωρίς τα 3δυμα. Βέβαια το ότι δεν είναι μόνη πια κάνει την κατάσταση δυσκολότερη. Το πιο σημαντικό είναι να προσπαθήστε να μην αλλάξετε τίποτα στη ρουτίνα της. Και να μη τη συγκρίνετε με αυτά. Κι οι μήνες θα περάσουν..Καλό κουράγιο.

     
  • At Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2008 4:57:00 μ.μ., Blogger sstamoul said…

    Αν κρίνω απ' τη φωτογραφία (η Κατερίνα κρατά αγκαλιά ένα απ' τα μωρά), κάνετε ήδη αυτό που θα πρότεινα: εμπλέξτε την. Ζητήστε της να βοηθήσει, να φέρει τις πάνες, να σας δίνει την κρέμα, να "τραγουδήσει" στα μωρά για να ησυχάσουν... (Ο γιος μου, 18,5 μηνών όταν γεννήθηκε η κόρη μου, της έλεγε γλυκά: "Σώπα κοπέλα μου, μην κλαις").

    Αυτό που θέλω να πω είναι ότι συνήθως η αντίδρασή μας είναι "προσπάθησε να στρέψεις την προσοχή του μεγάλου παιδιού αλλού (στον μπαμπά, στο παιχνίδι, κλπ.)". Μήπως θα βοηθούσε το αντίθετο; Να στρέψετε δηλαδή την προσοχή της ακριβώς εκεί και να την βοηθήσετε να της αρέσει, να την ενδιαφέρει!

    Μεγάλη ευτυχία πάντως, συγχαρητήρια και να είστε πάντα καλά!

     
  • At Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 11:25:00 π.μ., Blogger AVRA said…

    δεν ξερω τι να σε συμβουλεψω ακριβως.
    Κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μου ο γιος μου 2,5 τοτε επειδη σταματησα να τον παιρνω αγκαλια εγινε πολυ επιθετικος.Ξυπναγε επισης μεσα στην νυχτα και εκλαιγε για πολυ ωρα.Καναμε υπομονη και περασε .
    Τωρα ενα χρονο μετα η μπεμπα βρισκεται στο σπιτι.Εκεινος ποτε δειχνει αδιαφορια , ποτε δειχνει ενοχλημενος αλλα γενικα ειναι ηρεμος.Νομιζω λοιπον οτι φαση ειναι και περναει.
    Εμεις προσπαθουμε μονο να μην ειμαστε υπερβολικοι στις αγαπες με την μπεμπα και του εξηγουμε οτι αυτος ειναι ο μεγαλος αδερφος και οτι η μπεμπα τον αγαπαει και τον χρειαζεται....

     
  • At Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 2:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Φάση είναι και θα περάσει. Μεγάλη αλλαγή από μόνη της το αδερφάκι. Πόσο μάλλον εις τριπλούν.
    Σε διαβάζω από τότε που είχες 6-7 μηνών την Κατερίνα (εγώ ήμουν έγκυος στη δικιά μου Κατερίνα τότε) και τώρα έχουμε κι εμείς ένα χρονιαράκι αδερφάκι. Τα δικά μας έχουν διαφορά 18 μήνες μεταξύ τους και ομολογώ ότι ήταν δύσκολα στις αρχές γιατί η Κατερίνα μας ακόμα δεν μιλούσε και έδειχνε να μελαγχολεί...
    Συμφωνώ στην εμπλοκή της φροντίδας των μωρών. Τους κάνει πολύ καλό!
    Επίσης αν μπορέσεις να βρεις λίγο χρόνο για διάβασμα, έχω να σου προτείνω το βιβλίο "τα πρωτότοκα" όπου αναλύει πάρα πολύ την ψυχοσύνθεσή μας σύμφωνα με τη σειρά γέννησής μας!
    Να σας ζήσουν και να χαίρεστε και την Κατερίνα σας για τη γιορτούλα της!

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 19, 2008 10:31:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Καλημερα! |Να σου ζησουουουουουν πολυτεκνεεεε!!! Εχω 1 μονο αγορακι 3 μηνων αρα μπορω να σας νιωσω μονο κατα το 1/4!!
    Χωρις να θελω να γινω αντι-blogger εχω βοηθηθει αρκετα απο το forum του www.parents.gr. Για ριξε μια ματια, αν προλαβεις βεβαια... kit_katerina

     
  • At Παρασκευή, Φεβρουαρίου 06, 2009 9:12:00 μ.μ., Blogger Nobilis said…

    Συγχαρητήρια !!
    Άξιον Αγάπης :-)

    Να σας ζήσουν !!

     
  • At Τετάρτη, Μαρτίου 03, 2010 12:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    MOLIS KAI PERIERGOS EPESA PANO STO BLOC SAS ENA EXO NA PO "I R O E S "
    SINXARITIRIA PAIDIA KOURAGIO KAI YPOMONI!!!!MANOULA KAI EGO DIO MIKRA KORITSAKI KOIMOUNTE APO TIS 8:30 THANKS GOD KAI KSEKOURAZETAI I MANOULA!!!!!
    KAI PALI NA SAS ZISOUN TA AGELOUDIA SAS!!!!!!

     

Δημοσίευση σχολίου

<< Home