Ακόμη ένα χρήσιμο website για τη μητρότητα

Στο KellyMom Breastfeeding & Parenting θα διαβάσεις πολύ τεκμηριωμένα άρθρα σχετικά με το θηλασμό, τη διατροφή της μητέρας, την ανατροφή ενός παιδιού, την χρονική στιγμή για την εισαγωγή στερεών τροφών κ.ά.

Θέματα:
Breastfeeding
Pregnancy/Tandem Breastfeeding
Is this Safe when Breastfeeding?
Herbs and Breastfeeding
Find Local Breastfeeding Help

Parenting: Night & Day
Life with Baby
Infant Growth
Starting Solids
Nutrition for Mom & Baby
Postpartum
Depression

Fun & Interesting
Handouts
Books & Supplies
Message Boards

Δυσανεξία στο γλουτένιο, δυσανεξία στη λακτόζη

Τα πάρκα αυτήν την εποχή σφίζουν από τσιρίδα και τρεχαλητό μικρών παιδιών. Στις τραμπάλες και τις κούνιες πιτσιρίκια σε κίνηση εκκρεμές. Στο πλακόστρωτο σκάνε οι μπάλες και ακούγονται οι βοηθητικές ρόδες από τα ποδηλατάκια. Στις τσουλήθρες δεν προλαβαίνεις να μετράς πεσίματα και γέλια. Πιο πέρα μια παρέα μεγαλύτερων κοριτσιών παίζει λάστιχο.

Δίπλα μας η Β. γνωστή από τις διακοπές σε ελεύθερο κάμπινγκ. Ο άντρας της βοηθάει την 13 μηνών κόρη τους στο περπάτημα. Καθώς η κουβέντα προχωρά μιλάμε για την ανάπτυξη των παιδιών: τόσο βάρος, τόσο ύψος, τόσες λέξεις, τόσο κοιμάται. Κλασικές κουβέντες μεταξύ γονιών έχοντας τον ενθουσιασμό του πρώτου παιδιού.

Σιγά σιγά αποκαλύπτεται ότι η μικρή τους στους 4 μήνες παρουσίασε αλλεργία, όταν μια φορά η μητέρα αναγκάτηκε να δώσει γάλα σε σκόνη κι όχι το δικό της. Από κει και έπειτα άρχισε ένας αγώνας δρόμου για να εντοπιστεί τι φταίει. Αυτοί οι γιατροί, όχι ο άλλος. Εκείνο το γάλα, όχι το άλλο. Τελικά επρόκειτο για δυσανεξία στο αγελαδινό γάλα.

Μέρα με τη μέρα και συζητώντας με τους τριγύρω διαπιστώνω ότι μεγάλος αριθμός παιδιών παρουσιάζει μια μορφή δυσανεξίας στο γάλα και στα παράγωγά του, όπως τυρί, γιαούρτι. Συνήθως ακολουθείται μια δίαιτα η οποία δεν περιέχει γάλα και μετά από καιρό προστίθεται ένα υποαλλεργικό γάλα σε σκόνη.

Υπάρχει ωστόσο και η δυσανεξία στη γλουτένη και η αλλεργία στο σιτάρι. Αν και είναι πιο σπάνια, οι παιδίατροι υποβάλλουν το παιδί σε μια σειρά αιματολογικών εξετάσεων και καλλιέργειας ούρων σε πρώτη φάση για να εντοπίσουν εάν υπάρχει η παραπάνω μορφή δυσανεξίας, όταν διαπιστώσουν "στασιμότητα βάρους" ή "στασιμότητα ανάπτυξης". Τώρα αυτό μπορεί να σημαίνει από σχετικά μικρή αύξηση βάρους, έως απώλεια βάρους σε ένα βάθος χρόνου, ας πούμε, τριών μηνών.

Σχετικό link: http://www.celiac.com/

Φίλοι ΝΑΙ, αρνητικά σχόλια για την ανατροφή του παιδιού μας ΟΧΙ

Εντάξει, η φιλία μεταξύ ανθρώπων δίνει το δικαίωμα στην άσκηση κριτικής. Αν δεν τα ακούσεις από τους φίλους σου, τότε από ποιους θα τα ακούσεις; Λογικό... Όμως νομίζω ότι για μερικά θέματα πρέπει κάποιος να κρατά κάποιες αποστάσεις. Ειδικά όταν έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγαλώνουμε το παιδί μας.

Το παραπάνω δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν εκφράζεις τη γνώμη σου ως τρίτος. Σημαίνει ότι λές την άποψή σου, αλλά δεν το παίζεις αυθεντία σε ό,τι έχει να κάνει με την ανατροφή ενός παιδιού. Πολύ απλά γιατί δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια, γιατί δεν έχουν όλα την ίδια ψυχολογία και γιατί για τον κάθε γονιό υπάρχει μια διαφορετική οπτική για το κάθε τι: από το πως θα θρέψει το παιδί του, μέχρι το πόσο θα του μιλήσει και πόσο θα το αφήσει, αν το αφήσει, να κλάψει.

Στο σημείο αυτό θέλω να ξανακάνω ειδική μνεία στη liliκαι τη φίλη μου Jeanne οι οποίες ουδέποτε μας πίεσαν για ο,τιδήποτε σχετικά με τη διατροφή, το θηλασμό και την ανατροφή του παιδιού μας. Ως καλές φίλες μας άκουγαν, μας συμβούλευαν αφήνοντάς μας έναν αέρα επιλογής. Ένα περιθώριο να ζυγίσουμε τα πράγματα. Ιδανικός τρόπος για να διδάξεις χωρίς να επιβάλλεις τις θέσεις σου.

Ξέρω εκείνες τις θεωρίες που λένε "μην παίρνεις συνέχεια αγκαλιά το παιδί, το κακομαθαίνεις". Τις ακούγαμε συνέχεια ως προειδοποιητικές βολές για ένα μέλλον που προδιαγραφόταν σκοτεινό. Εμείς πιστεύαμε ότι, ναι, το παιδί μπορεί να αποκτήσει την ανεξαρτησία του μέσω της ασφάλειας που μπορούσαμε να του παρέχουμε με την αγκαλιά μας. Όταν έκλαιγε, το αγκαλιάζαμε, όταν μας ζητούσε τρέχαμε κοντά του. Σκόπιμα και συνειδητά.

11 μήνες μετά έχουμε και οι τρεις μάθει τα όριά μας. Πότε χρειάζεται ο ένας τον άλλον. Πότε χρειάζεται να επέμβουμε ως γονείς για να μην αισθάνεται μόνο του το παιδί, πότε αποζητά την ανεξαρτησία του.

Ειδικά σε θέματα διατροφής δεν δεχόμαστε κουβέντα. Λέμε όχι στις μπισκοτόκρεμες, στις έτοιμες τροφές σε βαζάκια, σε κρέμες σκόνες. Προτιμούμε τις τροφές που αλέθονται, που παρασκευάζουμε οι ίδιοι. Δεν δίνουμε γλυκά και αλάτι. Είναι η επιλογή μας και θέλουμε να είναι σεβαστή. Δεν την επιβάλλουμε σε άλλες μητέρες, δεν κατηγορούμε τις μανάδες μας που, πιθανά, είχαν ακολουθήσει άλλες οδούς. Αλλά, μην μας την βγαίνετε εσείς κολλητοί μας επειδή δεν κάνουμε ό,τι θέλουν οι διαφημιστές και οι εταιρίες,επειδή εσείς βολεύεστε με την ετοιματζίδικη τροφή.

Δεν διεκδικούμε κανένα έπαθλο. Ξέρουμε ότι θα κάνουμε λάθη, δεν υπάρχει αλάθητος γονιός. Αλλά αφήστε μας να το καταλάβουμε χωρίς εξυπνακίστικες υποδείξεις, ειρωνικά σχόλια του τύπου "θα θηλάζεις μέχρι να γίνει το γάλα σου νερό;" και άλλα παρόμοια. Και βασικό: μην ξεχνάτε όσα εσείς κάνατε ως γονείς και τα οποία εμείς ουδέποτε σχολιάσαμε ακόμη κι όταν δεν τα εγκρίναμε 100%.

Εντάξει;

mednutrition.gr: Αξίζει την προσοχή μας

Σκάβοντας στο Internet βρήκα το παρακάτω διαμάντι σχετικά με τη διατροφή:

http://www.mednutrition.gr/

Περιλαμβάνονται χρήσιμες ενότητες όπως:

Διατροφή στα στάδια ζωής
Διατροφικά Συστατικά
Διατροφή και Ψυχική Υγεία
Διατροφή και Υγεία
Αθλητισμός και Διατροφή
Διατροφή και Παθήσεις
Διατροφή και Ομορφιά
Διατροφικές Ενότητες
Συνταγές
Η συμβουλή της εβδομάδας

Εδώ βρήκα και όσα μας έχει προτείνει κατά καιρούς η lili για το μαγείρευμα οσπρίων σε συνδυασμό με το ρύζι. Πέρα από την εκτέλεση της συνταγής, ειδικός διατροφολόγος εξηγεί με σαφή και απλό τρόπο γιατί ο παραπάνω τρόπος μαγειρεύματος είναι ο πλεόν ενδεδειγμένος.

Μια πολύ αξιόλογη δουλειά που αξίζει την προσοχή μας ειδικά όταν αναζητάμε απαντήσεις σε όσα αφορούν και τη διατροφή των παιδιών μας...

Human Speechome Project: Πως καταφέρνει να μιλά ένα μωρό;

Με ποιο τρόπο κατακτούν τα μωρά τη ικανότητα να μιλούν; Πως, τελικά, μαθαίνουν τη γλώσσα; Φως στο παραπάνω ερώτημα θα επιχειρήσει να ρίξει ο καθηγητής Deb Roy του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT). Κάθε κίνηση, κάθε αντίδραση του μωρού του θα βιντεοσκοπείται για τρία χρόνια.

Το όνομα του project είναι Human Speechome Project.

BBC: 'Big brother' informs baby talk

"Εκδρομή; Το παιδί θα το αφήσετε, ε;"

Ε, όχι. Δεν θα το αφήσουμε. Θα πάμε όλοι εκδρομή και αυτό σημαίνει ότι και το παιδί θα είναι μαζί μας. Γιατί δηλαδή να το αφήσουμε; Έχουμε τη δυνατότητα να το κρατήσει η μια γιαγιά και ο ένας παππούς, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο.

Καθώς συζητάμε με πολλά νεαρά ζευγάρια με μωρά, και η ερώτηση του τίτλου προέρχεται από νεαρό ζευγάρι, διαπιστώνω ότι τις περισσότερες φορές θεωρούν τα μωρά ένα βάρος, μια αγγαρεία που καλό είναι να αποφύγουν όταν πρόκειται για εκδρομή.

Τα περισσότερα ζευγάρια "παρκάρουν" τα μωρά στους παππούδες και όπου φύγει φύγει... Καμία διάθεση για να βρεθούν όλοι μαζί, να ταξιδέψουν, να εξερευνήσουν όσα μπορεί να προσφέρει μια εκδρομή με όλη την οικογένεια μαζί.

Την ίδια αντιμετώπιση συνάντησα κι όταν άρχισα να συζητάω σχέδια για ταξίδι στη Σκανδιναβία για το καλοκαίρι. Μόλις άκουσαν ότι, ναι, εννοείται ότι θα έχουμε και το παιδί μαζί, άρχισαν τα περί "ταλαιπωρίας", "φασαρίας" και "δεν κάθεστε στα αυγά σας". Εννοείται ότι όπου "φασαρία" ίσον ξεβόλεμα των γονιών και όπου "φασαρία" ίσον καμία διάθεση για κάτι διαφορετικό.

Σαφώς υπάρχουν περιπτώσεις που δεν θα μπορείς ή δεν θα πρέπει να έχεις το παιδί μαζί σου. Και υποστηρίζω ότι μερικές φορές το ζευγάρι είναι καλό να ταξιδεύει και μόνο. Κάνει καλό φαντάζομαι και στους γονείς και στο παιδί.

Αλλά αυτή η νοοτροπία που θέλει το μωρό κλεισμένο σε ένα κουκούλι, απόμακρο από τις δραστηριότητες του ζευγαριού, παρκαρισμένο στους γονείς που μεγάλωσε το ζευγάρι, μας φαίνεται ότι απλά δεν μας ταιριάζει. Κι ότι, εν τέλει, αδικεί πρώτα το ίδιο το παιδί, τους γονείς του ζευγαριού, παρά το ότι μπορεί οι ίδιοι να κτυπιούνται να το κρατήσουν, αλλά και το ίδιο το ζευγάρι που δεν απολαμβάνει την ενσωμάτωση του παιδιού τους στη δική τους ζωή.

Για το ρόλο παππούδων και γιαγιάδων σε επόμενο post.

Φάε, παιδί μου, φάε!

Θα μπορούσε να είναι το σύνθημα, το παράπονο, η αιτία κλάματος πολλών γονιών. Τα βλαστάρια μας δεν δείχνουν να "τρώνε". Τι; Τον τόπο; Πόσο "πρέπει" να φάει ένα μωρό; Και γιατί αυτό το άγχος με τις καμπύλες και τις ζυγαριές; Θαρρείς ένα μαγουλάκι κόκκινο κι ένα παιδί που δεν στρώνει κώλο κάτω δεν αρκούν για να καταλάβεις ότι όλα πάνε καλά...

...η άρνηση του νηπίου π.χ. για φαγητό, δεν είναι μια προσπάθεια του παιδιού να εκνευρίσει τους ενήλικους ή να τους δυσκολέψει τη ζωή. Αλλά είναι η εκδήλωση από μέρους του παιδιού μιας διαφορετικής διατροφικής ανάγκης, τη δεδομένη στιγμή, από αυτή που θα επιθυμούσε ή θα θεωρούσε σωστή ο ενήλικος, κάτι που αν συνέβαινε μεταξύ δύο ενηλίκων θα το θεωρούσαμε μόνο μια διάσταση απόψεων...

Κατοχικά σύνδρομα; Προσπάθεια επιβολής της εξουσίας μας στα βρέφη; Δεν ξέρω. Καλό είναι να μην λέει ή γράφει κάποιος μεγάλες κουβέντες, αλλά όταν το παιδί δεν έχει διάθεση για φαγητό, λέω τώρα, καλό είναι να μην το πιέζουμε. Και τα περισσότερα παιδιά έχουν μια ιδιαίτερη πρώτη σχέση με την διαδικασία του φαγητού τους.

Το διάβασα σε ένα σωρό posts σε σχετικά forum, το διαπιστώνω από συζητήσεις σε πάρκα με γιαγιάδες και άλλους γονείς. Δώστου πάνω κάτω με ένα κουτάλι να κυνηγάνε τους μπόμπιρες. Αλλά, ας κρατηθώ... Είπαμε, μεγάλες κουβέντες ας μην γράφουμε...

Συνειδητά, άραγε, υποτιμημένος ο θηλασμός;

Ακόμη κι αν έχουν γίνει κάποια βήματα προόδου στην Ελλάδα σχετικά με το θηλασμό, εξακολουθώ να ακούω, ειδικά από μεγαλύερες γυναίκες, την με ανασηκωμένο φρύδι ερώτηση: "Και θηλάζει ακόμη το μωρό;"

Ε, ναι, το μωρό, 11 σχεδόν μηνών πλέον, συνεχίζει να απολαμβάνει αυτό το υποτιμημένο "θείο δώρο", σύμφωνα και με την Μαίρη Κατσανοπούλου. Ευτυχώς δεν χρειάζεται να συγκρουστούμε με την παιδίατρο, η οποία παροτρύνει την συνέχεια του θηλασμού, δίχως, εννοείται, να αποτελεί ούτε την πρώτιστη, αλλά ούτε και τη μοναδική πηγή πρόσληψης τροφής του παιδιού.

Από τον αμερικανικό παιδιαιατρικό σύλλογο συνίσταται ο θηλασμός μέχρι και τα δύο έτη του παιδιού. Αυτό στην πράξη μπορεί να μην είναι πιθανά εφικτό λόγω εξωγενών από τη μητέρα παραγόντων, όπως η εργασία. Η φίλη μου από τη Σουηδία συνεχίζε να θηλάζει το μωρό της χωρίς καν να διανοηθεί ότι θα του δώσει γάλα σκόνη, παρά το ότι στους 10 μήνες του δεν δέχεται άλλες τροφές, πέρα από χυλό.

Αυτή η νοοτροπία των περισσότερων Ελληνίδων και Ελλήνων να θέλουν να κοτσάρουν την μπουκάλα με το γάλα σκόνη στο στόμα του παιδιού, πρέπει κάπως να εξηγείται. Άραγε είναι η έλλειψη σχετικής παιδείας; Να παίζει λίγο και το παλαιολιθικό σύνδρομο της "ανεξάρτητης" και "σύγχρονης" γυναίκας που "είναι μέσα σε όλα" και αγοράζει με τον ιδρώτα της ό,τι καλύτερο γάλα κυκλοφορεί στην πιάτσα; Δεν ξέρω.

Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι κρίνει σωστότερο για το παιδί του. Ούτε κατακρίνω εργαζόμενες γυναίκες οι οποίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δώσουν στο παιδί τους γάλα σκόνη. Τα βάζω με κάποιες και κάποιους που δεν επιθυμούν να χάσουν τη βολή τους, την καλοπέρασή τους και φορτώνουν τα στομάχια των μωρών με γάλα σκόνη.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα έρευνας του εργαστηρίου Διατροφής και Κλινικής Διαιτολογίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, που διεξήχθη σε 1.603 νέες μητέρες, ολοένα και λιγότερες Ελληνίδες αποφασίζουν να θηλάσουν τα μωρά τους. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την έρευνα, μόλις 2 στις 10 μητέρες θηλάζουν τα μωρά τους κατά την παραμονή τους στο μαιευτήριο, ενώ 7 στις 10 ταΐζουν το νεογνό τόσο με μητρικό γάλα όσο και με γάλα εμπορίου. Την ίδια στιγμή εκτιμάται ότι σε ποσοστό μικρότερο του 5% οι Ελληνίδες τρέφουν αποκλειστικά με το δικό τους γάλα το μωρό τους για ένα τουλάχιστον εξάμηνο, όπως συστήνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO).. Περισσότερα στο άρθρο "Τα περισσότερα μωρά πίνουν γάλα εμπορίου παρά τα οφέλη του μητρικού γάλακτος", της Μάρθας Καιτανίδη.

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε, τα βάζω και με τα εδώ υπουργεία Υγείας και Παιδείας. Το μεν πρώτο ουδέποτε φρόντισε να σπάσει τους αδιαφανείς και υπόγειους δεσμούς των νοσοκομείων κα κλινικών με τις εταιρείες βρεφικού γάλακτος. Το δε δεύτερο, το οποίο αφιερώνει στο βιβλίο της Οικιακής Οικονμίας της Β' τάξης του Γυμνασίου, μια και μόνον μια παράγραφο για τα οφέλη του θηλασμού.

Όλα τα παραπάνω με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον πολύ συνειδητά ο θηλασμός, αν και έχει εκτιμηθεί περισσότερο, παραμένει στα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού ένα υποτιμημένο "θείο δώρο".

Οι υποψήφιοι γονείς, πριν αποφασίσουν σε ποιο μαιευτήριο θα γεννήσει η γυναίκα, μπορούν να ανατρέξουν και να μελετήσουν ένα σχετικά με το θηλασμό ερωτηματολόγιο.

Oneira: Το forum είναι ξανά ζωντανό

Ευχαριστώ το φίλο ή τη φίλη που μου έστειλε την πληροφορία. Το forum από τα Oneira είναι ζωντανό στο http://eva17121.12.forumer.com.

Μητρότητα: εναλλακτικά websites από μητέρες

Η μητρότητα ως θέμα διαπραγμάτευσης στο Web έχει αντικαταστήσει προ πολλού τους παραδοσιακούς ηλεκτρονικούς τσελεμεντέδες και τα σιλικονάτα οπίσθια. Τουλάχιστον στις Η.Π.Α. Μια μεγάλη μερίδα έξυπνων και δραστήριων γυναικών στήνουν δίκτυα γνωριμιών και δημοσιεύουν τις εμπειρίες τους στο δίκτυο.

Μέχρις εδώ τίποτα το καινούργιο, θα μου πεις. Όταν όμως παρατηρείται μια μαζική στροφή από τις συμβουλές των πολυτελών περιοδικών σε θέματα διατροφής και διαπαιδαγώγησης, όταν θίγονται θέματα μονογονεϊκών οικογενειών και υιοθεσίας από ομοφυλοφυλικά ζευγάρια, όταν ακόμη ζητήματα ρατσισμού και παιδικής ενδοοικογενειακής βίας συζητιούνται ανοικτά, ε, τότε έχουμε ένα καινούργιο φαινόμενο μπροστά στο οποίο κανείς δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα.

Παραδείγματα στις Η.Π.Α. είναι το http://girl-mom.com/, το http://mommytoo.com/ και το http://literarymama.com/.

Γνωρίζετε τίποτα σχετικό στα δικά μας ηλεκτρονικά χωράφια; Γνώριζα το forum στα www.oneira.gr, αλλά εδώ κι αρκετό καιρό δεν αποκρίνεται. Επίσης το εναλλακτικό http://protogala.blogspot.com/ έχει να το ανανεώσει καιρό η lili.

Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, ένα διαμάντι στο δίκτυο από τη sitronella στο: http://www.stoapeiro.gr/index.php?.